ნაწყვეტი სრული ტექსტიდან

– It is done – თქვა რუსამ და შუბლზე აკოცა ქალს
– it is done – ნანას ცრემლი ჩამოუვარდა მარჯვენა თვალიდან. რუსამ შეუწმინდა ცრემლი და დაუკოცნა მარჯვენა დამწვარი და დასახიჩრებული ლოყა. მართალია ალექსანდრე ისევ გადაიმტერა, მაგრამ ფეხებზე ეკიდა, რადგან მიცემული პირობა შეასრულა. 200 წლის წინ, განადაგრუბულ მიწაზე იპოვა მომაკვდავი და სახე დამწვარი გოგონა . მაშინვე უკვდავად მოაქცია, მაგრამ გოგონა უკვე პარალიზებული იყო. თვით მმართველი ოჯახის “სამეფო” სისხლმაც კი მხოლოდ უკვდავება მისცდა და სიცოცხლე შეუნარჩუნა. უკვე დაზიანებული სხეულის ნაწილები ვეღარ გაუმთელა მაშინ მისცდა პირობა რუსამ, რომ “სისხლს აიღებდა” [შურს იძიებდა}. მთელი ეს ასობით წელი ალექსადრე თითქოს ყნოსვით გრძნობდა რა მის გამოჩენას და ამიტომ სათოფეზეც კი ვერ უახლოვდებოდა ვერც მას და ვერც დედა’დედოფალს … დღემდე!

– It’s done! – თქვა რუსამ … ისევ!
– სისხლი ავიღე, უკანასკნელი დედა’დედოფალი მკვდარია! – წელში გასწორდა
– გმადლოიბ, ერთგულებისთვის! – უთხრა ნანამ – ხელი მკერდში სტყუცა და გული ამოგიჯა. რუსას სხეული დაეცა, კარის გაღება და ტატოში განსხეულებული ვალტერის შემოსვლა ერთი იყო
– დროა! – უბძანა ვალტერმა – ნანა წამოდგა ხელის თითები და კისერი გაატკაცუნმა და “ტატოში განსხეულებულ” ვალეტერს მიუახლოვდა
– გეტკინება
– არ მადარდებს, რა ხანია ველოდები … – ნანამ ჯერ მკერდზე, შემდგომ სახეზე აუტანა ორივე ცხელი და როცა კამა “ერთი ხოშიანად” ამოიკივლა ხელები უშვა
– Добро пожаловать в живых! – უთხრა ნანამ აღტაცებით, დარმუნებული არ იყო, რომ “პირველივე მისვლაზე” გამოუვიდოდა
– რა? როგორ? რანაირად? – ტატო პანიკაში აღმოჩნდა, როცა “გაცოცხლდა”
– მოკვდავის სული და სხეული ერთმანეთთან არის დაკავშირებული, უკვდავის მოკვდავში ჩასახლების პრივილეგია აქვს , ის მხოლოდ ბუნებრივი სიკვდილით მოკვდება, ეს უკვდავებას გაქვს იმ განსხვავებით, რომ შენი მოკვლა მხოლოდ დროის სვლას შეუძლია და აი, მას კი, ნამდვილად ვერ გადაურჩები
– მერე ვალტერი?
– მეტად აღარ შეგვაწუხებს, მაშინ შეცდა, როცა ჩათვალა, რომ მსახურად დამიყენებდა – გადაიკისკისა ნანამ
– ჯერაც ვერ ვიჯერებ – მთელი სხეული მოისინჯა ტატომ
– ეს როგორ შეძელი?
– განა თავად არ მითხარი ერთელ, რომ ჯადოსნური ვიყავი? მე ხომ ალქიმიკოსი ვარ, ძვირფასო!
– You remember?
– Every.Single.Word

– რუსას მკვლელობა საჭირო არ იყო
– ის ხომ მომავალს ხედავს? თუმცა, “მამენტ”, ბევრი ვერაფერი ნათელხმილველშაა, მისი მკვლელობაც კი რომ ვერ დაინახა – თავი გასწია ნანამ ჯერ მარცხნივ, მერე მარჯვნივ და გაეღიმა
– ნუ ნერვიულობ – დაამშვიდა ქალმა
– ამ ქვეყნად ძალიან ცოტა რამ არის, რაზეც ღირს ნერვიულობა
– ჩემი აზრით საერთოდ არაფერზეც არ ღირს ნერვიულობა, უბრალოდ თმას გითეთრებს
– და სიყვარულზე რას იტყვი? – ჩაეკითხა ნანა ტატოს
– ეჰ, ვშიშობ, ჩემთვის დაგვიანებულია
– დაგვიანებული?
– დიახ, ძვირფასო, ათობით წლის წინ განდიდება ვამჯობინე და დავტოვე საყვარელი ქალი, ეულად, მაგრამ ყველაზე სამწუხარო ის არის, რომ დროში უკან რომ დავბრუნდე არ ვიცი როგორ მოვიცქცეოდი, ჩემთვის პირველობა [ ვიყო პირველი] მოცემულებობაა აი, ურთიერთობები და ოჯახი არ ვიცი … არ ვიცი
– ზუსტად იქამდე არ გეცოდინება, სანამ არ ცდი
– შენთვის მარტივი სათქმელია. შენ უკვდავი ხარ და მთელი მსოფლიოს დრო გაქ შეცდომების დასაშვებად და მათ გამოსასწორებლად მე კი …
– მაგრამ გულს ხომ მაინც ვერ უბრძანებ …
– გამოდის ალექსანდრე ისევ გიყვარს?
– მე ხომ მხოლოდ წეღან “დავიბადე”, მსგავს რთულ კითვხებზე პასუხი ჯერაც არ შემიძლია
– რა არის რთული კი თუ არა? – გაღიზიანება დაეტყო ტატოს ხმაში
– რომ მოვკვდი, 200 წლის წინ, მასზე სიგიჟემდე შეყვარებული ვიყავი და მხოლოდ წეღან “გავიღვიძე”, სად გაქრებოდა ეს გრძნობა? ვეფხვი შეჭამდა? თუ არწივი წაიღებდა?
დუმილი
– შენზე რას მეტყვი, შენი ჯული როგორ არის?
– ეჭვიანობ?
– ჰაჰ , 100 რაღაცა წლით უფროსი ვარ შენზე და თუ ქვეტექსტით იმას მეკითხები, რასაც ზოგადად გულისხმობენ ხოლმე, მოკვდავები ამაზე პასუხი თავადაც იცი, შენ, შენი წილი საქმებ გაქ გასაკეთებელი, მე ჩემი. ჩვენ შორის ეს “რაღაც”, ღრმა პარტნიორობაა … მხოლოდ!

