ნაწყვეტი სრული ტექსტიდან

ტვინს არ შეუძია განარჩიოს წარმოსახვა რეალობისგან, ამიტომაც გვეჩვენება სიზმრები ამდენად რეალურად

***
[2 ივლისი 7-8 საათის მიდამო]

***
ალექსანდრე გრძელ სკამს მიუახლოვდა და მარცხენა კიდეზე ჩამოჯდა, გულის ჯიბიდან ხის კოლოფი ამოიღო, კოლოფიდან კი ერთი ცალი თამბაქო ამოაძვრინა და გაუკიდა. მესამე ნაფაზი არ ჰქონდა დარტყმული ფეხის ხმა შემოესმა და სურნელით მიხვდა “იდუმალი სტუმრის” ვინაობას. არ შეიმჩნია გახედა სახლს, რომელიც ამ გაყინული ტბის თავზე იდგა. ნანა ნელი თანაბარი ნაბიჯებით მიუახლოვდა სკამს, გვერდით ჩამოუჯდა კაცს. არცერთს არ შეუხედავს ერთმანეთისთვის. ალექსანდრემ თამბაქოს ნამწვი იქვე ურნაში მოათავსა, ამოიღო მორიგი, გაუკიდა, ერთხელ მოქაჩა და ქალს გაუწვდინა ისე, რომ არ გაუხედავს მისკენ … ისევ! ქალმაც სიტყვაუთქმელად გამოართვა, თავადაც მოქაჩა ერთხელ და დაუბრუნა კაცს. ნიკაპი ოდნავ ზემოთ აღმართა და ცხვირ’პირიდან ერთოულად გამოუშვა ბოლი. ასე ცვალეს ერთმანეთის მიყოლებით მანამ, სანამ ნანა არ მორჩა და ნამწვი მარცხენა ხელის გულზე დაიდო, ოდნავ მიბრუნდა კაცისკენ, ჯერ კაცს გახედა, შემდგომ ნამწვზე გადაიტანა მზერა მარცხენა ხელი მომუშტა და როცა გახსნა ნამწვი სადღაც გამქრალიყო. მართალია კაცი ისევ წინ იყურებოდა, მაგრამ გაეღიმა ამ “ჯადოსნობაზე”.

ნანა წამოდგა, რამდენიმე ნაბიჯით მიუახლოვდა გაყინუნლ ტბას , უცებ მოტრიალდა ქალი და კითხა კაცს
– ვიცეკვოთ … ?! – ალექსანდრემ პირველად გაუსწორა თვალი ქალს და მალევე მოაცილა
– ბოდიში, მაგრამ ფეხსაცმელები თან არ მაქვს – ქალი ისევ მიბრუნდა ტბისკენ და ისევ მობრუნდა, მალევე,
– მაგრამ მე ხომ შემიძლია … – თქვა და თავისი ჯადოსნური თითები ჯერ აათამაშა შემდგომ კი მაღლა აღმართა და ორივე მათგანის უბრალო ფეხსაცმელები, საციგურაო ფეხსაცმელებად აქცია. ალექსანდრემ შეათამაშა ქუსლები.
– ერთი ზომით პატარა უკეთესი იქნებოდა, მაგრამ ამასაც არაუშავს – წაკბინა ბოლოს და ისევ შეხედა თვალებში … მეორედ!
– გინდა, რომ გთხოვო? – შეფარული გაკვირვებით კითხა ქალმა
– ცუდი არ იქნებოდა! – იყო კაცის პასუხი
– შეიძლება ვიცეკვოთ? lütfen. გპირდები არაფერს არ დაგიშავებ ! – წაკბინა ქალმა … ისევ!
– უთხა ობობამ ბუზს – ვალში არ დარჩა ალექსანდრეც. ნანამ ხელი გაუწვდინა და თავი ოდნავ გადახარა. კაცმა ერთი კარგად ამოიხვნეშა და ჩაკიდა … ქალს … ხელი.
– იცოდი, რომ მოვიდოდი? – კითხა ნანaმ და გაყინული ტბის ცენტრისკენ შეიწია და თან ხელი არ გაუშვია კაცისთვის
– ბოლო ორასი წელია, ამ დღეს, ამ დროს აქ მოვდივარ – ნანამ ხელი გაუშვა კაცს და მისკენ მობრუნდა
– მოდი ის გავაკეთოთ, რაც მაშინ პირველად, როცა აქ მოვედით, თუ გახსოვს რა თქმა უნდა – წაკბინა ქალმა და თვალები გადაატრიალა, კეკლუცურად
– მელოდიის გარეშე? და თან მაგ მოძრაობების გასაკეთებლად მოგიწევს მენდო, რომ ხელს არ გაგიშვებ მაშინ, როცა ჰაერში აგწევ და ნუთუ საკმარისად მენდობი ამისთვის?
– მოცემულ მომენტში სხვა არჩევანი არ მაქვს. აი, მელოდია კი მე … ვიქნები … შენში! – იდეალური პასუხის პასუხის შემდგომ შეჰყურებდნენ ერთმანეთს ცოტა ხანს, სანამ უკვე კაცმა არ გაუწოდა ხელი. ქალმაც ჩაკიდა ხელი თვალმოუცილებლად. ალექსანდრემ პატარა ნაბიჯი გადადგა უკან ქალი დაბზრიალდა და ზურგით მიეკრო კაცს მკერდზე. ალექსანდრემ მარჯვენა ხელი წელზე მოხვია მას, ქალმა მარცხენა ხელი არასწორად ჩაკიდა, და როცა კაცმა ხელი გაუსწორა, უპასუხა არ გაჟღერებულ კითხვაზე
– უბრალოდ მინდოდა გადამემოწმებინა თუ ისევ გახსოვდა … 200 წელი გავიდა და …
– და კიდევ 19. ჯამში 219 წელი. მოდი მათემატიკის გაკვეთილები შემდეგისთვის გადავდოთ …
– შემდეგისთვის? როგორი თავდაჯერებულები ვართ დღეს – წაკბინა ქალმა … ისევ! ალექსანრემ არაფერი არ უპასუხა. ღრმად ჩაისუნთქა, ამოისუნთქა და კითხა ბოლოს
– Готова?
– Родилась готовой!
– Ну тогда …

