[ავტ შნშ: ავტორი ბრჭყალებში მოიხსენიებს ნანას შესატყვის ნაცვალსახელებს და “მასთან” დაკავშირებულ ეპითეტებს. “არარსებული” [?] ემოციური ფონისა და “მისი” მნიშვნელობვნების უკვდავსაყოფად!]
[ავტ შნშ: “ჯადოსნური სიტყვა”=Lütfen – მოითხოვს და იღებს უპირობო, თანხმობას და სრულფასოვან მორჩილებას “მოწინააღმდეგისგან”]
– ზუსტად იცი? – კითხა სოფიამ ალექსანდრეს
– ხომ იცი, რა წამს მოგონებებს გაგიქრობ მათ უკვე ვეღარ დააბრუნებ!
– მეგონა ესეც შთაგონებასავით მუშაობდა
– არც მთლად …
– Just get her out of my damn system … already!
– As you wish … boss!
– Evet, როგორია ჩვენი დღევანდელი დღის წესრიგი?!- თქვა არსაიდან გამოჩენილმა კაპიტანმა. ალექსანდრე სახით მიბრუნდა გოგონასკენ და ცალი წარბი აუწია
– ჩემი მოვალეობააა გამოგიყენო, შენი კი გამოგიყენონ გასაგებია ხომ? – შეახსენა რა ნატამ პირველი წინადადება, რაც უთხრა ალექსანრემ მას შემდეგ, რაც მეორე პილოტობა შესთავაზა, მიუახლოვდა მათ და გააგრძელა
– და მხოლოდ იმირომტომ “მეფის მაგიდაზე სკამი მეკუთვნის” მისი თანასწორი არ ვარ! მიუხედავად ამისა წლების მანძილზე თავს ისე ვგრძნობდი, როგორც მეწყვილე და პარტნიორი და არა დაქვემდებარებული ან “სახმარისი”
– სახმარისი? ახალი სიტყვა გამოიგონე? – წაკბინა გამხიარებულმა გენერალმა
– თემას ნუ ცვლი!
– კარგი – უთხრა და ტუჩები მოკუმა ალექსანდრემ, რომ არ გასცინებოდა!
– და სწორედ ამ წლების მანძილზე მქონდა ბედნიერება, არაფრის არ კეთების კომფორტი. უბრალოდ დაგყვებოდი რა უკან ეჭვიანი შეყვარებულივით. და ახლა როცა დადგა დრო, რომ შევასრულო ჩემი მოვალეობა როგორც მეორე პილოტის, მინდა დავუმტკიცო საკუთარ თავს, რომ ზუსტად ვიცოდი, რაზეც ვთანხმდებოდი ათობით წლის წინ, მაშინ მე ხომ ჯერაც პატარა ბავშვი ვიყავი и только! და თან ვიფიქრე ასე შევძლებდი იმუნიტეტესის გამომუშევაბაში დაგხმარებოდი “მის” მიმართ, თუმცა ეს უბრალო იაფასიანი ატმასკა იყო… მხოლოდ!
– დაასრულე? – კითხა გენერალმა
– არა! და გაითვალისწინე, თავად რომ შემოგეთავაზებინა უარს გტკიცავდი, რომ დაგეძალებინა, ყველაფერს ვიზამდი, მთელ ტაროს დასტას გამოვიყენებდი და წინააღმდეგობას გაგიწევდი, რომ საკუთარი მე “გადამერჩინა”!
– წინააღმდეგობას გამიწევდი?
– ნუ, შევეცდებოდი – გაიღიმა გოგონამ,
– მაგრამ შენ, ხო შენ გადაწყვიტე, რომ საკუთარი მოგონებები “მასზე” დაგეთმო, რაც ჩემს თვალში უპირობო თავგანწირვაა და მიუხედავად იმისა თუ რას ვგრძნობ ან რას ვამბობ, ვალდებული ვარ, რომ ასე მოვიქცე, როგორც მეგობარმა და მეორე პილოტმა დავაჯერო რა საკუთარი თავი, რომ შენ უკეთ იცი! როგორც ქეთომ გითხრა, აუცილებლად გამოვიყენებ ამ ბერკეტს, ცდუნებას ვერ გავუძლებ და აჯობებს ეს ცდუნება საერთოდაც რომ არ მქონდეს! ამიტომ აჯობებს სოფიამ მე დამავიწყოს “მასზე” ყველაფერი. თან ამას ჩემთვისაც ვაკეთებ, “მისი” “გამორიცხვით” შენი გონებიდან შეიძლება უკეთესი გახდე ან უარესი და ხომ გაგიგია ნაცნობი ჭირზე მიჩვევა მირჩევნიაო თუ რაღაც …
– ქეთოს ესაუბრე?