– ვიცეკვოთ? – გამომწვევად უთხრა კაპიტანმა გენერალს. შეიხსნა ხელთათმანი და ესროლა! ხელთათმანი კაცს სხეულზე მოხვდა და ძირს დავარდა, ალექსანდრემ თავი გაუქნია, თუმცა ნატა ასე მარტივად დანებებას არ აპირებდა
– ვითამაშოთ!
– განა ორივე არ შეგვიძლია?
– კასაბლანკა?
– ცხადია! მიხეილ ტალი ბორის სპასკის წინააღმდეგ 1979 წელი მონრეალი 10 რაუნდი
– ტალი გინდა იყო?
– არაა! ჩვენ შორის შემტევი მხოლოდ შენ ხარ!
– უკაცრავად?
– კაცრავად! – წაკბინა კაპიტანმა
– რომელი სვლიდან?
– მე’12
– ხომ გახსოვს, რომ ეგ “იგრა” ტალმა მოიგო?
– მისი ბედის გაზიარებას არ ვაპირებ!
– Cxd5 – სვლა გააკეთა გენერალმა.
– გეშინია ჩემი?- უთხრა კაპიტანმა, საპასუხო სვლაც უთხრა გონებაში და მიმოიხედა. ირგვლივ ქეთო, კოტე, ლუკა იყვნენ. კაპიტანმა წამში “გამოიცვალა” [ჯავშანი აისხა] რა დიდ ვრცელ ეზოში გავიდა. ალექსანრემ ქეთოს გახედა, ქალმა თვალები გადაატრიალა, მომღიმარმა. ალექსანდრე დადგა გოგონას წინ, მახვილები მოიმარჯვა და ჯავშანი აისხა, მარცხენა ხელის მახვილი ხელში შეათამაშა, ნაჯახად “გარდასახა” და შეტევაზე გადავიდა. კაპიტანმა შეტევა მოიგერია, გაქცევას არ ცდილობდა და არც გენერალი ცდილობდა თავს დასხოდა სწრაფად. თითქოს იპრანჭებოდნენ ან რაც უფრო რეალისტურია, სტრატეგიულად გეგმავდნენ რას გააკეთებდნენ. ლუკა ქეთოს მიუახლოვდა
– არ ინერვიულო, ეს უბრალო გამოცდაა – გადაუჩურჩულა ისე, რომ არავის არ გაეგო
– რისი ან ვისი? – კითხა ქეთომ ლუკას, მაგრამ კაცმა უპასუხოდ დატოვა

ალექსანდრემ მახვილი მოიქნია, კაპიტანმა ერთი დაუბლოკა სწრაფად მობრუნდა და თავისი ამხვილი მოუქნია, გენერალი არ ელოდა, ბოლო წამს გაიწია უკან, მაგრამ მახვილის წვერმა სახე მაინც გაუკაწრა, ნატამ სახეზე ჯავშანი შემოისხა და ენა გამოუყო, ალექსადრეს ნაკაწრი იქვე შეუხორცდა

– მგონი კითხვა დაგისვი! – უთხრა ქეთომ ლუკას, ამჯერად ხმამაღლა, ლუკამ ჩაიღიმა და ისე გადაუჩურჩულა
– უბრალოდ არ უყურო, არამედ დააკვირდი კიდეც! თუ გინდა, რამდენიმე ნაბიჯი გადავდგათ უკან იმისთვის, რომ უკეთ დაინახო ” სრული სურათი”
– კოტე – ჩაილაპარაკა ქეთომ. ლუკამ გაიღიმა ქეთო აკვირდებოდა როგორი დაძაბული ჩანდა კოტე და უფრო ახლოს ნელი ნაბიჯებით მიიწევდა წინ ” საცეკვაო მოედნისკენ”
– ახლა მიხვდი? – სარკასტულად კითხა ლუკამ
– ცხადია, რატომ უბრალოდ არ ვკითხავთ?
– ნუ, ალექსანრეს ხომ იცი ან “თეატრალნა” ან არანაირად , ვერაფერს ვერ იტყვი, თუ ვერ გაერთო ისე არ შეუძლია
– ქეთომ უპასუხოდ დატოვა ლუკას კითხვა, რომელიც მისი ნათვამის ქვეტექსში იგრძობოდა
– მითხარი, რას ფიქრობ? – ქეთო ისევ დუმდა

ალექსანრემ მისი ასლები შემოიკრიბა და კაპიტანმაც იმავეთი უპასუხა, ერთმანეთს უყურებდნენ მათი ასლები კი “ერთმანეთში ცეკვავდნენ”
– ერთ გუნდში არიან, მაშინაც კი როცა იბრძვიან ! – გადაულაპარა ლუკამ ქეთოს. ქალმა გაიგონა, მაგრამ არ შეიმჩნია

ერთ წამში ალექსადნემ ყველა ასლი გაქრა, კაცმა ღრმად ამოიხვნეშა
– ორსახოვანა [ ჰიბრიდი] წამოსცდა კაპიტანს. კაცის მგლური ნაწილი გამოეყო და უსწრაფესად მიუახლოვდა კაპიტანს. გოგონა ერთ ადგილზე გაყინულიყო. არც კი იძვროდა. ლუკას ღიმი სახეზე შეაცივდა, ვერ გადაეწყვიტა ეს ნატას გეგმა იყო რამე თუ …