ყველა მოძრაობა მეტად იდეალურ შეასრულეს “საკმაო ხნიანი შესვენების” შემდგომ და ბოლოს, დასასრულისას, მათ სახეებს შორის ნემსის ყუნწის ოდენა დაშორება დარჩა … მხოლოდ!
– გმადლობ – წარმოსთქვა ნანამ, როცა გასწორდნენ
– ჯანდაბას! მაინც მომაჯადოვე … ისევ! – წარმოსთქვა კაცმა ბრაზნარევი ხმით
– უთხრა ბუზმა ობობას – იყო ქალის მორიგი წაკბენა, მარცხენა ხელი ლოყის გავლით თმაში შეუცურა ახლოს მოიზიდა და ლოყაზე ძლიერად აკოცა კაცს! ალექსანდრეს რამდნიმე ათეული წამი დასჭრდა მიღმიერი ზღაპრული ზეციური სამყაროს ღრუბლებიდან მიწაზე და რეალობაში … დასაბრუნებლად! ამასობაში, კი ნანა მშვიდად უყურებდა მის წინ თითქოს ფეხზე ჩაძინებულ კაცს..!
– მადლობის ნიშნად შეგიძლია მითხრა რა იქნება შენი შემდეგი სვლა? – კითხა კაცმა იმედიანად
– А откуда я знаю я ведь просто плод твоего воображения и только ! – გაიკვირვა ქალმა, შემდგომ პატარა შავ ნაწილაკებად დაიშალა და ჰაერში გაიფანტა … მტვერც’ცალო!