– თავისდავად! მაშ! მსგავსი მნიშვნელობის სერიოზულ გადაწყვეტილებას დედიკოს “ადაბრენიეს” გარეშე, რომელი თავმოყვარე ქალიშვილი მიიღებს?!
– ქალიშვილი ? –
– გეყოს! და თემას ნუ ცვლი’მეთქი! – გაუბრაზდა კაპიტანი და ახლა უკვე გენერალმა განაგრძნო საუბარი
– უბრალოდ შეგიძლია ამიხსნა? იშენდოიშენი [მაინცდამაინც] რატომ ირჩებ ისეთ “მეწყვილეს” [ მოწინააღმდეგეს], რომელიც ბოლო 200 წელია ვერავინ ვერ დააამრაცხა ვ-ე-რ-ა!
– შენ
– Evet , მე!
– მაგრამ მე განსაკუთრებული ვარ!
– მასე ეგონა იმ წყეულ 80 000 უკვდავსაც, სანამ გავისტუმრებდი იმქვეყნად!
– მაგრამ “მას” შეეძლო! – გენერალი ჩამოჯდა და თამბაქოს გაუკიდა
– რატომ აშინებს ყველას “მისი” სახელიც წარმოთქმაც კი? რადგან შენი შეგრძნებები “მის” მიმართ თითქმის არასდროს არ ყოფილა რაიმე რაციონალური, უფრო ემოციური, ვიდრე პრაგმატული. როცა საქმე “მას” ეხება მუდამ “გრძნობებით აზროვნებ”!
– ნუ მიგონებ რაღაცებს! – კაპიტანმა სოფიას გახედა
– მაპატიე, დაო, მაგრამ შენმა გენერალმა უფრო მცირე “ცოდვის” გამო მოუღო ბოლო ან/და დაასახიჩრა ჩემზე გაცილებით ძვირფასი ოჯახის წევრები, მე … უბრალოდ … ვერ გავრისკავ – უთხრა ქალმა და თვალი მოაშორა გოგონას. ნატამ ნიკაპი მაღლა ასწია ამაყად და ალექსანრეს გადახედა, ის კი მშვიდად და ჩუმად “უპლაკუნებდა”[ ეწეოდა] თავის თამბაქოს და არაფერს და არავის არ იმჩნევდა
– ჩემს გარდა ყველამ იცოდა, რომ “მის” სახედ და ხატად მქმნიდი, მსრულყოფდი თურმე მთელი ეს წლები … სწორედ!
– you are not “her” and never will be! So just stop damn pretending!
– I guess it is the truth, isn’t it?! The pure truth, all these years you’ve been trying so hard, so damn hard, to ‘recreate/reinvent’ ‘her’ by ‘fixing/changing’ me!
– მე უბრალოდ ათობით წლის გახარჯული ვარჯიში მენანება თორემ აქვე “ჩაგკეცავდი” – მტკიცედ მოუჭრა გენერალმა
– იაფასიანი ატმასკა! უკვდავისთვის წლები იგივეა, რაც მოკვდავისთვის წუთი ან სულაც წამი! – ალექსანდრემ ვერაფერი ვერ თქვა.
– რაიყო? მორჩი ჭკვიანურ ენამახვილობებს?
– I am not your enemy!
– Then stop acting like one! მგონი ჩვენი ეს “პატარა რაღაც დვიჟუხა” უნდა მივხუროთ! მგონი დროა შეწყვიტო ჩემი ასე უმოწყალო წვრთნა რა, უბრალოდ დანებდე, by admitting you were never good enough for “her” in the first place! – კაპიტანს მისი წარმოთმული ყოველი ასო’ბგერა შხამის გემოს უტოვებდა პირში!