მგელი მიუახლოვდა და უკვე უნდა “დაჯახებული” კაპიტანს, როცა ძლიერმა დარტყმამ გვედით გადააგდო
– კოტეს “პწიჩკა” ჩილაპარაკა ქეთომ – ლუკამ თავი დაუქნია თანხმობის ნიშნად. კოტემ ლომ’კაცად გარდასახულიყო და კაპიტანს ეფარებოდა
– ანუ მორჩა? – იკითხა ქეთომ
– არც მთლად! ან უბრალოდ კი … სანახევროდ! – ახლა ჩემი “გამოსვლის” ჯერია … სცენაზე
– ლუკა! – მიმართლა ალექსანდრემ
– უთხარი შენს ბინძურ ძაღლს დაოკდეს, а то ძვლებში სათითაოდ დავამტვრევ
– კოტე ჩემი ძმადნაფიცია და არა მსახური! თუ რაიმე პრობლემა გაქვს მასთან გაარკვიე! და თან მას წოდებაც აქვს … მაიორი! – უპასუხა და კოტეს გვერდით აესვეტა
– И?- ლუკამ ჯერ კაპიტანს გადახედა , მერე კოტეს თვალი ჩაუკრა და შეტევაზე გადავიდა. ალექსანრე ორივეს ერთდროულად ებრძოდა. კაპიტანს ვერ გაერკვია ვისი მხარე უნდა აერჩია და ქეთოს გახედა. ქალი უემოციოდ მიშტერებოდა ამ სამის “ცეკვას ერთმანეთში”. ერთ მომენტში ლუკა დაეცა და გონებაც დაკარგა. გენერალი მიუბრუნდა კოტეს, კოტე შეტევაზე გადმოვიდა, თავიდან უბრალოდ გვერდი იცვალა და როცა ზურგიდან დაუდგა ზურგში გაუყარა ხელი და მაღლა ასწია
– ალექს! – შეკივლა კაპიტანმა
– რა მოხდა? მსგავსი უპატივცემულობის მოთმენა როგორ შეიძლება?
– ასე ხომ მოკვდება!
– მართალი ხარ! დღეს ვიღაც აუცილებლად მოკვდება … კაპიტანო!
– Тогда забери мою жизнь вместо его! – უთხრა რა კაპიტანმა, წამში, დაუფიქრებლად, ალექსანდრემ მყისვე დადგა კაცი მიწაზე
– კაპიტანს “პწიჩკა” და როგორც ჩანს ჩემი გამოსვლის დროა “სცენაზე” – გაიფიქრა ქეთომ
– საკმარისია! – დღეს არავინ არ მოკვდება! მე მითქვამს! – დაიმუქრა ქეთომ და მიმოიხედა, ყველას თვალებში ჩახედა … სათითაოდ! ლუკა წამოიმართა
– ისე ძლიერად “მწყვიტე”, რომ კინაღამ წავიქეცი, მგონი კბილიც მერყევა
– აქ რა ხდება? – რაღაცაში დაეჭვდა კაპიტანი. ლუკა უჯრედებად გაიფანტა ჰაერში, მერე კოტე მერე ქეთო
– აქ რა ხდება’მეთქი? – ცრემლები მოადგა გოგონას თვალებზე
– ყველა ვუჩინარდებით, რადგან შენი წარმოსახვის ნაყოფი ვართ I tolko! – კაპიტანმა ძლიერად მოხუჭა თვალები
– გაიღვიძე კაპიტანო – უთხრა გენერალმა
– Я … просто … не могу
– Через не могу!

და კაპიტანმა თვალები გაახილა.

ნატამ სამზარეულოში შემოაბიჯა ფეხშიშველამ თვალების ფშვნეტა’ფშვნეტით.
– გავაგრძელოთ თამაში? – კითხა ალექსანრემ და ჩაი მოხვლიპა. ქეთომ მიიხუტა კაპიტანი ხელის თითებით სახე დაუჭირა და თვალები მოჭუტა
– ცუდად გეძინა ძვირფასო? – ნატა მხოლოდ ახლა გამოერკვა და გენერლის “გავაგრძელოთ თამაში” მოაგონდა
– ჩემს გონებაში შენ შემოიჭერი ხომ?
– რას გულისხმობ?
– იაფასიანი ატმასკა!
– რამე დაგესიზმრა?
– იაფასიანი ატმასკა!
– გაწყენინე რამე?
– იაფასიანი ატმასკა!
– რა მოხდა ასეთი შენს სიზმარში …
– აი, არ მითქვს, რომ სიზმრის ბრალია რამე
– თქვენ, მოკვდავები, ბოლო წამამდე მიიტანთ ხოლმე მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილების მიღებას და შენ უბრალოდ მოკვდავი არ ხარ კაპიტანო! მათი ყველაზე დიდი მტერი, საკუთარი თავია и только . შენ კი მმართველი ოჯახის წევრი ხარ და სადმე თუ ფეხიც კი გადაგიბრუნდა ისე დაგესევიან როგორც სვავები ლეშს! და ჩვენი ოჯახის წევრობის ყველა პრივილეგიასთან ერთად, მის საპირწონედ, ეს აქვს სისუსტე, თუ დაგიჭირეს იქამდე მოგაწვებიან სანამ არ გადაგთელავენ … ბოლომდე “გაგწურავენ”! და ამიტომ უნდა ვიცოდე თუ ვინმე იმდენად ძვირფასია, რომ საკუთარ სიცოცხლესაც კი სწირავ მის გამო! რადგან მე მხოლოდ დროებითი “მოჩნებითი მტერი” ვარ და ბოლო დროინდელი ამბების გამო შესაძოა ცოტა “ჩაჩოჩება” მომიწიოს
– უნდა მიმხვდარიყავი რო სიზმარი იყო, როდის გიგებდი ჭადრაკში? მითუმეტეს კასაბლანკაში, გადაღეჭილი გექნება ყველა პარტია! – ალექსანდრემ გადაიხარხარა
– და სიზმარში რახდებოდა?
– აი, 1979 წლის მონრეალი, ტალი სპარსკის წინააღმდეგ დავიწყეთ და მოიცა შენ თუ შექმენი რანაირად არ იცი? – ალექსანდრემ ქეთოს გახედა,
– მე არაფერი შემიქმნია ძვირფასო, ვაიძულე შენს ქვეცნობიერს გაგსაუბრებოდა и только.

