პოეზია

მივიწყებული ბნელიდან იშვა მოგონებანი,

წარსულის დღეები მზის სხივებმა დღეზე გაფინა,

სინათლე მოხვდა დიდი ჟამის გულში ჩაკეტილს

იქ დასახლებულს მწველი გრძნობის სევდა მოჰფინა.

იმედს დღეს აწმყოს არსებობა სრულად მოუცავს,

გამოვლენილა მიჩქმალული ჭირის ქარვასლა

და სიავენით ერთი წვეთი ასად აქცია,

ყალბ სიხარულს კი მყის მოეჭდო მძლავრი იარა.

ისევე, როგორც გასაკვირად სანუკვარია

სიცხადე ყოველ ბრძოლის შემდგომ გამარჯვებისა,

ბნელი უეცრად სიყვარულად მოქცეულია,

და ეს სინათლე კვლავ სიძულვილის ფრად შეუცვლია.