-ნ-ა-ნ-ა – წარმოსთქვა რა გოგონამ, ალექსანდეს ერთადერთი დაუმარცხებელი “მტრის” როლი მოირგო რა, ნ-ა-ნ-ა-დ “მოიქცა” [გარდაისახა] და როცა კაცს მოქაჩული თამბაქო გაეჭედა კისერში, კაპიტანს თითქოს გულმა უგრძნო ნაბიჯი უკან გადადგა “ჯავშანი აისხა” მარცხენა ხელში ფარში, მარჯვენაში კი მახვილი გაამზადა, როცა გენერალი წიხლით ქორ’ცალო [‘ვით] მიაფრინდა . ფარზე დაწოლის ძალამ უკან გადააბიჯებინა რამდენჯერმე. მოქნეულ ორ მახვილი ფარით გააკავა, მაგრამ ფარი ხელიდან გაუვარდა. კაპიტანი კიდევ გადაიწია სწრაფი ნაბიჯებით უკან ხელში მომარჯვებული მახვილის იმედზე ვერ იქნებოდა, ამიტომ ხელიდან გააგდო “გარდაისახა” რა ფერიად ჰაერში აიწია. გოგონას გულისცემა გაიზარდა, როცა ალექსანდრე გაცხოველდა რა, “მგლური მე’ს სახელი მიიღო”. მგელი ჯერ კედელს მიახტა შემდგომ მისკენ გამოიწია და ფრჩხილებით სახე გაუკაცრა გოგონას, სახეზე გადაფარებული ნიღაბიც კი მოხსა და მგელი ძლიერად დაეცა მიწაზე, ხელებში მოქცეული ნიღაბი კი დაამსხვია. კაპიტანს ეს “ცეკვა” კარგად ახსოვდა და გადაწყვიტა ისე გადაერჩინა თავი როგორც წინა ჯერზე
– It’s just me .. Just me – უთხრა გონებაში
– And you are mine! – დაუღრიალა მგელმა გონებაში. ნატამ უკვე გამოცდილებით იცოდა, რომ მართალია კაცი მას უყურებდა, სინამდვილეში “მას” ხედავდა … მხოლოდ! ამიტომაც “ეცეკვებოდა” [ ებრძოდა] მთელი ძალით. სოფიამ თავისი ძალით ეცადა ალექსანრეს შეჩერებას, მაგრამ მისი სხეულიდან გამოსტყორცნილმა ენერგიამ უბრალოდ გაიარა კაცში და ჰაერში გაიფაინტა.
– შენი ბინძური ჯადო ჩემზე არ იმოქმედებს … ალქაჯო! – დაუყვირა რა გენერალმა კაპიტნის დავარდნილი ფარი მოიმარჯვა და ესროლა . ქალმა წკიპზე აიცილა, რომ ორად არ გაეყოთ
– Ты хорош, но я лучше! – შეუთვალა მიწიდან გაცხოვებულმა გენერალმა კაპიტანს და ამ ოთახიდან გასასვლელ ერთადერთ კართად დადგა. გადარჩენაზე ფიქრში, კაპიტანმა იმავე მეთოდს მიმართა, რაც წინაზე. “გაშიშვლებად” წოდებული ტაროს მე-15 ბანქო მოაგონდა “ზოგჯერ იმისთვის რომ ზოგიერთ ბრძოლაში გაიმარჯვო უარი უნდა თქვა ბრძოლაზე და ჯავშანი შეიხსნა. პაროი, იმისთვის რომ გაიმარჯვო, უნდა დამარცხე, დანებდე!” ნატა დაფრინდა მიწაზე ფრთები “შეინახა”
– კარგი გოგო ხარ! – კმაყოფილებით უთხრა ალექსანრემ – ნატამ ჯავშანიც შეიხსნა თავისი დრაკონის უხილავი ფარი შემოიკა ირგვლივ რა თვალები დახუჭა მარჯვენა ხელი ასწია წინ გასწია და როცა კაცი საკმარისად მოუხლოვდა
– ალექს … Lütfen! – თქვა მშვიდად. ჯადოსნური სიტყვის გაგონებამ წამში დააბრუნა კაცი რეალობაში! კაპიტანმა ჯერ ერთი თვალი გაახილა შემდეგ მეორე, როცა ალექსანდრეს ნაცრსიფერი თვალები დაინახა დამშვიდდა . ალექსანდრე სახეზე მიშტერებოდა გოგონას,
– ეს არაფერია – უპასუხა გოგონამ მშვიდად, ცერა თითი გადაისვა კაპიტანმა ჭრილობაზე და შეიხორცა
– Пустяки!
– მაპატიე, კაპიტანო – წარმოსთქვა კაცმა და მაშინვე გაახსენდა ეთას სიტყვები,
– ნანა დიდი ხანია შენთვის არ არის უბრალოდ საყვარელი ადამიანი, უბრალო ყოველ ჯერზე დროში უკან ბრუნდები და იმ უსუსურ 16 წლის ბიჭად იქცევი , რომელსაც საყვარელი ფეხმძიმე გოგონა თვალწინ ცოცხლად დაუწვეს და თავად კი არაფრის გაკეტება არ შეეძლო გარდა ბოლო ხმაზე ღრიალასია და შემდგომ მუდარისა!