[ავტ შნშ: თითქმის ყველა თავში ვსაუბროთ ტაროს ბანქოებზე, აი, ახლა კი გავიგებთ მის მნიშვნელობას]

***
კაპიტანმა სახლში დააბრუნა ლიზი

– რატომ გამომაქციე? – იკითხა ლიზიმ
– ასე იყო საჭირო – უპასუხა კაპიტანმა
– და ვინ გადაწყვიტა რო?
– გენერალმა
– და შენ მის ყველა სურვილს ასრულებ ხომ? მისი მოხმარების ნივთი თუ საგანი ხარ?პატარა გოგონასავით…
– ეგ მეორე პილოტობის პირდაპირი განმარტებაა … Дорогуша! – უტიფრად მოატყუა კაპიტანმა
– ალექსანდრე ამბობს, მე ვაკეთებ მარტივად არი ყველაფერი და როგორც წესი, როცა ვინმეს სიცოცხლეს გაადარჩენ მადლობას ამბობს
– მადლობა, მართლა, უბრალოდ მე
– “ნიჩიო”, Мне не впервой!
– ისე, მთელი დღე ქუსლიანებზე დგომა არ გიჭირს? – თემა შეუცვალა კაპიტანმა
– შენ ცეკვა უნდა იკითხო
– Что?
– Что?
– მთავარია ბავშვი იყოს ჯანმრთელი – სიტყვის მასალად უთხრა ლიზიმ
– ჰო, მე დედობაზე გამუდმებით ვფიქრობ და რას გავაკეთებდი ან არ გავაკეთებდი… მოკლედ არ ვიცი და შენ, გიფიქრია დედობაზე?
– ერთხელ შანსი მქონდა გავმხდარიყავი და უარის თქმა მომიწია
– არასწორი ადამიანი? – კითხა კაპიტანმა და თავი დახარა
– არასწორი დრო – ნატამ არ შეიმჩნია, მაგრამ მისმა შინაგანმა მემ ბოლო ხმაზე იკივლა. წამოდგა თვალი მოარიდა ქალს
– განმსჯი?
– ალექსანდრეს ვჭირდები – თქვა სიტყვის მასალად
– არ იყო მარტივი გადასაწყვეტი
– ჰო, როგორც წესი არ არის
– როგორც წესი?
– ეს მე არ მეხება!
– შენ განმსჯი? თავადაც ასე მოიქცეოდი ჩემს ადგილე – ნიშნის მოგებით უთხრა ქალმა. გოგონამ ზიზღნარევი მზერით ახედა ქალს. და მოუბრუნდა.
– მიდი დაიცავი შენი ალექსანდრე არადა არ ვიცი მას ვისგან სჭირდება დაცვა, უფლება არ გაქვს განმსაჯო! – არ ჩერდებოდა ლიზი
– შენი ცხოვრებაა და შენი გადასაწყვეტი და ჩემი დამოკოდებულება ან შეხედულებები ჩემი ცხოვრებაა და ჩემი გადასაწყვეტი, უფლება არც შენ არ გაქვს მე განმსაჯო ან თანაგრძნობა მოითხოვო ან რამე! – მკვახედ უთხრა ნატამ
– და ის ფაქტი რომ 2 წამის წინ გაცნობილი გოგოს აზრი გაინტერესებს საკუთარ “დედურ ღირებულებებზე” მხოლოდ იმას ნიშნავს რამდენად “გაბედული” ხარ … სინამდვილეში! და ასეთი მნიშვნელოვანი საკითხის წამოწევით ორი წამის გაცნობილ “ახლობელთან” იმას ნიშნავს თუ რამდენად გაწუხებს საკუთარი ნამოქმედარი და გადაწყვეტილება და რომ ყოველ ჯერზე ბავშვს ან დედას ან მომავალ დედას რომ დაინახავ დროში უკან ბრუნდები იმ დროით მოცემულობაში, სადაც “ის” გადაწყვეტილება მიიღე და გონება შენგან დამოუკიდებლად იწყებს ყველა შესაძლო “სცენარიოუს”, შესაძლებლობის “კალკულაციას” [გამოთვლას] და ეს იმდენად დამოუკიდებელი პროცესია შენგან, რომ მხოლოდ მაშინ ბრუნდები რეალობაში, როცა სახეზე “შეგახურებს” ან ცოტას “შეგაქანებს”
– Ты хороша!
– Мой учитель хорош, а я так себе …- და ბოლოსიტყვაც კაპიტანმა დაიტოვა
– “ჩადაქალება” არ გამოგვივა, თუმცა ნურც გადამიმტერებ ხომ? შენ, შენი ცხოვრების გზა გაქ, მე კი ჩემი და არანაირი სურვილი არ მაქვს მათი გადაკვეთის! და ცნობისთვის, ტყვეები არ ამყავს!
– ჩემი აზრით, ცუდის ქნა საერთოდ არ შეგიძლია… კაპიტანო! ამიტომაც არ აგარჩია გენერალმა, რადგან ბოროტმოქმედის როლს “პაჩწი” ვერ მოირგებდი, უბრალოდ “დუხი” არ გეყოფოდა! თუ ჩემი არ გჯერა ფაქტებს დაუჯერე, ალექსანდრემ მე ამარჩია და არა შენ!
– გაიწირებოდი როგორც პაიკი და მოვიგებდით ან ლაზიერში გახვიდოდი და მაინც მოვიგებდით. ალექსანდრე შესანიშნავი სტარეგია, ნებისმიერ შემთხვევაში მიიღებდა სასურველს
– ვერაფერი ვერ გავიგე
– Объясняю … დედა’დედოფალი ელენა ერთადერთია, ვისაც შეუძლია ისე მოიქცეს როგორც მოუნდება და ეს შერჩება, ალექსანდრეს შემდგომ, რა თქმა უნდა. გეგმა მარტივი იყო, მაგრამ ბევრი “ნო” [მაგრამ] ერია, შესაბამისად ერთი გაუგებრობა და ვიღაც გაიწირებოდა
– მე
– დიახ, შენ და ღამის ძილი არცერთს არ დაგვერღვეოდა ამით. აი, დედა’დედოფალი, რომ ჩემკენ გამოწეულიყო, მაშინ ალექსანდრე უთუოდ ჩაერეოდა, მოკლავდა რა მას და დაიწყებდა სამოქალაქო ომს, იმას, რისი არიდებისაცავ დაიდგა მთელი ეს “სპექტაკლი”
– ალბათ რა კარგია, როცა ვიღაც ასე ზრუნავს შენზე ხომ?
– ნამდვილად – უთხრა კაპიტანმა და თან მაოგონდა ყველა ის ჩხუბი და ბრძოლა და არსაიდან დაწყებული და ჩატარებულები გაკვეთილები, რომელიც ნერვებს ძალებს და ენერგიას ართმევდა
– ამდენად ეძვირფასები რომ თვით დედა’დედოფალს გაისტუმრებს იმქვეყნად და დაიწყებს სამოქალაქო ომს?
– ცხადია, სამოქალაქო ომი , სადაც 15 მილიარდი უკვდავია ჩართული მთელს პლანეტაზე
– და ამაში ასე დარწმუნებული როგორ ხარ? – ნატამ არაფერი არ უპასუხა
– რადგან ასეთი ძლიერი კავშირი გაქვთ, შენ რომელი ხარ მის საჭადრაკო დაფაზე, ლაზიერი?
– ის ვინც არც კი ჩანს საჭადრაკო დაფაზე
– მოკლული ფიგურა? – წაკბინა ლიზიმ
– მოთამაშე! – ნიშნის მოგებით უპასუხა კაპიტანმა
– გამიმხილე შენი საიდუმლო
– რა საიდუმლო?
– იშვიათად შეხვდები ადამიანს, რომელიც იმდენად კარგად საუბრის მანერა აქვს , როგორც შენ! – კაპიტანმა უბრალოდ ხელი აიქნია
– გამიმხელ? –
– ტაროს ბანქოებით თავს რომ იწონებ, მე შევქმენი! ჩემი შექმნილია! მთელი დასტა!
– არააა, “აჯაზებ” ! – კითხვანარევად უთხრა ლიზიმ. კაპიტანმა ტუჩები მიატყუპა თავი მარცხნივ, მარჯვნივ გადახარა და კისერი ბოლომდე გაჭიმა
– Когда?
– Караганда!

