ნატალია სტიუარტი : პესკი ვრემენი ( გვანძის გახსნა)

ნატალია სტიუარტი : პესკი ვრემენი ( გვანძის გახსნა) – ამონარიდი საავტორო ვრცელი ტექსტიდან “წყვდიადთაშორისი”

კითხვის დაწყებამდე სასურველია წინა ნაწილები წაკითხული გქონდეს იმირომტომ მიხვდე შტო’კჩემუ არის დაწერილი

ალექსანდრე ქეთოს მიშტერებოდა, ქალმაც მაშინათვე უპასუხა … დაუსმელ კითხვაზე!
– ტყუპები ნათიასთან დავტოვე და კი, ლევანიც მასთან ერთად არის და ჰო, მისი ხროვაც. გახსოვს მის მკვლელობას რომ აპირებდი? – ოდნავ წარბი ასწია ქალმა და თითქოს მზაკვრულად ჩაიღიმა
– რა თქმა უნდა, მაგრამ საკმარისად აშკარად მიმახვედრე, რომ თუ შენ ბიჭ’მეგობარს შანსს არ მივცემდი, შემეძლო იგივე წარმატებით დამევიწყებინე შენ! და, რადგან შენთან ყოფნის პრასვეტი სწორედ ამაზე იყო დამოკიდებული, მომიწია გამერისკა – ღიმილნარევი სერიოზულობით წარმოსთქვა ალექსანდრემ
– და სწორადაც მოიქეცი! – ქეთომ ფართო ღიმილით დააჯილდოვა კაცი, რომელმაც კმაყოფილებით დახარა თავი და ანასტასიას გახედა, ქალმა თვალები გადაატრიალა, მისი ერთი გამოხედვით მიხვდა მის “თხოვნას”. ალექსანდრე ნატასკენ დაიძრა, ანასტასია კი ქეთოს მიუახლოვდა, ცივად გაუღიმა ” მე დაგიცავ” უთხრა, მოწითალო’მოშავო უჯრედებით შემოსილმა და მახვილები მოიმარჯვა … ყოველი შემთხვევისთვის!
– იმედი მაქვს, ჯერაც არ “გამოგიცვლია” კაპიტანო, როგორც ჩანს, ვიღაც “საცეკვაოდ” გეპატიჟება, მაგრამ ამჯერად შენს მარტო დატოვებას არავინ არ აპირებს!
– მართლა ფიქრობ, რომ “გამოგიცეკვებთ”? – დაიწყო საუბარი მამასახლისმა
– არა, არა, რა თქმა უნდა, არა! – გააგრძელა ცინიკურად
– დაგელოდებით და როცა დაგიმარტოხელებთ.. – ნატას გახედა და თვალს არ აცილებდა
– მხოლოდ მაშინ მოგიახლოვდები, ან ჯერ შენ.. – ამჯერად ალექსანდრეზე გადაერთო მისი მზერა
– How will I ever choose – ჩაილაპარაკა მამასახლისმა, ეშმაკურად ღიმილით და შემდგომ თავიდან დაიწყო. თან დათვლა დაიწყო და თან საჩვენებელ თითს ჯერ ალექსანდრესმ შემდგომ ქეთოსკენ იშვერდა … მონაცვლეობით!
– ესა, მესა გადის ესა, ავაშენებ სასახლესა…
– სერიოზულად? – გამოსცა ალექსანდრემ კბილებს შორის
– არ მოგწონს? კარგიიი, ჩემოოო ძმაოოო, უხეშობა რა საჭიროააა – თქვა სიცილით და შემდგომ განაგრძო
– ბებია ყიდის კე’ვებს, ნაირ’ნაირ ფე’რებს…
– არ შემიძლიხარ! – წარმოსთქვა ალექსანდრემ და კაცს ერთი ნაბიჯით მიუახლოვდა
– რა არის საჭირო იმისთვის, რომ დაასრულო ეს უაზრობა?
