[ავტ შნშ: “თანაკვეთის ხაზი” ორ წიგნს შორის და ამით ხაზს ვუსმათ, რომ მოვლენები ერთ სამყარო მიმდინარეობს] “ძალაუფლების მემკვიდრე: მეფის დაცემა” და “წყვდიადთაშორისი”
***
ახმახი მიუახლოვდა ნინას. ორი თითით ნიკაპი დაუჭირა და აკოცა. ქალმა კაცისავე ნაჩუქარი ყელსაბამი მოიწყვიტა კისერზე, ხელში მოისინჯა ხელი რომ გაიჭრა , ოდნავ მოიშორა ახმახი და “კისერზე გადაუკატავა” კაცს. სისხლის შხეფებმა “დასვარა” ქალის სახე. კაცმა ხელები კისერზე იტაცა და პირქვე დაეცა.
– ამდენი მცდელობა და თან რისთვის? ერთი უბრალო კოცნისთვის? – ქალმა “გადააბიჯა” გვამს, შუა გზაში შედგა, როცა ხმა მოესმა, თავი მოაბრუნა. ახმახი წამომდგარიყო, კისერი შეხორცებული და სახე, მისი სახე ისე გადასხვაფერებულიყო, რომ მგელს წააგავდა. ქალი ადგილზე გაიყინა, ახმახი მიუახლოვდა მას და სილა გააწნა. ნინა ჩაიკეცა, მისი ლოყა ჯერაც “ვიბრირებდა” ოთახში უცხო ქალს დანახვამ იმედი მისცა
– გითხარი, ხმელეთზე ფეხს თუ დაადგამ თავს წაგაცლი’მეთქი, ნუთუ დაგავიწყდა? – უცხო ქალი ისეთი თავდაჯერებული და უშიშარი ჩანდა, როგორც იცნობდა კიდეც “მგლის’სახიან” ახმახს! უცხო ქალი მივარდა ახმახს და კისერის უკანა მხარით ჩამოკიდა ტანსაცმლის ჩამოსაკიდზე. შემდგომ მას გამოხედა
– ნუ გეშინია, ძვირფასო, – უთხრა თბილად
– ჯერაც ცოცხალია – შეკივლა ნინამ, როცა კაცის ფეხი გამოძრავდა
– ოჰ – თქვა უცხო ქალმა, მიუახლოვდა რა ახმას მკერდში სტყუცა ხელი
– ნინიკო მოკითხვას გიგზავნის … “ერთგულებისთვის” – უთხრა და გული მკერდიდან ამოგლიჯა. უცხო ქალი ნინასკენ დაიძრა
– ნუ გეშინია არაფერს არ დაგიშავებ. პირიქით შენი წყალობით ათობით წლის შემდგომ პირველად გადმოვიდა ეს ნაძირალა ხმელეთზე და მე კი “სისხლის აღება” მოვახერხე, მე გზას უნდა გავუყვე შენ სად დაგტოვო? პარიზიდან არ უნდა იყო
– ბრიტანეთის საელჩოში დამტოვე
– ბრიტანელსაც არ გავხარ
– საქართველოდან ვარ, მაგრამ ბრიტანეთის საელჩოში დამტოვე და მომაკითხავენ
– ვერაფერი ვერ გავიგე , მაგრამ მაინც ჯიგარი ხარ – უთხრა უცხო ქალმა და გაეცნო
– მე მარია’მო ცეკვავა გახლავარ, ასევე საქართველოდან … შემდეგ გაჩერდა ბრიტანეთის საელჩო – წარმოსთქვა მარია’მომ და წამოაყენა ნინა
მარია’მომ ბრიტანეთის საელჩოში დატოვა ნინა თავად კი უკან დაბრუნდა
***
ქეთო გახარებული არ ჩანდა
– ეს მხოლოდ ნახევარი საქმეა
– კარგი “ბოვშვი” იყო მისი მოკვლა არ ღირს
– ვშიშობ, რომ ამას შენ არ წყვეტ!