– ახლა კი უნდა წავიდე – თქვა კაპიტანმა
– ჰოჰ, საინტერესოა ვისგან იცავ მას?
– არა, ძვირფასო, ჩემი რეალური დავალებაა სხვების დაცვა მისგან … Au revoir [შეხვედრამდე]
– ასე გეჩქარება სისხლის გუბეების ნახვა? რადგან ორივემ ვიცით რატომაც გამოგვაქცია “ბავშვები”! – კაპიტანი გაჩერდა ადგილზე, ლიზიმ მომენტი გამოიყენა
– მომიყევი რატომ ტარო?
– დიდი ისტორიაა
– და ზუსტად ახლა გვაქვს ამის დრო თუ გინდა ცალკე მოგინახულო? თავად თქვი, რომ ჩემი ნახვა არ გინდოდა … მეტად!

ალექსანდრეს სწავლებანის აკინძვა მსურდა ერთიანად და ერთი კაფე ავარჩიე, სადაც ხალხი არც კი მოძრაობდა, რამოდენიმე მაგიდა იყო, თუმცა ყველა გატანით იღებდა საფირმო ყავასა და კრუასანს, დიდ ხანს ვუყურებდი ეკრანს არც ყავისტი ვარ და არც ჩაისტი უცებ ვერ მივხვდი იქ რისთვის ვიყავი და წასვლას ვგეგმავდი, როცა ჩემს გვერდით კაცმა მაგიდა გადაწმინდა გამიღიმა და ხელი გამიწოდა, რომ დავმჯდარიყავი მოჯადოებულივით იქვე დავჯექი და რომ მკითხა რას შევუკვეთავდი, ვუთხარი, რომ არ ვიცოდი, მაშინ შემომთავაზა, რომ თავად ამირჩევდა. ისე გამიღიმა უბრალოდ თავი დავუქნია, არ მეშინოდა, არადა საშიშად გამოიყურებოდა კაცი, სხვადასხვა ფერის თვალები ჰქონდა, როგორც ჰასკის ძაღლებს, ტუჩები თითქოს მიტყუპებული მარცხენა ტუჩის ბოლოთი საუბრობდა. მე ჩემი ცალხაზიანი წითელი ტყავის რვეული და ფანქარი ამოვიღე, ისეთი სიმშვიდე იყო, მიუხედავად იმისა, რომ ბევრი ადამიანი მიმოდიოდა. ცხელი შოკოლადი და კრუასანი დამიდო, გამიღიმა და მიბრუნდა. მე წერა გავაგრძელე, მოვიმიზეზე გონებაში, რომ ჯერაც ცხელი იქნებოდა, რაღაც მომენტში ჩავფიქრდი ისე ბუნებრივად ვსტაცე ხელი და მოვსვი წამში ცხელი შოკოლადი ჩემ საყვარელ სასმელად იქცა

გადასახდელად, რომ მივედი გამომელაპარაკა თან შეკვეთას ამზადებდა
– დაასრულე წერა? – მკითხა და გამიღიმა
– ჯერ არა – ვუპასუხე ნაუცბათევად, არ ველოდი
– გეჩქარება? – დამიბრუნდა კითხვა მყისვე
– არც მთლად – ვუთხარი გაუბედავად
– მაშინ ორი წამი მომიცადე – სხვა კლიენტს გადასცა შეკვეთა, ხელები გაიწმინდა, მინის მაგიდიდან დესერტი აიღო, თეფშზე დამიდო და გამომიწოდა
– მაშინ აჯობებს დაასრულო, ბოლოს თავს უკეთ იგრძნობ, რომ მორჩები შეგიძლია წახვიდე, ჩათვალე შენი გადახდილია
– გმადლობ – შევძელი მეთქვა მხოლოდ, შემდგომ სხვა კლიენტზე გადავიდა. იმ დღეს ტაროს პირველი 15 ბანქო “ავაწყვე”. გეგმა რომ შევასრულე, მადლობა მოვუხადე უბრალოდ გამიღიმა და შემდეგ შეხვედრამდეო მითხრა და სწორედ იმ წამს გადავწყვიტე, რომ ისევ მოვსულიყავი აქ, იყო მასში … რაღაც … საუცხოო. ხშირი სტუმრობით კი უბრალოდ დავმეგობრდით და თან მეც მომწონდა მქონოდა. რაღაც საკუთარი ადგილი, სპეციალურად ჩემთვის, ვიცი, ბავშვურია, მაგრამ … ერთხელ შორიდან შევამჩნიე რო დაკავებული ეწერა იმ მაგიდას, რომელზეც მუდამ ვჯდებოდი, მეწყინა, მაგრამ მაინც შევედი, მომესალმა აიღო დაკავებული და მე დამსვა, შემდეგ ჯერზეც ასე მოიქცა და მერე ვკითხე მითხრა, რომ ეს ადგილი მუდამ დაკავებული იყო იმ შემთხვევის გარდა, როცა მე ვესტუმრებოდი. ეს არასოდეს უთქვამს, ალბათ არ უნდოდა თავი ცუდად მეგრძნო მისი კაფე სულ გადაჭედილი იყო, მაგრამ ცხადია …
– შენთვის ინახავდა – დაასრულა კაპიტნის სათქმელი ლიზიმ