– შენი კაპიტანო უნდა გადმომცე! და არა, ეს თხოვნა არ არის! სხვა შემთხვევაში შენთვის სხვა ძვირფას ახლობლებს “გამოვიცეკვებ” , ასე რომ, თავად გადაწყვიტე, აი, როგორც იმ გამოთქმაშია, ერთი ყველასათვის თუ ყველას გასწირავ … ერთი უბრალო გუჩიდან აყვანილი გოგონას გადარჩენის მცდელობისათვის! Вибирай с умом – თქვა მამასახლისმა, ნატას გახედა, თვალები აუთამაშა და მეორე ფეხზე გადაიტანა წონა, პასუხის მოლოდინში
– Она моя и точка! – ისე სწარაფად თქვა ალექსანდრემ, რომ მხოლოდ წარმოთქმის შემდგომ გაიაზრა თავისი სიტყვები
– Я тебя сожгу … я тебе сердце выжгу – ზიზღით უთხრა ალექსანდრემ მამასახლისს. მაგრამ კაცმა არ შეიმჩნია ალექსანდრესეული ტონი და ჩვეულებრივად გაუგრძელა საუბარი
– Мы могли быть братьями, богами а не врагами
– Ты сам выбрал свои путь … неверный!
– კარგი, როგორც იტყვი! – მხრები აიჩეჩა ირაკლიმ [მამასახლისმა]. თითები ერთმანეთში გადახლართა, მკლავები გაშალა და თითები გაატკაცუნა, შემდგომ თავი ჯერ მარცხნივ, შემგომ მარჯვნივ გაატკაცუნა, თვალებში ჩახედა კაცს და გაუღიმა
– შეჩერდი! – თქვა ალექსანდრემ, უკან მოიხედა, ქეთოს გამოხედა, გაუღიმა შემდგომ ორივე თვალი დახუჭა და ისე მიბრუნდა –
– შენ გაიმარჯვე! Howeveer you want it. I will do it. My life for HERS
– არა, უარს ვამბობ – ჩაეჭრა საუბარში ნატა
– არ მოგცემ უფლებას დანებდე მხოლოდ იმირომტომ მე გადამარჩინო..! – ალექსანდრე მოუტრიალდა გოგონას
– შენ ისედაც საკმარისი გაიღე იმისთვის, რომ აქამდე მოვსულიყავი … კაპიტანო! დროა შენთვისაც გაიღოს.. ვინმემ .. მსხვერპლი
– და იქნებ არ მინდა, რომ გაიღოს მსხვერპლი … ვინმემ … იქნებ არ მინდა, რომ ეს ვინმე სწორედ შენ იყო?
– სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ ამას შენ არ წყვეტ… კაპიტანო! You saved my life and maybe now it is my turn to save yours
– ნატამ მისკენ გაიწია, მაგრამ ქეთომ მკლავში წაავლო ხელი და შეაჩერა, გაკვირვებულმა გოგონამ თვალებში ჩახედა ქალს და მანაც უპასუხა არგაჟღერებულ კითხვაზე
– გიყვარდეს, არ ნიშნავს მუდამ ეთანხმებოდე მის ყველა გადაწყვეტილებას, მაგრამ ნიშნავს გაგებით მოეკიდო და შეძლო იმ შედეგებით ცხოვრება, რომელსაც მისი ეს გადაწყვეტილებები მოიტანს. ვიცი, ეს არასდროს არ უთქვამს, მაგრამ მისთვის შვილივით ძვირფასი ხარ, და პაროი ვფიქრობ, რომ ჩემზე ძვირფასიც კი!.. და მშობელი დაუფირებლად შევარდება ცეცხლმოკიდებულ სახლში.. შვილის გადარჩენის მცდელობისთვისაც კი.. შენ ის [ალექსანდრე] გ-ა-ა-კ-ე-თ-ი-ლ-შ-ო-ბ-ი-ლ-ე კაპიტანო! ახლა კი მოუწევს ამის საფასური გადაიხადოს!
– აბა, რა იქნება? – კითხა ალექსანდრემ მამასახლისს – რა გადაწყვიტე?
