ნანა სტიუარტი: ვასსტანიე [?!]

მობილური ტელეფონის ზარი გაისმა. ალექსანდრემ უპასუხა ანასტასიას ზარს. არაფერი არ ისმოდა
– აქ ხარ? არაფერი არ მესმის
– ალექს – გაისმა ქალის განწირული ხმა – ალექსანდრემ უფრო მჭიდროდ მიიდო ტელეფონი ყურთან ,თითქოს ამით უფრო უკეთ გაიგებდა მის ხმას ან გაიგებდა რა მოხდა. ტელეფონიდან მხოლოდ რამდენიმე გაურკვევეი ნივთის მსხვრევის ხმა მოისმა და შემდგომ ისიც დადუმდა.

ნატა ალექსანდრე და ქეთო, მაშინათვე მივიდნენ ანასტასიას სახლში. ყველაფერი მწყობრში ჩანდა, რამდენიმე ყვავილების ვაზა იყო გატეხილი.
– ალექს – დაუძახა ნატამ და მეორე სართულზე საძინებლის შეღებულ კარში დატოვებულ ფურცელზე ფანქრით დაწერილ ტექსტზე მიუთითა. “Я возвышусь, ты падёшь, с любовью Джек Воробей”
– ვინ ჯეკ ბეღურა? ნუთუ კინოფილმიდან?
– მეკობრეთა გემის კ-ა-პ-ი-ტ-ა-ნ-ი! – წარმოსთქვა ალექსანდრემ. ქეთომ მაშინათვე მობილური ტელეფონი მოისინჯა ჯიბეში და გასასვლელისკენ წავიდა

– ლუკა გესმის?
– დიახ , ძვირფასო!
– ზიხარ?
– არა! ამ წამს მოვრჩი მორიგ პრაქტიკას, რა მოხდა?
– ზიხარ?
– არა, მაგრამ ისეთი რა უნდა მითხრა, რომ…
– Грядет восточный ветер и “она” всех нас унесёт. Хана вернулась ! – წარმოსთქვა ქალმა და ყურმილი დაუკიდა, შეასრულა რა “პროტოკოლი” იმ შემთხვევისთვის თუ “ის” დაბრუნდებოდა. “ის”, ანუ ხანა ან როგორც ალექსანდრე ეძახდა, ნანა!
– Хана – ჩაილაპარაკა ლუკამ
– Хана
– Что за хана? – კითხა ანასტასიამ, ერთიანად გამოიფლილმა, თან სახეს იმშრალებდა
– Нам. Всем. хана!

როცა ქეთო ოთახში დაბრუნდა ალექსანდრეს მზერა დაიჭირა და თავის დაკვრით მიანიშნა, რომ გააკეთა ის, რაც საჭირო და აუცილებელი იყო.
– მაშინ მხოლოდ ის დაგვრჩა რომ მის საფლავზე მივიდეთ – სთქვა ალექსანდრემ. რამდენიმე საათი დასჭირდათ მისასავლელად, უკვე ბნელოვდა. დაიხარა და სანამ თხრიდა ამბავი მოყვა, რომ ხანას უყვარდა ზღვა და ოკეანე და მასში მოცურავე გემები, ხშირად ხატავდა ზღვას, ოკეანეს და მათში მოცურავე გემებს, რომელთა დროშაზე ჩონჩხი და ორი ძვალი იყო გამოსახული. მეკობრულ გემებს და თავს ყოველთვის რომელიმე მათგანის მმართველად წარმოიდგენდა ხოლმე. აი, ერთ დღესაც ვაჩუქე ქუდი და დავარქვი მას მეტსახელი კაპიტანი.
– გამოდის არც სახელია ჩემი და არც მეტსახელი. როგორი ირონიულია. – მწუხარედ თქვა ნატამ
– I guess Violetta was right and I am just a F*ing replacement for her – ბრაზით წარმოსთქვა ნატამ და თვალი მოარიდა კაცს
– You are the very best thing that happened to this world and to me – დაჟინებული მზერით უპასუხა ალექსანდრემ და როცა ნატამ თვალი გაუსწორა ოდნავ გაუღიმა. შემდგომ კაცმა ისევ განაგრძო თხრობა,
– როცა გარდაიცვალა, მისი სხეული აქ დავმარხე, აქიდან კარგად მოჩანს გემებიც და ზღვაც და თან ჩავატე ის ქუდი, რომელიც ვაჩუქე. – კაცი თხრას მორჩა გახსნილი ყუთი დახვდა და ქუდის ადგილას წერილი
– Ты хорош но я лучше. с любовью твоя создательница так называемое как капитан! – წერილი გულში წაიკითხა ალექსანდრემ, შემდგომ ქეთოს მოუტრიალდა ისე, რომ თვალებში არ შეუხედავს და გადასაცა. დარჩა უსახელო საფლავში და ისე გახედა ჰორიზონტს.