– და ალექსანრემ ასე უბრალოდ დაგრთო ამის ნება?
– მეც მიკვირდა, ტაროს კაფეს რომ ხურავდნენ ალექსანდრეს ვთხოვე დახმარება და ჩემს სახელზე კი არა ტაროს სახელზე იყიდება კაფე, რომელიც ტაროს სახლიც იყო მთელი მისი ცხოვრება მის საკუთრებად უქცია, როგორც ჩემი დაბადების დღის საჩუქარი. უნდოდა ის მოეცა, რასაც ფულით ვერ იყიდიდი და გამოუვიდა. – ლიზის გაეცინა
– წარმოვიდგინე როგორ დადის საბუთების მოსაგვარებლად
– არა იდეა იყო მისი . მოკვადების სამყაროში მსგავსი ჩარევა აკრძალულია, თავად დახოცა უამრავი მაგის გამო, დახმარება ორგანიზაცია”მანას” სთხოვა, რომელიც ერთგვარი მედიატორია უკვდავების და მოკვდავების სამყაროში და აგვარებს მსგავს საკითხებს, მაგრამ ალექსანდრეს არც ერთხელ არ გამოუყენებია არც ის და არც ეს ჩვენი პატარა ამბავი ჩემს წინააღმდეგ! და ამისთვის მადლობელი ვარ დღემდე! თითქოს უბრალოდ დაივიწყა, მაგრამ წლებია მისი მეორე პილოტი ვარ და ზუსტად ვიცი, რომ შეუძლია ასობგერის სიზუსტით აღადგინოს ყველა დიალოგი და ისიც კი გითხარს რა გეცვა, როცა ეუბნებოდი.
– მშვენიერი, ძალიან საყვარელი ისტორიაა –
– თან მაშინ არავის არ ვიცნოდი ალექსანდრეს გარდა და ტარო ის იყო, ვისაც ვესაუბრებოდი ალექსანდრეს გარდა. ყოველთვის მეუცნაურებოდა
ეს არასდროს არ უთქვამს, მაგრამ გული მიგრძნობს და ეჭვი მაქ, რომ თავის ძვირფას მეუღლესაც ცხელი შოკოლადით უმასპინძლებოდა, რადგან ალბათ ჩემში ხედავდა მათ იმ საერთო შვილს, რომელიც არასოდეს არ ყოლით … А жаль! როცა ის გარდაცვალა, ჩემს ბანქოს, დასტანს მისი სახელი დავარქვი, მინდოდა ამ შესანიშნავი, მისაბაძი და გულკეთილი კაცისგან, რამე მაინც დარჩენილო, რამე… როგორც მისი მემკვიდრეობა. -კაპიტანი წარსულში მოგზაურობდა იმდენად დადებით ენერგიას ასხივებდა ამ ამბის გახსენებით, რომ ლიზიც კი მოინუსხა
– კაფე პოლაროიდებში იყო ჩაძირული, მთელს კედელზე ფოტოები იყო მომხმარებლების, რომლებიც სანაცვლოდ ფასდაკლებებს იღებდნენ. მისი ცოლის წამოწყება იყო. ჭადრაკის დაფებიც ელაგა და თუ აჯობებდი, მაშინ თავად გეპატიჟებოდა ნებისმიერ შეკვეთაზე
– ცოლსაც იცნობდი? საოჯახო კაფე იყო? – ლიზის თვალები გაუბრწყინდა
– Нет!- წარმოსთქვა კაპიტანმა და თავი მაღლა ასწია, რომ ცრემლი არ ჩამოვარდნოდა, მათი ქორწილის დღეს უბედური შემთხვევით გარდაიცვალა, ჯვრისწერიდან ხელის მოსაწერად, რომ მიდიოდნენ … ღმერთის თვალში ჩვენ ერთნი ვართ და ეს ჩემთვის სრულებით საკმარისი არისო მითხრა ერთხელ. ანა ერქვა ჭადრაკის ტურნირზე გაიცნო მსაჯი იყო. ქორწილის დღეს საჭესთან თავად დაჯდა, მანქანაში მხოლოდ ორნი იყვნენ, რადგან საყვარელი ქალის “გაზირება/გაყოფა” არავისთან არ სურდა , რაღაც მომენტში წინ არ იყურებოდა.
პატარა ბავშვი გადმოხტა წინ.
გადაუხვია გზიდან
მანქანა გადაიჩეხა
ბევრი ბრუნი გააკეთა
ანა ადგილზე გარდაიცვალა, თავად დასახიჩრდა. და ის გადარჩენილი ბავშვი, მასთან მუშაობდა სანამ არ გარდაიცვალა კაცი. მერე კი მას გადავულოცეთ მისი მფლობელობაც, სახელი, ინტერიერი, არაფერი არ შეუცვლია უბრალოდ გააგრძელა მუშაობა.
– ცოლზე მომიყევი მეტად, უფრო სწორად საცოლეზე … – ჩაეკითხა ლიზი
– ცოლზე! – მოუჭრა კაპიტანმა
– მასზე ისე ყვებოდა თითქოს, რაღაც სინათლე შემოიტანა მის ცხოვრებაში. ტურნირზე რომ გავიდა პირველად და გაიცნო, გაუმართლა[?!] ორმხრივი აღმოჩნდა და როგორც ამბობდა მის მერე ნათებად იქცა ქალი მის ცხოვრებაში სანამ ბოლოს თავადვე არ … – კაპიტანამ სახე მიაბრუნა, რომ ცრემლი შეეწმინდა

