პოეზია

ეს დეკემბერიც ფაფუკად რბილი,

ისევ აგრძელებს დღე და ღამ თოვას…

თუ შენ მაკოცებ, ვიცი, რომ თბილი

შენი ამბორი გამითბობს ლოყას.

შენი სხეული მომიხმობს მორცხვად

და შევერწყმევით ერთმანეთს ყოვლად.

ჩვენი სხეული, თბილი ბაგები

მუდამ, რომ გვთხოვენ საამო კოცნას…

ჩაღვრილ ნიაღვრად მექნება თხოვნა,

რომ შენ შეგიგრძნო, სულით და ხორცად…

როდესაც ვიგრძენ საამო გრძნობა

მე მიგიჩნიე, შენ გულისწორად,

გამოგიცხადე ურყევი ნდობა

და დაგიჩოქებ ერთგული მონად.

ეს დეკემბერიც ნაცრისფერ ნისლში

ისევ მომიტანს ფიფქების გროვას,

მე შენს ნაკვალევს დაბურულ ნისლში

მოვყვები ახლოს, ფიქრებით შორსაც

და თუ, ნაკვალევს გაკვალავ დღისით

ვფიქრობ,… მე შევძლებ შენამდე მოსვლას…

და მყინვარები შემოვლო ფეხით,

რომ შენ გიპოვო როგორმე ცოცხლად

და გულდამწვარი გიამბობ როგორ,

როგორ შევძელი მე შენი პოვნა.

                                ავტ: ნინი ლომიძე    

                                                                                       ც.ხ.ო.ვ.რ.ე.ბ.ა

    რა არის ცხოვრებაში მნიშვნელოვანი ? ცხოვრებაში მნიშვნელოვანი თვითონ ცხოვრებაა, და რა არის შენი ცხოვრება შენი ცხოვრებაა ის რასაც შენი ცხოვრება მოიცავს, მაგალითად:ყოველდღე დარბიხარ, ყოველდღე 1 საათს ატარებ სირბილში ეგ არის შენი ცხოვრება, იმიტომ რომ შენი ყოველდღიურობა არის ეგ და შენი ყოველდღიურობა კიდევ შენი ცხოვრება არის. მაგრამ პრობლემა იმაში არ არის თუ რა არის მნიშვნელოვანი, არა მნიშვნელოვანი აქ სხვა რამე არის, უფრო მნიშვნელოვანი არის თუ რამდენად პატივს ცემ იმას რის განაც შედგება შენი ცხოვრება. ამაში იგულისხმება ის რომ თუნდაც დარბიხარ ის 2 საათი, ან თამაშობ 5 საათი ვიდეო თამაშებს, რასაც არ უნდა აკეთებდე აი ის 2 საათი ის 5 საათი შენი ცხოვრება არის, ინტერნეტში გატარებული 2 საათი (Facebook, instagram, twitter) ეგ არის შენი ცხოვრება, თუ ეგ არარის შენი ცხოვრება სხვა ვერაფერი იქნება შენი ცხოვრება, და მნიშვნელოვანია პატივი სცე, მნიშვნელოვანია რომ ისე არ მოეპყრო რომ Fუუ facebook’ია რაღაც უბრალოდ შევდივარ ვერთობი, არა ის შენი ცხოვრება რადგანაც მაგის გარეშე ვერ არსებობ დიდი დრო მიაქვს შენი, შესაბამისად  თუ შენი ცხოვრებაა პასუხისმგებლობით უნდა მოეკიდო, დარბიხარ, ვიდეო თამაშებს თამაშობ ვიდეო თამაშის თამაში რამდენად კარგია ცუდია არაქვს მნიშვნელობა, უბრალოდ შენი ცხოვრებაა ხო უთმობ 2 საათს თუ 5’ს მოდი პასუხისმგებლობით მოეკიდე და პატივი ეცი ის კი არა რომ, Fუ ეს რა არის და რაღაცა არა მე ვიცი რომ ეს ჩემი ცხოვრებაა და რადგან ამით ვარ დაკავებული მოდი უფრო პროდუქტიული ვიქნები და ა.შ. რომ ჩემი ცხოვრება დებილურად არ გავფლანგო რომ პატივი ვცე ჩემს ცხოვრებას ხომ ხვდებით, ეს მნიშვნელოვანია რომ გააცნობიერო პატივი სცე იმას რისგანაც შესდგება შენი ცხოვრება არაქვს მნიშვნელობა ეს facebook’ზე ჯდომა არის, თამაში არის, სირბილი არის, ვარჯიში არის, რისგანაც შესდგება შენი ცხოვრება იმას ეცი პატივი წინააღმდეგ შემთხვევაში შენი ცხოვრება იქნება ნაგავი. აი ასე მოქმედებს ეს ყველაფერი.

იქ, სადღაც, ჩემთვის უხილავ მხარეს, 

ცის სევდიანი თვალებიდან მოფრინავს ცრემლი,

ფრთებს არხევს, თითქოს არ უნდა გაჰყვეს 

იმ საზარელი სამყაროს ზღაპრებს 

და მისი პატარა ნაწილი გახდეს.

არ სურს, რომ გაქრეს ფერებით მორთული ნაცრისფერ ზღვაში,

და შეუერთდეს მრისხანე ტალღებს , 

ტკივილისგან დახლართულ კლდეებს სევდას რომ აფრქვევს. 

მას უყვარს ფრენა, მას მღერა უყვარს, 

გულის სიმებს რომ წკრიალით ანთებს , 

სიოც კი ისმენს მის ლამაზ ჰანგებს,

მას ეცეკვება მოხტუნავე სხივები ბალეტს,

თითქოს მეჯლისი გაიმართა 

იქ, სადღაც, ჩემთვის უხილავ მხარეს. 

მაგრამ რა ხდება?! სად გაქრა ყველა?!

სად არის სიო, ჰანგები , ფრენა,

აღარც ფრანები მიჰქრიან ნელა,

ქარი, სხივები,  სად გაქრა ყველა?!

მხოლოდ ღრუბლები ცარიელ საზღვრებს, სიბნელით ავსებს,

მხოლოდ დუმილი ამ ზღაპრის კარებს ხმაურით აღებს, 

დაბრულ ზღვაში, ნაზად ვარდება ციმციმა ცრემლი,

დაბურულ ტალღებს ახსენდება ტკივილი ძველი,

კვლავაც ყვირილით იმოსება მდუმარე ველი, 

ცრემლი კი ასე, უბრალოდ ქრება,

იქ, სადღაც, ჩემთვის უხილავ მხარეს.