– You see a lot!
– Well … I have seen a lot! – და მთელი გულით გძულს დღემდე, რადგან შენს რაღაც ნაწილს ისევ უყვარს. დღემდე! შენ “საკუთარი მე” დაკარგე რა “მასში” ამდენი ხნის შემდგომაც კი ვერა და ვერ იპოვე!
– Ты знай , ეგ “ჯადოსნური სიტყვა” მუდამ არ გაჭრის. – უთხრა გენერალმა კაპიტანს
– წარმოუდგენელია, ერთი მხრივ გინდა დამიცვა, მეორე მხრივ მზად ხარ მომკლა! იქნებ დროა ჩამოყალიბდე?
– ვშიშობ ერთი მეორის გარეშე არ არსებობს, ჩვენ იმდენად ვბრაზდებით სხვაზე რამდენადაც გვიყვარს, შენ ფიქრობ რომ ეს ცალ’ცალკეა სინამდვილეში კი ორივე კავშირშია ერთმანეთთან …
– ვიცი, მახსოვს, ტაროს 28-ე ბანქო, “ინი და იანის პრინციპი”
– Evet- იყო კაცის პასუხი და მორიგ თამბაქოს ღერს გაუკიდა და როცა ძლიერად მოქაჩა შემდგომ მშვიდად თქვა
– The only reason I have been teaching you how to fight … – კაპიტანმა სიტყვა ბრძოლამ ყური მოუჭრა, რადგან როგორც წესი ბრძოლის ნაცვლად ალექსანდრე “მისეულ ნაცვალსახელს” ცეკვას იყენებდა …მუდამ!
– It was so that you could protect and save yourself when they come. And trust me, love, they will come. I hope that after all these teachings, you will be alive before I can come to save your life.
– Who are they?
– Anyone, many people who want to hurt me, who want me to suffer, should know that I am untouchable, but you… ხარ უბრალოდ საცოდავი მოკვდავი, რომელიც თავისი ჟინიანობით არ მაძლევს უფლებას ვუკბინო რა “მოვაქციო” [გარდავსახო] უკვდავად!
– პასუხი იცი! თავლი თვალში გაუყარა კაპიტანმა
– ერთ დღესაც მინდა დედა ვიყო! უკვდავებს კი …
– Evet, ვიცი, მაგრამ ამისთვის ცოცხალი უნდა იყო! – უპასუხა გენერალმა და თვალები მოარიდა კაპიტანს
– Exactimo! So stop treating me like some damn test subject by doing your best to make me become her!მოდი უბრალოდ გამოვტოვოთ ეს წყეული “ცეკვა ” … Lütfen! – კაპიტანს მთელი რიგი წაკბენების სერიები ჰქონდა გამზადებული გონებაში, რომლებიც მის ენის წვერზე მარცვალ’მარცვალ ემზადებოდნენ რა სათქმელად “ჯადოსნური სიტყვის” გაგონების შემდგომ , კბილები ერთამენთს მიადო და უბრალოდ თავი დაუკრა გენერალს შემდგომ სოფიას მიუტრიალდა
– Just do it! – უთხრა კაპიტანმა. სოფიამ ხელი აღმართა რა ნატამ დაიკივლა. ალექსანრე გამოძრავდა, დაბნეულს, ვერ გაერკვია რა უნდა ექნა ან არ ექნა
– I never said it would be easy- მარჯვენა ხელით კაპიტანზე მეორეთი კი გენერალზე ზემოქმედებდა. ალექსანდრე ნაბიჯ’ნაბიჯ უახლოვდებოდა ამიტომ სოფიამ ფრჩხილები კაპიტანს ღრმად ჩაასო, გოგონამ ამოიკივლა, მისგან მიღებული ” სუფთა ენერგიით” ორივე ხელი გენერლისკენ მიმართა და როცა კაცი “ბეტონის კედელში ჩააშენა” რამდენიმე მოპოვებული ძვირფასი წამით , ხელი ჩაკიდა კაპიტანს და გაუჩინარდა.
***
– სად იყავი? – კითხა ქეთომ ნატას,როცა სახლში შემოაბიჯა და ალექსანრეს გადახედა
– სოფიასთან, ვსაუბრობდით – მაგრამ გოგონას სახეზე აშკარად ეწერა, რომ წარმოდგენაც კი არ ჰქონდა სად იყო და რას აკეთებდა … სინამდვილეში!