– ალექსანრე დღემდე, ყოველ წელს, 2 ივლისს, ჩვენი პირველი შეხვედრის დღეს , მისივე კაფიდან წამოღებული ცხელი შოკოლადით ვეწვევით მის საფლავსს. თავადნ მანქანში რჩება ან მანქანასთან “უპლაკუნებს” თამბაქოს, მე კი წელს ვაჯამებ, რა გავაკეთე, რა არ გავაკეთე ან რისი გაკეთება მინდოდა და რას ვაპირებ. მისი გარდაცვალების შემდგომ ცხელ შოკოლადს მხოლოდ ერთხელ ვსვამ წელიწადში, როცა მის საფლავზე მივდივარ. არ ვიცი რა გემო მისცა, მაგრამ ამდენი წელი გავიდა, თუმცა რაიმე მიმსგავსებული ჯერაც არ გამისინჯავს, თუნდაც მის კაფეში. დღემდე არ ვიცი რა იყო ის საიდუმლო ინგრედიენტი
– სიყვარული
– რა?
– სიყვარულით გიმზადებდა – დაასკვნა ლიზიმ – კაპიტნმა აღარ დამალა თავისი ცრემლები, ლიზის გაწოდებული სალფეთქი გამოართვა და ცრემლი შეიწმინდა
– ალექსანდრემ ისიც მითხრა, რომ მაშინ, როცა უკვე ცუდად იყო ტარო, თავად შესთავაზა უკვდავად “გარდასახვა”, მართალია ეს ყველა წესის დარღევა იქნებოდა, მოკვდავის უკვდავად “გარდასახვა”, მაგრამ მზად იყო გამონაკლისი დაეშვა ჩემ გამო! თუმცა თავად კაცმა იუარა, რადგან ისედაც საკმარისად ალოდინა საყვარელი ქალი … იმქვეყანაში!

– ჩემზე ჭორაობთ? – კითხა არსაიდან გაჩენილმა ალექსანრემ და შემდგომ კაპიტანს მიუბრუნდა
– სასახლეში ხარ საჭირო, მეც მალე დავბრუნდები- შემდგომ ლიზის მიუბრუნდა
– თუ რა თქმა უნდა, ჩემთან მარტო დარჩენის არ გეშინია – წაკბინა კაცმა
– სანამ ეთა არის ჩემში განსხეულებული, ვფიქრობ არაფრის არ უნდა მეშინოდეს, ის ხომ ოჯახის წევრია!
– “მამენტ, ლიმონების” ადვოკატი ხარ, პირადად იცნობ ყველა დემონს – კაპიტანს გაეცინა ალესანრემ თავი მისკენ მიაბრუნა
– Ты ещё тут? –
– მეც შენი ნახვა მსურდა … სწორედ! – უთხრა ლიზიმ და მიუახლოვდა კაცს
– ნუთუ?
– მინდა, რომ ყველა მოგონება გამიქრო!
– ისტორიაში პირველი ხარ, ვინც ითხოვს საკუთარი მოგონებების წაშლას
– ისევე როგორც პირველი ვარ, ვინც დაამარცხა დედა’დედოფალი და ისევ სუნთქვას !საუბარში ნუ შემეჯიბრები, ძალიან გთხოვ, განა არ ჩაგიტარე მასტერ კლასი … წეღან?! ასე აჯობებს ჩემთვის! ძაან გავთავხედდები და თან როგორც შენმა კაპიტანმა მითხრა მე ის პაიკი ვარ, რომელსაც უსათუოდ გაწირავ თუ კი პოზიციას ან განვითარებას დასჭირდება, ამიტომ ჩემთვისვე აჯობებს საერთოდ არ ვიყო შენს “საჭადრაკო დაფაზე”

ალექსანდრემ მეათასედი ძალით “წეპა” [გაარტყა] ხელი ლიზის სახეში. ქალი ძირს დაეცა და მყისვე ამოხედა კაცს.
– ახლა უფრო მამაკაცური ვარ … შენთვის? – გასცინა გენერალმა, მაგრამ სახე მოექცა, როცა ქალის თვალებში ბრაზი ან/და ზიზღის ნაცვლად, აღგზნება დაინახა, სანამ ეთად “გარდაისახებოდა”. ლიზიში განსხეულებული ეთა თავად მივარდა გენერალს და კედელზე მიანარცხა, ალექსანდრე ოდნავ შეეწინააღმდეგა, ქალმა ჭიქიდან წყალი მოსვა და თავზე გადაამტვია გენერალს. ალექსანდრემ ახლოს მიიზიდა ქალი და კისერში უკბინა, მაგრამ სისხლის პირველი წვეთებიდანვე გააგდო ქალის კისერი ხელიდან
– ეს რა ჯანდაბაა?
– უსაფრთხოება! “ჩვენი” სისხლი საწამლავია, გაგიმართლა, რომ “ორსახოვანა” [ჰიბრიდი] ხარ! და არა უბრალო ვამპირი
– ხომ იცი, რომ ეს მოგებად არ ითვლება?
– ვითომ რატომ? შვილო , მე 600 წლის ვარ, შეიძლება ხელჩართულ ბრძოლაში მაჯობო,
მაგრამ “ტრიუკები” ვიცი “დო ხრენა”! და მაინც, რა საჭირო იყო ჩემი “გამოცეკვება” ? კარგად გიცნობ, უმიზეზოდ არ გაოფლიანდები
– ასე ვთქვათ , ჩამოშორება მომიწევს რაღაც ხანი და ვინმემ ხომ უნდა მიხედოს ბავშვებს?
– თუ გინდა, რომ დაგეხმარო ამიხსენი
– დედა’დედოფალი მოკლეს, მისი ბავშვი კი გადარჩა, მაგრამ ჯანმრთელობის პრობლემები აქვს და რადგან მოკვდავია მისი სიცოცხლის გადასაჩენად ჩემი უკვდავება უნდა გადავდოთ, სანამ არ ვუმკურნალებთ
– რა ხანი?
– Бог знает!
– და გინდა რომ მე და ლიზიმ ერთად. …
– ჭირსაც წაუღია ლიზი! ეს ჩემეული საჩუქარია, ერთი მხრივ მოგონებებს წავუშლით, მეორე მხრივ კი შენ დაიგბრუნებ შენს სხეულს
– მადლობა რომ შენი ცემის უფლება მომეცი
– არ მომიცია, უბრალოდ მაჯობე
– არაააა
– კიიიი – ცხადია გენერალმა დაუთმო, რომ ქალს მეტი თავდაჯერებულობა ჰქონოდა, თუ გენერალი “გაიგდო წიხლ ქვეშ’ მაშინ უშიშარი და დაუმარცხებელი “გახდებოდა”