– მართალი ხარ, მაგრამ ამიხსენი რა საჭიროა …
– მე როგორც დედა’დედოფალი გეუბნები, რომ საჭიროა ახლა კი შეპასუხების დრო არ არის და თან “შენი ბოვშვის” მკვლელობა კიარადა მისი სატრფოსი გევალება! – უთხრა ქეთომ და სანამ მარია’მო შეპასუხებას მოასწრებდა საელჩოში გაჩნდა. მარია’მო მიუახლოვდა ნინას
– ყველაფერი კარგადაა?- კითხა ქალს, როცა ნინას აშკარად აღელვებულობა მასაც გადმოედო
– კი, მიშო უკვე გზაშია და ახლა უკვე უნდა გამოჩნდეს წინ – უპასუხა ნინამ და საელჩოს კართან ასვეტებულმა ხელი გზისკენ გაიშვირა, სახეგაბადრულმა. სატრფო, იგივე მისი სამიზნე გაახსენდა მარია’მოს
– მაპატიე, ძვირფასო – უთხრა ნინას და საელჩოსკენ მიმავალი მანქანის წინ გადაუდგა მანქანას, რომელმაც მაშინვე გადაუხვია და საფეხმავლოთა ჯებირს დაეჯახა. ნინამ წამოკივლება მარია’მოს ასე შორსაც კი მოესმა. დავალებას გადაუხვია აესვეტა ქალს შეიჭრა რა მის გონებაში შთაგონების ძალით მიშო, ერთობ მნიშვნელოვანი ფიგურა საჭადრაკო დაფაზე უქცია ქალს უბრალო უმნიშვნელო პაიკად, რომელსაც წირავენ ხოლმე თამაშის დაწყებისთანავე! ნაბიჯი უკან გადადგა ნინა უემოციოდ იყურებოდა ირგვლივ, მარია’მო კი გაუჩინარდა!
***
მარია’მო უკვე აღრენილი დაბრუნდა უკან, ქეთოსთან
– მახსოვს როგორი რეაქცია გქონდა, როცა სხვებმა გადაწყვიტეს ვისთან ყოფილიყავი, ახლა კი თავადაც მსგავსად იქცევი, რას გმართებთ შენ და სხვებს ეგ წყეული ტახტრევანი ისეთს, რომ ასე ერთბაშად “გამოცვლალოს” [შეცვალოს] ადამიანი?
– დაასრულე? – კითხა ქეთომ ცივად
– არა, ეს მხოლოდ სანახევროდ გაკეთებული საქმეა! – მარია’მომ მოშავო’მოწითალი უჯრედებმა დაუფარეს სხეული, ხელებში ხმლები აღიმართა და გასწია ქეთოსკენ. ქეთო თითქოს ელოდა, თავად მიუახლოვდა მარია’მოს, წელში მოიხარა და მარჯვენა ფეხი “ჩაახუტა” მარია’მოს სახეს ტრიალში. მარია’მო დაეცა.