– ნანა მკვდრეთით აღსდგა … კაპიტანო! ანუ მხოლოდ დროის ამბავია სანამ დაბრუნდება და იმისთვის ნამდვილად არა რომ ნომერი მეორე იყოს … თუნდაც! მისეულ პირველობისკენ მიმავალ გზაზე კი ყველას და ყველაფერს გადათელავს! დედა’დეოფლის ტახტრევანი იქნება მისი ბოლო სამიზნე. ქრისტინა ჩვენი ოჯახის წევრია და კბილებით დავიცავთ. ასე, რომ აჯობებს ფეხსაცმელები გაასუფთავო .. კაპიტანო! “მასთან” “ცეკვა” არ აგვცდება!
– და როგორ გაშინებთ ამხელა მმართველ ოჯახს მხოლოდ ერთი ქალი?
– ვიოლეტას შესაძლებლობები საკუთარ თავზე გამოსცადე, მან შენი დასჯა გადაწყვიტა და გაიძულა გაუჩინარებულიყავი, რადგან სიმართე ითქვას, სინამდვილეში მხოლოდ ის უნდოდა, რომ როგორც ოჯახის წევრად მიგვეღო და შენი გაუჩინარებით უბრალოდ ადგილი გამოათავისუფლა საოჯახო მაგიდის სკამზე. ნანას კი .. ეჰ! “ის” ან ყველაფერს მიიღებს, რასაც მოისურვებს ან თავს გაწირავს მცდელობაში! მე არ ვამბობ, რომ დავმარცხდებით, იმას ვამბობ, რომ დანაკარგები უძალიანდიდესი გვექნება და როცა “მელოდია დასრულდება” თავს გამარჯვებულად მაინც ვერ ვიგრძნობთ. არასოდეს მოგწონდა ჩემეული თეატრალური დადგმები და დამპლური თამაშები და წაკბენები! ოჰ! როცა “მას” გაიცნობ “მადლობაც” კი დასცდება შენს “უმადურ” ტუჩებს … დაუფიქრებლად! არასოდეს გესმოდა უმაღლესი ლიგის მნიშვნელობა ან/და საჭიროება აი, ახლა გამოჩნება სწორედ. რადგან მანამდე მართლაც არ არსებობდა ვინმე, ვინც შეძლებდა წინააღმდეგობის გაწევას. იმედია საკმარისად გავარჯიშე… კაპიტანო! რადგან მას შედგომ, რაც მე “მომხედავს”, შენ “მოგაკითხავს”
– მაინც რატომ?
– შენ ხომ “მისი” “გაუმჯობესებული ვერსია” ხარ. – ალექსანდრემ ღრმად ჩაისუნთქა. წამოდგა საფლავიდან და გვერდით ამოუდგა ნატას და ქეთოს.
– შავი ღრუბელი ახლოვდება და როცა “ის” კარზე დააკაკუნებს, სულერთია გავუღებთ თუ არა “ის” მაინც შემოვა ასე, რომ აჯობებს მზად დავხვდეთ.
– ჯანდაბა! “მისი” მართლა ასე გეშინია?
– რა თქმა უნდა! სულელი უნდა ვიყო ,რომ არ მეშინოდეს და შენც იმავეს გირჩევ. დროა პროდუქტები დავასაწყობოთ … გრძელი ზამთარი გველოდება.

***
– აი, შენთვისაც მოვიცალე! – წამოიწყო საუბარი ნანამ და მიუახლოვდა ნატას
– მიდი, წამოდეგი, მინდა საქმეში ვნახო “ჩემი გაუმჯობესებული ვერსია”! ხვდები, რომ შენი შექმნის ერთადერთი მიზეზი მე ვარ … მხოლოდ?! – მისგან რამდენიმე ნაბიჯში შეჩერდა და დაელოდა ნატა რას ეტყობა, ქალს არაფრის თქმის თავი არ ჰქონდა, მართალია ჯერაც ფეხზე იდგა, მაგრამ ამას მთელი მისი ძალების გამოყენებით ახერხებდა … მხოლოდ! ნატამ იცოდა, საშუალება, რომ ჰქონოდა მაინც ვერ მოკლავდა ნანას! უბრალოდ არ შეეძლო! აი, ანასტასიას კი …! ანასტასია მათგან მოშორებით იდგა, ნანას თავისი ჯადოსნობით ჰყავდა მონუსხული და დასაკუთრებული, მაგრამ რა მოხდებოდა თუ… ნატამ თავი წაიქცია და თან უხილავი ტალღა სტყორცნა ანასტასიას მიმართულებით. წაქცევის ოსტატი არ იყო ამიტომაც დაილეწა, მაგრამ როცა თავი წამოწია დაინახა, რომ ანასტასია თვალები იასამნისფერიდან მის ბუნებრივ მდომარეობაში მოვიდა და ქალმა მათკენ დაიწყო სვლა