– და საიდან იცი, რომ სიტყვას შევასრულებ? – კითხვა მამასახლისმა და თვალები მოჭუტა. ნატას სიმწრისგან გაეცინა, იცოდა რა კითხვაზე პასუხი ალექსანდრეს გახედა, ტაროს წყეული მე-5 ბანქო, ზუსტად იცოდა, რომ ალექსანდრე ზუსტად იმავეს ფიქრობდა, რადგან განა თავად არ შექმნა ეს წყეული დასტა, როგორც მასთან, მის მამობილთან, ურთიერთობის ერთადერთი საშუალება
– რადგან, ვინღა დაეძებს ლაზიერს ან თუნდაც წყეულ მ-ე-ფ-ე-ს! – ბოლო სიტყვაზე ტონს აუწია კაცმა და შემდგომ ისევ დაუწია
– როცა თავად მოთამაშე ნებდება! – მამასახლისს თითქოს ხასიათი წაუხდაო, . ნატას მიაშტერდა და მხოლოდ რამდენიმე წამის შემდგომ თქვა
– შესაძლოა ადამიანი არ ვარ, მაგრამ მეც ხომ მაქვს ეს ოხერი გული, არა? – შემდგომ გვერდით გაიხედა და თქვა
– სოფია, ძვირფასო, გთხოვ ჩართო ეგ დაწყევლილი მელოდია! – სოფია არსაიდან გაჩნდა მათთან, მანაც ნატას გახედა
– შენის ნებართვით, კაპიტანო! – წარმოსთქვა სოფიამ, ხელები გაშალა, შემდგომ ძლიერად ჩაახუტა ერთმანეთს და ყველას ერთადერთი მელოდია აუჟღერა გონებაში
– რა ჯანდაბა ხდება? – წარმოსთქვა ალექსანდრემ და ისიც ნატას მიაჩერდა
– წარმოდგენაც კი არ მაქვს – უპასუხა მართლაც დაბნეულმა გოგონამ
– იქნებ ვინმემ კეთილი ინებოთ და მითხრათ თუ რა ჯანდაბა ხდება აქ? – მელოდიის ფონზე ნატამ თვალები დახუჭა, შემდგომ გაახილა და მიუახლოვდა ალექსანდრეს

—
– მეგონა, ამას ვერასოდეს ვერ გეტყოდი, მაგრამ, როგორც აღმოჩნდა, დღეს ჩემი იღბლიანი დღეა.. ის ხდება, რომ საკუთარ წყეულ თამაშში დაგამარცხე ალექს ან როგორც შენ გიყვარს თქმა ხოლმე … ქიში და შამათი … წყეულო გენერალო!
– За что? – იკითხა კაცმა გაკვირვებით – За что?
– შენ ის ხარ ვინც არავის არ სჭირდება, მაგრამ თავიდან ვერადავერ გიცილებთ! შევრიგდით, მაგრამ არ მიპატიებია. ეს კი ორივემ ვიცით, რომ ერთი და იგივე არ არის! პატარა რჩევა:
თუ გინდა ვინმე დაისაკუთრო, მორჩილად (მარიონეტად) უნდა აქციო და არა პროტეჟედ (მოსწავლედ). ყველას დააჯერე, რომ თბილი და მზრვუნელი ხარ, მაგრამ მე ხომ უკვეთ ვიცი, არა? შენ წყეული მოძალადე ნაძირალა ხარ! ცხვრის ტყავში გადაცმული დაწყველილი მგელი! სულ ველოდებოდი, რომ გამოჩნდეობდა ვინმე და აგიკრავდა პირს და მიწაში ჩაგდებდა.. სამარადჟამოდ!. ერთ დღესაც, ლოდინით დავიღალე და გადავწყვიტე ეს მე ვყოფილიყავი… სწორედ!. აბა, როგორ მოგეწონა ჩემეული თეატრალური დადგმა? ამაყობ ჩემით? – ალექსანდრე ამ მოულოდნელი გაკვირვებისგან იქვე იდგა ვერაფერს ამბობდა
– ალექს – შეკივლა ქეთომ, იცოდა რა თუ რამდენად მოწყვლადი[დაუცველი] გახდა მისი ქმარი აი, ასე … უეცრად!
– დაწყნარდი, ძვირფასო, დოქტორი ბენერი დღეს არ გამწვანდება – მშვიდად თქვა კაცმა და ნატას მიუახლოვდა ორი ნაბიჯით
– გაუმჯობესდა თუ გაუარესდა შენი ცხოვრება მას შემდგომ, რაც მე გამიცანი ?
– ორივე
– მაშინ ჯობია დადებითზე იფიქრო, რადგან შემდეგში, როცა არჩევანის გაკეთება მომიწვეს ჯ-ა-ნ-დ-ა-ბ-ა-შ-ი გაგაგზავნი! – საუბარში მამასახლისი ჩაერთო და ნატას მიმართა
– ჩვენ შეთანხმება გვქონდა. მე შევასრულე ჩემი წილი შეთანხმების, დროა შენც შეასრულო შენი!