– ერთმანეთს დროს ნუ დავაკარგვინებთ, ორივემ ვიცით ეს როგორც დასრულდება. მაინც რამდენჯერ უნდა ვიცეკვოთ, რომ შეიგნო, ყველაფერი ისე დასრულდება როგორც წინა ჯერზე ან იმის წინაზე ან ყოველ ჯერზე მათ შემდგომ… შენ ვერ დამამარცხებ …
– მართალია – ჩაეჭრა მარია’მო
– მე ვერ, მაგრამ ის შეძლებს
– Мо, не надо! – დედის მზრუნველობით თქვა ქეთომ, მაგრამ უკვე გვიანი იყო. მარია’მოს თმა გაქერავდა თვალები გამწვანდა განასხეულა რა Само зло [თვითბოროტება] მასში. პირველი ჯადოქარი და დედა’დედოფალი სალომე პრაიმი
– რა კარგი მელოდიაა – თქვა სალომ
– არ ღირს მისი ასე უბრალოდ გაფუჭება – თქვა ცივად მივარდა ქეთოს, ხელი კისერში წაუჭირა და კედელზე მიანარცხა. ქეთო დაეცა და წამოდგომა არ ჩქარობდა, მაინც რა შანსი ჰქონდა დაემარცხებინა ქალი, რომელსაც 1200 წლიანი წაუგებელი სერია ჰქონდა და სასწაულის წყალობით მარია’მოში გამოკეტეს, როგორც აღმოჩნდა დროებით
– Are you as wise as you are beautiful? – ჩაეკითხა სალომ მომღიმარმა
– შენი აზრით მხოლოდ შენ იცი ფანდები? – თქვა ქეთომ მშვიდად, ხელები გაშალა მისი სხეული მოწითალო’მოშავო უჯერდებში გაეხვა, თავზე გვირგვინი გაუქრა, მისი მოწითალო’მოშავო უჯრედები კი გალურჯდნენ
– Здравствуй Мама! – წარმოსთქვა ქეთოში განსხეულებულმა ალექსანდრემ, მიმოიფანტა რა ლურჯი უჯრედები ჰაერში
– Сыночек? – გაუკვირდა სალოს, როცა მის წინ მდგარი ალექსანდრე დაიხსნა, მისი პირდაპირი სისხლის უკანასკნელი შთამომავალი
– არ ველოდი, ყოჩაღ, უფრო სწორად, ბრავა –
– მაინც რას ფიქრობ როგორი დასრულდება ყველაფერი? მე ვერ მომკლავ. მე შენი ერთადერთი პირდაპირი სისხლით შთამომვალი ვარ და მსხვერპლი, რომელიც 1200 წლის წინ გაიღე будет в пустую! მე ხელშეუხებელი ვარ.
– არ უნდა ტლიკინი და ენის ჭლოპინი … ქალი სიყვარულისგან ფხიზლდება კაცი კი ჭკუას კარგავს, ალბათ შენც გაგიგია ეს სისულელე ან არ ვიცი, მაგრამ ერთ რჩევას კი მოგცემ… არასოდეს დარჩე მასთან, ვინც გიყვარს! აგერ, მე შემომხედე, ჩემი ტურფა 1000 წლის წინ გარდაიცვალა, თუმცა “მისით ვსუნთქავ” … დღემდე! თითქმის ყველა ადამიანს ცხოვრებაში უწევს ერთი მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილების მიღება, რომელიც თავის მხრივ გადაწყვეტს მის დანარჩენ ცხოვრებას, წარმოიდგინე არსებობს ორი ადამიანი, ერთი ,რომელიც გიყვარს მთელი გულით და სულით, თითქოს მზად ხარ ამოიგლიჯო საკუთარი ხელით, საკუთარი გული საკუთარი სხეულიდან და გადასცე მას. და ვერც კი წარმოგიდგენია შენი შემდგომი ცხოვრება მის გარეშე, თუ “ვინცობაა” “რაიმე მანქანებით” დაშორდებით, თუმცა სულ ჩხუბი, გაურკვევლობა, გაუგებრობა და პრობლემებია ,რომელიც შიგნიდან გჭამს და განადგურებს, რომელსაც ყოველთვის პატარა ბავშვივით უნდა უთხრა და აუხსნა რა რატომ გინდა ან არ გინდა … როცა მეორე რომელიც გიყვარს , ასევე , მაგრამ ზუსტად იცი, რომ კარგად იქნები თუ დაშორდები, თუმცა გაგაბედნიერებს, თითქმის ყველაფერს თავად უთქმელად ხვდება რა , ხანდახან გგონია, რომ შენს აზრებსაც კი კითხულობს … რომელს აირჩევდი?