– ლიზის ცემა აუცილებელი იყო?
– მინდოდა ერთი თეორია გამეტესტა
– და ამიტომ “ჩემი ბავშვის” ცემა აუცილებლი იყო?
– “შენი ბავშვი” ძალადობაზე იღგრძნება! რაც ფსიქოლოგიოიური გადახრაა
– გეშლებააა
– 200 წელია ვარსებობ, ვიცი, რასაც ვამბობ
– ანუ რა გამოდის? ამიტომაც შეუძლია “ბოროტმოზმედის” როლის მორგება იდეალურად ისე რომ ვერ მიხვდები, რომ როლშია და თამაშობს …
– ჭეშმარიტი “მტაცებელია” !
– В смысле?
– В прямом! თუ რამეს მოინდომებს უბრალოდ მივა და აიღებს
– Ну мы это так и знали!
– და ამიტომაც გავტესტე და ის ფაქტი, რომ მოგონებების წაშლა მთხოვა იმ მიზეზით, რომ ეს უფრო “შემტევს” გახდიდა იმას ნიშნავს, რომ …
– Она и сама осознала это და აკონტროლებს
– იმედი მაქ ,მაგრამ ახლა როცა მასში ჩასახლებული აღარ იქნები … მეტად! მომიწევს ვინმე სხვა ვნახო, რომ თვალ’ყური ადევნოს რო რამე ..
– ვინ?
– ეს უკვე შენი საზრუნავია და პირველი საქმე, მე ცოტა ხნით უნდა ჩამოვშორდე “საცეკვაო მოედანს”
– რაიმე უფრო მარტივ დავალებას ვერ მომცემდი ხომ?
– მარტივი დავალება ჩემს დღეში არ გამიცია. მჭირდება ის, ვინც მოირგებს ჩემს როლს სანამ არ ვიქნები “ბავშვებს” ხომ უპატრონოდ ვერ დავტოვებ
– ანუ გჭირდება ის , ვინც გააბრაზებს, იძალადებს და ნერვებს მოუშლის?
– ბოროტმოქმედია როლს მოირგებ?
– Легко
– Так и знал! ამიტომაც ვარ აქ
– “ლიჩნად” ჩემი გადაწყვეტი, რომ იყოს უპირობოდ “მოვაქცევდი” უკვადავად და დავიყენებდი გვერდით, მაგრამ სადაც გოგოს იმის თავხედობა ყოფნის, რომ გონების გასუფთავება მთხოვოს, რომლის აღდგენაც თავად დამაძალა ალბათ უარსაც მეტყოდა
– არ იცი, სანამ არ კითხავ
– ჰო. მაგრამ
– არანაირი მაგრამ! თავად თქვი რომ 200 წელია არსებობს თავად არ გინდოდა მისი მოქცევა უკვდავად, რადგან იცი, რომ შეიძლება მისმა ამბიციებმა და სურვილებმა პრობლემები შექმნას, რომლის გადაჭრის ერთადერთი გზა საკუთარი ქმნილების განადგურება იქნება
– მიხარია, რომ “ბავშვებს” ასეთ მოაზროვნეს ვუტოვებ
– ამას მხოლოდ ერთხელ გეტყვი. მამასახლისის მთელი სამოქმედო გეგმა ყოველთვის ჩემი შექმნილი იყო!
– და შენს კაპიტანს რატომ არ ნიშნავს უფროსად? თავის დღეში ჭიანჭველაც კი რომ არ მოუკლავს? ალბათ ამიტომაც “აიყვანე შვილად” და კუდში დასდევ უიმედოდ თუ იმედიანად? შეყვარებულივით, მოკლედ მიფრენდზონებულით. მესმის, გინდა მას მიბაძო, იყო კეთილი და არკვევ როგორ შეუძლია იყოს ამდენად კეთილი? Но это не поможет, дорогой! ის უბრალოდ ასეა მოწყობილი ამიტომაც არ გამოდგება არც “გლავად” და არც მებრძოლად!
– და ეს ხომ კარგია?
– კარგი? კატასტროფაა! შენ მისი სიკეთით “იკვებები”, ვწუხვარ. მაგრამ კეთილი ვერ გახდები, ასეთი იბადები აი, შემდგომ თუ არ გაგიმართლა გაბოროტდები. შენ გენერალი ხარ ალექს და ოჯახის უფროსი. უკვე რა ხანია მივხვდი. რომ ნელ’ნელა შენმა კაპიტანმა გაგაკეთილშობილა ჯერ მარტო დედა’დედოფლისთვის იმ წყეული სახალხო სასამსრთლოს უფლებას მიცემა რად ღირს
– სხვა რა უნდა მექნა რო?-
– ის რასაც მუდმივად აკეთებ, მიადგებოდი და დაემუქრებოდი, რომ ან დაგემორჩილებოდა ან მოკლავდი!
– არ დაიჯერებდა!
– ხოდა დამაჯერებელი იქნებოდი! შრამს დაუტოვებდი სახეზე ან დაპირდებოდი რამეს რატომ გასწავლი იმას რასაც ისედაც კარგად აკეთებ ბოლო 200 წელია? ამიტომაც გითხარი ჩამოიშორე’მეთქი! სწორად გამიგე გულკეთილობა კარგია, მეოჯახე კაცის ყველაზე კარგი თვისებაა, მაგრამ მაშინ, როცა გენერლობა გადაწვიტე და გახდი კიდეც, ავტომატურად უარი თქვი ნორმალურ ცხოვრებაზე. და ეს კეთილშობილება დაგვღუპავს ყველა ჩვენგანს, რადგან “პაროი” წამის მეასედში უნდა მიიღო სწორი გადაყვეტილება და მოქმედება. შენს კაპიტანს კი ჯერაც სჯერა რომ ძალადობით არაფერი არ გვარდება! ყველაზე დიდი სისულელე! ნაცნობობით და ძალადობით გვარდება ყველა არსებითად ღირებული და მნიშვნელოვანი საკითხები, თუნდაც მოკვდავების სამყაროში!

***

ლიზიმ ბოლო ხმაზე შეკივლა, მისგან აჩრდილი წამოიზარდა და ეთას სახე მიიღო
– ალექსანდრემ გადმოგცა, რომ მისი სიტყვა შეასრულა და თავისუფალი ხარ – როცა ეთა ლიზის გამოეყო იქვე ქალი შეამჩნია. ქალი წამოდგა ხელ’ჯოხი მძიმედ დაარტყა იატაკს, რომ ყურადღება მიექცია
– ჩემი სახელია მისტერ კაპლანი, ორგანიზაცია “მანას გლავა”, ვისაუბროთ?
– რაზე?
– მაგალითად, შენს შემდგომ ცხოვრებაზე