პოეზია

,, მენატრები, როცა ძლიერ მენატრები

შენს მაისურს ჩავიცვამ და ვთბები

ხორბლისფერი შენი კანის სუნით

და მთელი დღე სახლის კართან გელი.

მონატრებას შემოვიცვამ ტანზე.

შენ  მოხვალ და ისე ჩაგიხუტებ

მონატრების ეკლებიან დარდებს

სათითაოდ ჩამოგკიდებ მხარზე”…

,, ერთხელ გავიგიჟეთ თავი

მე და მარტოხელა ქარმა.

გზაში დავიმგზავრეთ წვიმა ,

წამში შენს ჭიშკართან გავჩნდით.

ფანჯრებს დავულეწეთ მინა,

სულ მთლად აგირიეთ სახლი.

გძინავს…გიყურებ და : ,, ღმერთო,

სიზმრად ნანახ ჭაბუკს ჰგავდი!”

მზისფერ და ტალღოვან თმაზე

ხელი გადაგისვი  მალვით.

ფარდით მოგიჩრდილე მთვარე,

ფრთხილად გავიხურე კარი.

ჩემს ლანდს გავეკიდე ქარში.

გზაში დამეწია დარდი :

შენ და შენით თბილი სახლი,

თითქოს, კვლავ სიზმარში დამრჩით”…