– შეთანხმების მიხედვით არავის არ უნდა სცოდნოდა ჩვენს დაწყევლილ შეთანხმებაზე – გამოსცრა გოგონამ
– სხვა რა გზა მრჩებოდა რო? ამ კაცმა თავისი სიცოცხლე შემომთავაზა შენს სანაცვლოდ, გერჩივნა მომეკლა?
– არა, შენ იმიტომ მოყევი ყველაფერი , რომ ზუსტად იცოდი ალექსანდრე დაგედევნებოდა, მოგძებნიდა და როცა გიპოვიდა დაასრულებდა შენს საცოდავ არსებობას …!
– რა შეთანხმება? – ჩაერია საუბარში ალექსანდრე
– რამდენიმე თვის წინ გადავწყვიტე ჭკუა მესწავლებინა შენთვის, მაგრამ ასე უბრალოდ არაფერი არ გამოვიდოდა, საჭირო იყო თანმიმდევრული გეგმა და …
– განა არ მესმის? ჯალათი დაგჭირდა და შენც სწორედ ის აარჩიე
– Evet.. და ვფიქრობ ყველაფერი კარგადაც გამოვიდა
– უბრალოდ ის არ მესმის რა საჭირო იყო ეს ყველაფერი?
– რა საჭირო იყო?
– ხო, ჩვენ ხომ ისედაც ყველაფერი გვქონდა!
– არა, ეს შენ გქონდა ყველაფერი და…
– ანუ გინდა მითხრა, რომ მ-ე-ტ-ი გინდა? ხომ იცი, რომ ცოლი და შვილები უკვე მყავს – ამ დაძაბულ მომენტშიც კი შეძლო კაცმა გახუმრება
– ბოლომდე არც მე ვიცი რა მინდა, მაგრამ ზუსტად ვიცი, რომ არ მინდა ყოველთვის სათადარიგოთა სკამზე ვიჯდე – ცივად მოუჭრა ნატამ. კაცი დუმდა, ვერაფერს ამბობდა ვერც ვერაფერზე ვერ ფიქრობდა, ამიტომ ისევ ნატამ გააგრძელა საუბარი
– ყველა ფიქრობს, რომ სუსტი რგოლი უნდა გატეხოს და ჯაჭვიც დაიშლება, დიახ, მაგრამ სუსტი რგოლის გაწყვეტით ჯაჭვის ერთიანობა ირღვევა მხოლოდ, სიძლიერე და სიმტკიცე ისეთივეა, მაგრამ თუ ძლიერ რგოლს გატეხ, ჯაჭვი აღარასოდეს იქნება ისეთივე, როგორც ადრე და ამიტომ … ქეთოს და ტყუპების შემდგომ ყველზე ძლიერი რგოლი..
– შენ იყავი
– EVET. მე ვიყავი და მომიწია საკუთარი მკვლობის გათამაშება.. აბა, როგორ მოგეწონა? მისი თითოეული სიტყვა და ქმედება მე გავწერე.. წინასწარ! – ყვებოდა გოგონა აღტაცების, ბოლო წინადადების წარმოთქმისას ხელი მამასახლისისკენ გაიშვირა
– მაგრამ ის ვერ გათვალე, რომ როცა ჩვენ ორნი დავრჩით, საკუთარი სიცოცხლის მოსპობას ვაპირებდი, მხოლოდ იმისთვის, რომ ბარიერი მოხსნილიყო და შენ გადამერჩინე..! რამდენიმე წამი, რომ მოეცადა მამასახლისს, სანამ გულს ამოგგლეჯდა შენს თეატრალურ დადგმაში, მე შევეწირებოდი..თანაც, როგორც აღმოჩნდა … ტყუილუბრალოდ… არაფრისთვის! – ნატამ ტუჩზე იკბინა ვერაფერი მოიფიქრა, ამიტომაც ის თქვა, რაც პირველი მოაფიქრდა
– შეიძლება ეს ყველაფერი მე მოვიფიქრე, მაგრამ იდეის ავტორი სალო გახლათ
– გველისთვალებავ! გამოაჩინე შენი თავი – წარმოსთქვა ალექსანდრემ ზიზღით! რამდენიმე წამში, მათ წინ მოშავო უჯრედები შეიკრა, რომლისგანაც სალო “იშვა”
– მიდი – გამოსცრა ალექსანდრემ – სთქვი შენი სიტყვა, რომ ხარ მართალი! გულის სიღრმეში ამის თქმა გინდა! – სალომ ნიკაპი წამოზნიქა, მისი მწვანე თვალებში თითქოს ცეცხლი ჩანდა და თითქოს მონას პასუხი გასცა
– მე გეტყვი მართალს დამსაჯე მერე, ერთი მოკვდავი ამდენს რომ ვბედავ, მაგრამ რომც მითხრა ვერ დავიჯერებ მე დამნაშავე რაში ვარ ნეტავ! – აქ თეატრალური პაუზა გააკეთა ქალმა, როცა ლექსიდან ციტატით უპასუხა და მხოლოდ რამდენიმე წამში გააგრძელა
– რადგან უკვე ყველამ გაიგო, რომ სტიუარდები და ლომთაძეები დამეგობრდნენ აუცილებელი იყო, მეორე წყეული პოლუსის გამოგონება, სხვა შემთხვევაში იგი თავად შეიქმნებოდა და მოგვიწევდა გვებრძოლა მტრის წინააღმდეგ, რომელსაც არ ვიცნობდით.