19.01.2023

“არ შეუშალო ხელი მტერს დაუშვას შეცდომა” – ნაპოლეონი

ეპიზოდის “საუნდტრეკი” – Thirty Seconds to Mars – This is War

***

– Не смогли смириться с поражением а куда вас это привело? снова ко мне – მოინერწყვა ქალმა და მიუახლოვდა ალექსანდრეს
– Так жаль что нам не быть вместе – მარჯვენა ხელით მოეფერა კაცის სახეს, საჩვენებელი თითის ფრჩხილი ღრმად ჩაასო კანში და როგორც კი დააშორა, კაცს მაშინათვე შეუხორცდა. გაიღიმა ქალმა და ქეთოსკენ გადაიწია
– ყველას შეუძლია ჩემი როლის მორგების მცდელობა, მაგრამ ვერავინ ვერ იქნება ჭეშმარიტი მე! – თქვა ნანამ და ისე ეხებოდა ქეთოს სახეს თავისი თითებით როგორც პატარა ბავშვი, რომელიც სახის შესწავლას ცდილობს
– “Не надо ждать королевской великоличий от пешклой становавшей ферзю.. А жаль ” – წარმოსთქვა ქალმა ბრაზით და წაეპოტინა ქეთოს თმას
– She is love of his life – წამოიყვირა ნატამ
– So was I! – იყო ქალის პასუხი. მხოლოდ იმირომტომ მისი გვარი მაქ … ჯერაც! ეს მის წყეულ საკუთრებად არ მაქცევს! გადაწვდა ქეთოს და გული ამოაცალა მკერდიდან. მერე ალექსანდრეს აესვეტა სახეზე ისევ გადაუტარა ფრჩხილი. კაცს სახე აღარ შეხორცებია … მეტად!
– ისე გმადლობ კ-ა-პ-ი-ტ-ა-ნ-ო! შენ რომ არა არ მეცოდინებოდა, რომ უკვდავი ალექსანდრე მხოლოდ მანამ იყო, სანამ ქეთო იქნებოდა ცოცხალი. გახსოვს ის თეატრალური დადგმა? სადაც გენერლობაზე შეგამოწმებს? ” Сперва я отберу у тебя твоё бессмертие… А теперь твоё чёртово Ж И З Н Ь!”
– ჯერ ქეთოს გული ამოაცალე და მხოლოდ ამის მერე მოკალი ალექსანდრე. გმადლობ. – თავი დაუკრა ქალმა და თვალი თვალში გაუყარა
– წეღანდელი თეატრალური დადგმით კი გავიგე, რომ შენი გოგონა მართალია მხოლოდ რამდენიმე წლისაა, მაგრამ განსაკუთრებლი შესაძლელბები აქ, ერთი შეხებით გააღვიძოს სხვაში ყველაფერი კარგი და კეთილი და ალბათ გასაკვირი არ იქნება თუ დავრწმუნები , რომ ვერასოდეს ვერ შემეხება, და რადგან ერთხელ თავად ვიყავი დედა, პატარა გოგონას ვერაფერს ვერ დავუშავებ აი, ვალტერი კი ..
– С большим удовольствием – მივარდა ვალტერი და კისერში ხელი იქამდე წაუჭირა პატარა გოგონას სანამ სუნთქვა არ შეაწყვეტინა. ნატამ ერთიანად ამოიკივლა და მუხლებით დაეცა მიწაზე
– ალბათ კარგი შეგრძნებაა, როცა იცნობ მას, ვინც მზადაა გადაწვას მთელი სამყარო მხოლოდ იმისთვის, რომ გადაგარჩინოს ან/და დაგიცვას შენ! – ნანამ მიმართა ნატას და შემდგომ თავისი ჯადოსნური თითები აათამაშა, პირი აუკრა მასაც, მოთქმის და მწუხარების მოსმენის თავი არ ჰქონდა, თუმცა თვალები არ მოუცილებია მისთვის
– როგორი ირონიულია, შეეწირო საკუთარ წყეულ თეატრალურ დადგმას! ჩემი გაუმჯობესებული ვერსია, კიარადა, ჩემი ფეხები ! – ანასტასია ადგილზე ვერ ჩერდებოდა, მართალია დააბეს, მაგრამ არცერთი წამით არ გაჩერებულა და მუდმივად მოძრაობდა, რომ რაღაც “გაუგებარი მანქანებით” იქნებ მართლაც შესძლებოდა გათავისუფლება. მოახერხა. ნანას მივარდა, მაგრამ ქალი წელს ზევით გადაიხარა უკან და ანასტასიამ თავისი გრძელი ფრხილებით მხოლოდ ოდნავ გაკვრა შეძლო მოწინააღმდეგის ლოყაზე. ნანაც წამოიმართა და მუცელში ძლიერი დარტყმით გაზარდა მათ შორის დისტანცია, თავისი თითები ისევ აღმართა მაღლა და ადგილზე გააშეშა …ისევ!
– И всё это ради капли крови? – წარმოსთქვა ნანამ და ცერა თითი გადაისვა მისი ლოყის ოდნავ გაჭრილ ნაწილზე, შემდგომ დაამატა
– არ ვიცი რომელ წარმოსახვით სამყაროში ცხოვრობთ, მაგრამ თუ ფიქრობთ, რომ ერთ შანსს მაინც მიიღებთ იმ წყეული თეატრალური დადგმების შემდგომ … სულ გადარეულხართ! ზოგიერთი რაღაცები უპატიებელია! – ნანა საუბრობრა ბრაზით, მაგრამ არათუ კონკრეტულად ვინმეს მიმართ, არამედ საკუთარი თავის მიმართ … მხოლოდ! – ქალმა მიმოიხედა თავისი არაბუნებრივი იასამნისფერი თვალებით “მონიშნა” ყველა და შემდგომ და როცა ნახა, რომ ყველა მას უყურებდა განაგრძო საუბარი