– Стой где стоишь! – უბრძანა ნანამ ანასტასიას , მაგრამ რატომღაც ქალი მას არ დაემორჩილა და სანამ შემდეგი სიტყვების წარმოსთქმას დაიწყებდა ლითონის გემო გაასინჯეს
– თუ ჩემს კაპიტანს, ოდესმე, ვინმე მოკლავს, ეს მე ვიქნები … მხოლოდ! – იყო ანასტასიას სიტყვები, შემდგომ მარჯვნივ გადადგა ნაბიჯი, ხმალმა სახის მარცხენა ნაწილი ააცალა ქალს. ნანას სახეს ან რაც მისგან დარჩა გამაოგნებელი გამომეტყველება შეაცივდა. ანასტასია თავმომწონედ იდგა და უყურებდა მის ნახელავს, როცა ნატას ხმა მოესმა
– არ ვიცი რას ამბობ, მაგრამ “მადლობად” რატომღაც არ მეჩვენება – მკვახედ უთხრა ქალმა. ნატამ ხმა ჩაიწმინდა და მარცვალ მარცვალ უთხრა
– შენს წყეულ ხმალს სისხლი არ აცხია – და მართლაც, როცა ანასტასიამ თავის ხმალს დახედა მასზე არაფერი იყო, შემდგომ გვამს დახედა, არც მასზე ჩანდა რაიმე. ზურგიდან ტაშის ხმა მოესმა.
– შენ კარგი ხარ! აი, მე კიდევ უკეთესი – წარმოსთქვა ნანამ … მტაცებლურად!
– არ დამიჯერეთ, ახლა კი გაგრძნობინებთ რას ნიშნავს იყო დაუმორჩილებელი, ქალმა ხელები გახსნა და მოწითალო’მოშავო უჯრედებინ შეიკრა, მტვრის ნაწილების მსგავასდ და შემდგომ კი სადღაც გაუჩინარდნენ და მის ნაცვლად დარჩა ალექსისი, ნატას ქალიშვილი, ნატამ თავი დახარა, იცოდა, რომ გაიმარჯვა.
– აი, ახლა კი მიხვდებით როგორ უნდა იძიოს შური დაუმარცხებელმა ! – თავმომწონედ განაცხადა ნანამ და სწორედ მაშინ, როცა ხელი ჩაკიდა ალექსის და აპირებდა თავისი ბოროტული მონოლოგის გაგრძელებას, მიაშტერდა გოგონას და უყურებდა მას . ხმას ვერ იღებდა მალევე გაუშვა ხელი და დასცილდა მას ერთიანად დაიწყო მასში ყველა გრძნობამ გამოძღვიძება. ქალს პანიკა დაეწყო, მიწაზე დაეცა და თვალებს ვერ ახელდა

– როგორი ირონიულია, Слишком любовалась собой и тебя проста занесло. Ох уж эти сентименты. შეგეძლო ყველაფერი მიგეღო, რაც გსურდა, მაგრამ.. ოხ! ეს წყეული სენტიმენტები. შენთვის საკმარისი არ იყო გერქვას გამარჯვებული, გინდა, რომ მთელ ქვეყანას მოსდო, რომ გაიმარჯვე და აი, დამარცხდი! – ანასტასიამ მახვილი მოიმარჯვა და ნელა მიუახლოვდა ქალს , რომელიც მიწაზე იყო გაშოლტილი და თითქოს კოშმარულ სიზმარს ხედავსო, თავს და სხეულს სხვადასხვა მიმართულებით ამოძრავებდა, კრუნჩხვებში ჩავარდნილი პაციენტივით. და როგორც კი გაჩერდა და დამშვიდდა და თვალი გაახილა
– ქიში და შამათი ! – წარმოსთქვა ანასტასიამ და მისი გრძელი მახვილი გადაუტარა/გადაუკატავა კისერზე. შემდგომ ნატას მოუბრუნდა
– აბა, რას იტყვი? საკმარისი სისხლი აცხია ჩემს მახვილს?- თქვა ქალმა თავმომწონედ, გრძელი მახვილი ახლოს მიიტანა სახესთან და თავისი გრძელი ენაა გადაუსვა, როგორც მოპოვებული ნადავლის აღების რიტუალი, მაგრამ წამსვე იქვე მოინერწყვა
– რა მოხდა? – კითხა ნატამ და ნელა მიუახლოვდა ქალს
– მეკითხები კიდეც? სად ხართ? გამოჩნდით?
– რა მოხდა?
– რა-რა-მოხდა? მთელი წელი მაწვალებდით თურმე და თეატრალური დადგმის მონაწილე გამხადეთ … გაუცნობიერებლად!
– მაინც რას ამბობ?
– ას წელზე მეტი ხანია, რაც ვამპირი ვარ და ამიტომ ვიცი როგორი გემო აქ წყეულსისხლს … კაპიტანო! – ნატას ხმა არ ამოუღია. ისევ ანასტაიამ დაიწყო საუბარი.