– თქვენო საოცრებავ! – სარკასტულად წარმოსთქვა ალექსანდრემ
– მაშინ უნდა მომეკალი, როცა ამის საშუალება მქონდა!
– არ ღირს ასე გაზვიადებაც..! – საუბარში ჩაერია ნატა
– ეს უბრალო თეატრალური დადგმა იყო, რომელიც უკვე მორჩა და გათავდა, ჩემი გამარჯვებით! – თქვა ნატამ კმაყოფილებით მოავლო თვალი ირგვლივ. ამჯერად საუბარში ანასტასია ჩაერთო
– უმნიშვნელო სპექტაკლიო ამბობ? სინამდვილეში ეს დაწყევლილი ღალატია! და ჩვენ, უფრო მცირე მიზეზისთვისაც კი ჩამოგვიშორებია ჩვენთვის განსაკუთრებულად ძვირფასი ადამიანები… კაპიტანო!
– ვფიქრობ ზედმეტად აჭარბებთ მეგობრებო – ღიმილით წარმოსთქვა კოტემ. ალექსანდრემ ბრაზმორეულმა გახედა კაცს და უპასუხა
– ვაჭარბებთ? იცი, მაინც რატომ ქვია ირაკლის მამასახლისი? მე თავად დავარქვი და იმიტომ ნამდვილად არა, რომ გულუხვი მასპინძელია.. ერთხელ ერთ’ერთმა დედა’ დედოფალმა გადაწყვიტა, რომ ჭკუა ესწავლებინა მისთვის… სმა უყვარდა და ამიტომ მთელი ქალაქის ღვინო მოწამლა და როცა მამასახლისმა დაუძლურდა მისი მხლებლები მივარდნენ და სასამართლოზე წარადგინეს, საბჭოს გადაწყვეტილება უნდა მიეღო, როცა ხმები თანაბრად გადანაწილდა და დედა’დედოფალზე მიდგა ჯერი გადაეწყვიტა მისი ბედი
– შეიწყალა – ჩაილაპარაკა გაკვირვებულმა სალომ
– დაიხ, თქვა, რომ ეს მისთვის გაკვეთილი იქნებოდა და გაუშვა, შემდგომ მეორე შანსისთვის მამასახლისმა დიიდი მასკარადი მოაწყო და ყველა დაპატიჟა, სიტყვით უნდოდა გამოსვლა მადლობის გადახდა და ბოდიშის მოხდა მისი უპასუხისმგებლო საქციელებისთვის… ყველა მივიდა, დედა’დედოფლის გარდა
– შეკრულები იყვნენ? – ჩაეკითხა სალო, მაგრამ უკვე იცოდა პასუხი. ალექსანდრემ არ შეიმჩნია მისი კითხვა და ისე გააგრძელა თხრობა
– საღამოს, როცა უკვე წასვლა აპირებდნენ მამასახლისმა ყველა გასასვლელი გადაკეტა, შუქები ჩააქრო და ყველა ამოხოცა.. ჟამთააღმწერელთან, ხურციასთან, მივედი, რომ წამეკითხა, რა მოხდა მანდ…სინამდვილეში! მიმოფანტული სხეულების ნაგლეჯები და ციტატა ერთვოდა თან
– სიამოვნება მივიღე თითოეული წვეთით! – გამოსცრა მამასახლისმა, ალექსანდრემ არც მას მიაქცია ყურადღებად ისევ გააგრძელა
– სიამოვნებას იღებდა თითოეული წვეთით, კენჭისყრა დახურული იყო, ანუ მან არ იცოდა ვინ იყო მისი მომხრე და ვინ წინაღმდეგი, მისი მკვლელობის, მაგრამ თავიც კი არ შეიწუხა ამის გარკვევით.. უბრალოდ ყველას მოუღო ბოლო..! სიმართლე კი ის არის, რომ დედა’დედოფალს თავად სურდა საბჭოს ჩამოცილება, მაგრამ ვერაფერს გახდებოდა, რადგან საბჭო ათასი წლის მანძილზე არსებობდა, ამიტომაც აირჩია ჯალათი, მამასახლისი, რომელმაც ყველა ამოხოცა და ამით დაასრულა ეს “ტრადიცია”. ამის შემდგომ, დედა’დედოფალმა თავის გემოზე დაიწყო ექვსივე მიწის მართვა და თუ ვინმე გადაწყვეტთა გაეპროტესტებინა …