– Я вот думала истреблю половину другая будет процветать, но вы доказали если есть те кто помнит как было до будут и те кто не способны принять ни какое после. Чёртово бунтовщики. – კბილებს შორის ზიზღით გამოსცრა ქალმა ბოლო სიტყვები
– да мы здесь народ упрямый – უპასუხეს ცივად
– на мою удачу теперь так как я знаю что мне нада сделать. истребит всё и вся а потом с его помощью.. – ხელი გაიწვდინა ქალმა ვალტერისკენ
– и со школай который вы создали для меня – ცინიკურად ჩაიღიმა და ანასტასიას გახედა
– создам новую … Династию … Бессмертных … Благодарную ! те кто не оплакивает утраты а ценить то что ей доровано!
– на крови и костях? – იკითხა ანასტასიამ
– а кто об этом узнает? – წარმოსთქვა ნანამ, თვალები ზემოთ აღმართა, თითქოს დაფიქრდა საკუთარ სიტყვებზე, თუმცა მალევე ტუჩის კუთხეში ჩაიცინა და ანასტასია გაუსწორა თვალები
– вить вас. Уже. Там. Не. будет !

ანასტასიამ ისევ მოინდომა გაბრძოლება, მაგრამ ამჯერად ვერ შეძლო. მთელი ძალით ეჯახებოდა ბარიერს, რომელსაც ვერ ხედავდა ისევ’და’ისევ მანამ, სანამ უკვე თვალებ დახუჭული არ ებრძოდა “წარმოსახვით” მტერს წყვდიადთაშორისში. და უცებ უკან შექანდა, თავი ვერ შეიკავა და კაცის მძლავი ხელების მოხვევა შეიგრძნო და თვალები გაახილა
– კარგად ხარ ძვირფასო? – კითხა ალექსანდრემ
– ალექს? – წამოიკივლა ქალმა და ისე ჩაეხუტა კაცს თითქოს საუკუნე არ ენახოს
– მეც მიყვარხარ – წაკბინა კაცმა გაკვირვებული იმით, თუ რამ გამოწივია ქალის ესოდენ ემოციური მოზღარვება, მას ასზე მეტი წელი იცნობდა და გრძნობებს თავის დრეში არ აყოლია … აქამდე!
– მხოლოდ შენს ოცნებებში – დაუბრუნა ქალმა წაკბენა, დაგვიანებულ პასუხად. ალექსანდრემ გაუღიმა და გზა გააგრძელა.

რამდენიმე ათეული წამი დასჭირდა ქალს რეალობის აღსაქმელად. რაღაცნაირად დროში უკან დაბრუნდა?! მაშინათვე დაიწყო იმაზე ფიქრი თუ როგორ უნდა დაემარცხებინა მტერი, რომელსაც ვერ ხედავდა და არც არავინ არ იცოდა მისი არსებობის შესახებაც კი, მის გარდა?! თვალი ნატას მოხვდა და გაეღიმა. განა ალექსანდრემ სწორედ “მასთან”. გასამკალვებლად არ ქმნიდა, აპრაქტიკებდა და წვრთინა ნატას? სახე გაეუბრწყინდა, როცა მიხვდა, რომ გამოსავალს რომელსაც ასე დაეძებდა მის გვედით იდგა … სწორედ! “წყეული ბრიტანელი ნაბიჭვარი! ყველაფერი წინასწარ გათვალა … ისევ!” მისაბაძი მაგალითი. მხოლოდ იოცნებებდა გამხარიყო და ყოფილიყო მისნაირი გენერალი. იმასაც მიხვდა თუ რატომ იყო ალექსანდრე უძლეველი მთელი წყეული 200 წლის მანძილზე. იმირომტომ წინასწარ თვლიდა ყველა შესაძლო მოწინააღმდეგისა თუ მოკავშირის სვლას მანამ, სანამ თავადვე მოიფიქრებდნენ! “შეუპოვარი მოთამაშე” გაიფიქრა ქალმა და იმის ფიქრო დაიწყო თუ რა მოხდა საერთოდ, მიმოიხედა და იპოვა ყველაფრის მიზეზი. ლისა, უფრო სწორად, ვასილისა დედა’დედოფალი ქრისტინას პირველი შვილი. გოგონა მხოლოდ რამდენიმე დღის დაბადებული იყო და უკვე ასრულებდა საკუთარ მოვალეობას. ნათელმხილველშა. გაეცინა ანასტასიას, როცა მოუფიქრა გოგონას მეტსახელი. ასეთი დონის და შესაძლებლობის გოგოშკას გამოჩენამ ანასტასიან მისი მკვლელობის ინსტიქტი გაუჩინა, მაგრამ ამის ნაცლად თვალები დახუჭა, ღრმად ჩაისუნთქა და ალექსანდრეს მსგავსად, გონებაში ჯერაც არ შემდგარი პარტიების გადათამაშება დაიწყო … გაუჩერებლად! ბოლომდე ვერ გადაწყვიტა და როცა შემთხვევით გაახილა თვალი ალექსანდე შერჩა, კაცის მზერას გაყვა და ნატამდე მივიდა. ჯერ ალექსანდრეს გახედა, მერე ნატას. მერე ისევ ალექსანდრეს