– აბა, რომელმა შეარულეთ ნანას როლი? – ქეთომ თავი დახარა და მარჯვნა ხელი ასწია მაღლა
– რა თქმა უნდა, განა სხვა ვინ შეძლება იმდენად ოსტატურად მოერგო წყეული მტაცებლის როლი, რომ ეჭვიც კი არ შემეპარებოდა, მთელი წყეული წლის მანძილზე!
– და თავად თეატრალური დადგმა ვისი იდეა იყო? – ანასტატსია ალექსანდრეს მიაშტერდა
– რა თქმა უნდა! – ჩაილაპარაკა ბოლოს
– Сама напросилась. Всегда не долюбливало меня და არ ვიცოდი ვის მხარეს აირჩევდი თუ რაღაც გაგებით “სხვა ბანაკში” აღმოვჩნდებოდი- თქვა ნატამ
– შეგეძლო უბრალოდ გეკითხა!
– Ну все и так знают что … ჭეშმარიტი გრძნობების და ემოციების გამოხატვა Это не твой конек! ალექსანდრეს მსგავსად! – წაკბენით ალექსანდრესაც გადასწვდა ნატა.

– ცნობისთვის, თუ ნანას როლის შემსრულებელს ეძებდით შეგეძლოს უბრალოდ ჩემთვის დაგეძახათ – მათგან მოშორებით გაისმა ხმა
– რუსა? – იკითხა ანასტასიამ გაკვირვებულმა. რა ხანია არ უნახავს
– არც მთლად – იყო ქალის პასუხი, ანასტასიამ იცნო რა ხმა გააჟრიალა. მოშავო უჯრედებით დაიფარა მისი სხეული შემდგომ კი გაიფანტა ის და დარჩა მხოლოდ…
– ნანა! – წარმოსთქვა ანასტასიამ და ახლა ნამდვლიად შეეშინდა!
– ერთადერთი და განუმეორებელი! – წარმოსთქვა ქალმა მტაცებლურად, მარცხნა ფეხი უკან გასწია მარჯვენა ხელი გაშალა თვალებით კონტაქტი დაამყარა ყველასთან!
– პირველი რუსას მივაკითხე. ის ხომ ნათელმხილველი იყო და შეეძლო წინასწარ ეცნობებინა ჩემი მოსვლა. მე კი საჭირო დროს ყველასთვის მოულოდნელად თეატრალური შემოსვლა მიყვარს … მხოლოდ!რ ოგორი ირონიულია, ქალს იმდენადაც კი არ აფასებთ, რომ თვეების მანძილზე ერთხელაც კი არ მოიკითეთ

ალექსანდრემ ნაბიჯის გადადგმა დააპირა, მაგრამ ნანა მაშინათვე გასწორდა წელში სამი თითი გაშალა, დანარჩნეი ორი მოკეცა და ყველა ადგილზე გაიყინა და პირები მოუკუმა, ანასტასია და და ნატას გარდა, აინტერესებდა თუ რა ჰქონდათ სათქმელი. შემდგომ ისევ გაშალა ხელები და მორიგი მოშავო უჯრედებიდან..
– ვალტერ! – გამოსცრა ანასტასიამ
– წინა ჯერზე საკადრისად ვერ დაგაფასე, გრძელფეხებავ! რაც ჯერ დამარცხებად შემდგომ კი სიცოხლის ფასადაც კი დამიჯდა, Не собираюсь повторить ту ошибку ! –
– Я лично тебя прикончу – სთქვა ანასტასიამ კბილების კაწკაწით. ნანამ ნაბიჯი გადაგა და ცენტრისკენ შეიწია და თვალი მოავლო ყველას და ცივად დაიწყო საუბარი. მოცეკვავესავით გრაციოზულად შემობრუნდა და ანასტასიასკენ დაიწყო სვლა
– Не смогли смириться с поражением а куда вас это привело? снова ко мне