– დაასრულე ეს ცირკი! მე ჩემი წილი არჩევანი დიდი ხნის წინ გავაკეთე!
– ქეთო, ვიცი … А жаль! – თქვა სალო პრაიმმა. კარისკენ დაიძრა, თუმცა ალექსანდრე გადაუდგა წინ
– აქიდან ვერ გაიქცევი!
– არც კი მიფიქრია. და უკვე გითხარი ნუ გაიდაპარპარდოქსიკოჭლიკოტლიკინაობ’მეთქი! – სალოს აშკარა იყო არსად არ ეჩქარებოდა უბრალოდ აკვირდებოდა ალექსანდრეს და შემდომ დაიწყო ისევ საუბარი
– You think I can not punish you? Maybe not but I can sure as hell punish her. And by punishing her I will punish you – თქვა ქალმა და მარია’მოზე მიმაგრებული ხანჯალი ამოიღო და გაიღიმა, ალექსანდრემ ხელიდან აართვა ხანჯალი და თვალი ჩაუკრა
– I never needed that that … შენი ბიოლოგიური დედა იყო სუსტი არარაობა, რომ ვერ “დაგასწავლა” ერთი მარტივი პატარა მიგნება!
– You never go against your own mother… you obey your mother. I am sorry you have to learn this in a hard way … Увидимся в другом теле и в другом образе … сыночек! – სალომ მარია’მოს მეორე მახვილი ამოიღო, ალექსანდრემ ესეც ააცალა ხელიდან
– I never needed that … I am sorry little one – თქვა სალომ ხელი მკედში გულში იტყუცა და ქალის სხეული მოწყვეტით დაეცა მიწაზე
– ეს რა ჩავიდინე? – იკივლა ქეთომ, ალექსანდრე მივარდა მარია’მოს სხეულს. ზიზღნარევი მზერით გახედა ქეთოს! ქეთო მიხვდა რა თავის დანაშაულის სიღმეს, ასევე ალექსანდრეს სახეზე ამოკითხულ ზიზღრს, რომელიც პირველი იყო , მაგრამ აშკარა იყო არა უკანასნკნელი, მიიღო [ ერთადერთი სწორი] გადაწყვეტილება
– ნატა’ნატ…კაპიტანო! – გაიფიქრა გონებაში და მისი კაცის “სხეული შემოიერთა” ნატალია სტიუარტი მაშინვე იქ გაჩნდა, წამში შეაფასა მდგომარეობა მივიდა ქეთოსთან, ნაღვლიანად გაუღიმა. ლოყაზე მოუსვა ხელი რაღაც სწრაფად ჩაილაპარაკა ქეთო მოშავო უჯრედებად გაიფანტა ჰაერში. შემდგომ მარია’მოსკენ დაიხარა ყვავილი ყურზე “ჩამოაცვა” და სული შეუბერა, როცა ყვავილი აყვავდა, წამოდგა, ქალი ჰაერში შეხტდა და მიწაზე მყარად დაეშვა. მიმოიხედა, კაპიტანმა ხელი დაუქნია
– ჩვენც აქ ვართ, ეს ერთადერთი გზა იყო შენს გადასარჩენად
– დიდებულია, გონებაში ერთი გიჟი არ მეყოფობოდა ახლა ორი მყავს
– უკაცრავად? – “დაახველა ” ქეთომ
– უკაცრავად, ხმამაღლა ვფიქრობდი – წაკბინა მარია’მომ. მონოლოგში კაპიტანიც ჩაერთო
– რამდენადაც მე წესეში ვერკვევი შენ ხარ ახლა დედა’დედოფალი და შემდეგი 8 წელი შენ იქნები,სანამ ბავშვს 13 წელი არ შეუსრულდება
– 8 წელი – გაიფიქრა მარია’მომ,
– იმდენად გაქვს უსასრულობას, თუ თავს ოდნავ მარცხნივ, ანანაც მარჯვნივ გადახრი … საკმარისად … კარგად!