ანასტასია სულ ფიქრობდა რომ კარგი იქნებოდა მასაც ჰქონოდა ისეთი კავშირი, როგორც ალექსანდრეს და ნატას ჰქონდათ . იქნებ ეს უფრო მეტი იყო ვიდრე თვალით ჩანდა, პროტეჟის აყვანა, მასზე ზრუნვა, გაფრთხილება დახმარება… იქნებ ეს სულაც არ იყო სისუსტე, როგორც მუდამ თვლიდა, იქნებ ეს იყო გასაღები … სწორედ! ამ ფიქრებით პატარა ვასილისას გახედა და უკვე შეუყვარდა. არადა … ნატამ იმაზე მეტჯერ დააღალატა ალექსანდრე ვიდრე 200 წლის მანძილზე ყველა ნაცნობმა ერთად აღებული, მაგრამ აი აქ იდგნენ ერთმანეთისგან შორს, მაგრამ მაინც ახერხებდნენ საუბარს? ალექსანდრემ ჭიქა აღმართა ცალი წარბი ასწია, ანასტასიან ამჯერად ნატას გახედა, ქალმა წამით გამოხედა, შეამჩნია რა კაცის ყურადღება, გაეღიმა და თავი მიაბრუნა ისევ. ანასტასია დარწმუნებულიც იყო ,რომ საუბრობნდენ გონებაში, მაგრამ არ უყურებდნენ ერთმანეთს. გააგრძელა დაკვირვება და ქალი დრო’და’დრო იღიმებოდა და ალექსანდრესკენ გაიხედებოდა, ამ დროს კაცის სახეზეც ღიმილს ხედავდა. ნამდილად საუბრობდნენ! ირონიაზე გაეღიმა, კაცი ათობით წელი ცდილობდა ქალის დამორჩიელბას, საბოლოოდ კი თავად დაექვემდება მას, თანაც საკუთარი სურვილით!

ფიქრები შემოაწვა ლუკაზე. გამარჯვების დაგეგმვის ნაცვლად ლუკაზე რატომ ფიქრობდა? ნუთუ მართლაც გაუჩნდა გრძნობები? გაუხარდა, რომ ისეთი უგულოც არ აღმოჩნდა, როგორც ყველამ დააჯერა! მისი არ შემდგარი პირველი სიყვარულის გამო. მძიმედ ამოისუნთქა, ახლა გასაგებია რატომ იყო ალექსანდრე ასეთი დაუნდობელი მუდამ, რატომ არ უყვარდა, როცა არ ემორჩილებოდნენ. რადგან ამ დროს რთულია გათვალო შემდეგი სვლები ისე რომ არ შეცდე. ზოგიერთი მსგავსი შეცდომა კი მთელ ურთიერთობად, პაროი კი სიცოცხლის ფასად უჯდებოდა. ანასტასაიამ მიმოიხედა, ყველა ისე წყნარად და მშვიდად იყო, ჯერაც ახალდაბადებული გოგონას ამბავს აღნიშნავდნენ, წარმოდგენაც კი არ ჰქონდათ იმ მტერზე, რომელიც ხელსაყრელ დროს ელოდა გამოსაჩენად და იმის წასართმევად, რასაც ასე უფრთხილდებოდა ყოველი მათგანი … ერთმანეთს! რადგან მხოლოდ მან იცოდა ჯერაც არ დამდგარი რეალობის შესახებ მხოლოდ მას შეეძლო მორიგი წყეული “განკითვის დღის” დაწყებამდე დასრულება! ისევ ფიქრები შემოაწვა ლუკაზე. სახე მოეღრიცა, როგორ უნდა ყოფილიყო მასთან თუ ბოლომდე გულწრფელი ვერ იქნებოდა? ის ხომ ვერც მასე და ვერც ვერავის ვერ მოუყვებოდა ” ჯერაც არ დამდგარ მომავალზე?!”. როგორც ჩანს ალექსანდრესთან და ქეთოსთან უნდა მიეღო რჩევები, აწ უკვე როგორც გენერლისა და პირადი ურთიერთობების დალაგების კუთხით. რადგან თუ მათ შეძლეს ფიქრობდა, რომ თავადაც გაუმკლავდებოდა. და მაინც რა გეგმა ჰქონდა? გეგმა აუცილებლად უნდა ჰქონოდა, ვერ დატკბებოდა ამ დღესასწაულებით მანამ, სანამ მტერი, რომელსაც ჯერაც ვერ ხედავდა, მაგრამ საბედნიეროდ უკვე იცოდა, რომ არსებობდა, ჩრდილში იდგა და ყველაფერს აკვირდებოდა და მორიგ სვლებზე ფიქრობდა ჯერაც არ დაწყებულ თამაშსა თუ პარტიაში! და სწორედ მაშინ შემოაწვა გენერლად ყოფნის მთელი სიმძაფრე. ამასთან, მისი “ძვირფასი” ოჯახის წევრების “შეთხზულ” თეატრალურ დადგმაშიც უნდა ეთამაშა. ახლა კი იცოდა ყველაფერი, მაგრამ მოუწევდა თავი ისე მოეჩვენებინა, როგორც მაშინ, როცა მართლაც არ ჰქონდა წარმოდგენა!

ანასტასიამ თვალებით ქეთო მოძებნა, მასთან იყო კოტეც, ბავშვებთან ერთად ერთობოდნენ. შემდგომ ისევ ალექსანდრეს მიუბრუნდა… ლუკა რაღაცას ეჩურჩულებოდა, იდეალური სტრატეგია ჰქონდა მის ბიჭს, თავად ალექსანდრეს ესაუბრებოდა, მისი და მარი კი ნატას. მაშინათვე ამოიცნო გათვლა. ლუკა რაღაც შეთავაზებას გაუკეთებდა ალექსანდრეს, რომელიც დიდად არ მოეწონებოდა ამ უკანასკნელს, ლუკას და მარი კი ნატას დაითანხმებდა, ნატა კი თავის მხრივ ალექსანდრეს. ახლა ამოიცნო რატომ ესაუბრებოდნენ გონებაში ალექსანდრე და ნატა. თითქოს მიუხვდნენო, მორჩნენ საუბარს … ანაზდად! ლუკა მისკენ წამოვიდა, გვერდით ამოუდგა, ლოყაზე ძლიერად აკოცა და გზა განაგრძო.

დაუფიქრებლად აიღო ტელეფონი და ლუკას დაურეკა. ზარს უპასუხეს და ყურმილის მეორე ბოლოდან ხმა გაისმა
– ნუთუ უკვე მოგენატრე? – დუმილი იყო ქალის პასუხი და იმ კმაყოფილებით გაიღიმა, რომ უთქმელად მიუხვდნენ სათქმელს. მის მოპირდაპირედ მდგარ გრძელ სარკეში დაიწყო ყურება, მართალია გენერალი იყო უკვე წლებია , მაგრამ მხოლოდ ახლა გაიაზრა, რომ უკვე აღარ იყო ალექსანდრეს ან ნებისმიერი რომელიმე სხვის მორიგი სათამაშო/საჭადრაკო ფიგურა.. თავად გახდა რა … მ-ო-თ-ა-მ-ა-შ-ე!

19.01.2023

ნაწყვეტი შემდეგი თავიდან სახელწოდებით : VENI-VIDI-AMAVI

– გინდა, რომ გთხოვო? – შეფარული გაკვირვებით კითხა ქალმა
– ცუდი არ იქნებოდა! – იყო კაცის პასუხი
– შეიძლება ვიცეკვოთ? lütfen. გპირდები არაფერს არ დაგიშავებ ! – წაკბინა ქალმა … ისევ!
– უთხა ობობამ ბუზს – ვალში არ დარჩა ალექსანდრეც. ნანამ ხელი გაუწვდინა და თავი ოდნავ გადახარა. კაცმა ერთი კარგად ამოიხვნეშა და ჩაკიდა … ქალს … ხელი.