– მამასახლისი გამოუყვანდა წირვას – დაასრულა სალომ
– დიახ, თქვენ ფიქრობთ, რომ შეგიძლიათ მართოთ ის, თუმცა კაცმა საკუთარი ინტერესებისთვის გამოგიყენათ – დაასრულა სათქმელი ალექსანდრემ და ბოლოს დაამატა
– არსებობს მიზეზი თუ რატომაც არ ნიშნავენ საქათმის დარაჯად დაწყევლილ მელას … კაპიტანო!
– იცი, მეც აქ ვარ – ჩაერთო მამასახლისი
– ვიცი, გაბრაზებული ხარ, მაგრამ სინამდვილეში მადლიერი უნდა იყო, შენი კაპიტანი ერთიანად შეურაცხადის ფერებში იყო გახვეული, როცა ჩემთან მოვიდა, აშკარა იყო, უარი, რომ მეთქვა ვინმე სხვას იპოვიდა, ამიტომ გაბრაზების ნაცლად უნდა მ-ი-მ-ა-დ-ლ-ო-ვ-დ-ე..! რადგან როგორც გიყვარს თქმა ხოლმე.. დედამიწის ნებისმიერ წერტილში, რომ ააგდო მონეტა, სადაც არ უნდა დაეცეს 1 კილომეტრის რადიუსში აუცილებლად მოიძებნება ერთი ვინმე მაინც ისეთი, რომელიც საკუთარ უკვდავებაც კი გასწირავს იმისთვის, რომ თან წაგიყოლოს, ამიტომ არაფრის! მე თუ არა ვინმე სხვა იქნებოდა, რომელიც ახლა ან სხვა მსგავს გადამწყვეტ მომენტში მხოლოდ საკუთარი ინტერესებით იმოქმედებდა.. ! – შემდგომ მამასახლისი ნატასკენ მიბრუნდა

***
– შენ მე და ის რჩხულებად შეგვრაცხე, ჰა ჰა ჰა, მეცინება კიდეც, იცი, რატომ? რადგან არასოდეს შეხვედრილხარ ნამდვილ ურჩხულს და ამისთვის ჩვენ უნდა გვიმადლოვდე…სწორედ! – მამასახლისმა ლუკასკენ მიიწია, რომელიც მათარიდან რაღაცას სვამდა თავადაც მოყლურწა რამდენჯერმე
– როგორი იყო? – კითხა ლუკამ
– უკეთესიც გამისინჯავს – უპასუხა ლუკას და უკან დაიხია შემდგომ ნატას გახედა … ისევ!
– მე ჩემი წილი შეთანხმების შეავასრულე, დროა შენც შეასრულო შენი
– შეასრულე? მას არაფერი არ უნდა გაეგო!
– გინდოდა მომეკლა..? ჩვენ შევთანხმდით, რომ მას დავაჩოქებდით და რამდენადაც კაცმა საკუთარი სიცოცხლე შემომთავაზა შ-ე-ნ-ს სანაცლვოდ, ჩავთვალე რომ ყველაფერი მორჩა! თანაც მეტი მითითება არც მოგიცია..კაპიტანო!
– ბლა, ბლა ბლა, იმიტომ გამოააშკარავე ყველაფერი, რომ შეგეშინდა, რადგან ერთი მხდალი ყოფილი გენერალი ხარ და ზუსტად იცოდი, ალექსანდრე მთელს თავის დარჩენილ უსასრულო ცხოვრებას მიუძღვნიდა შენს მოძებნას და მკვლელობას, აი , ამიტომაც გამოააშკარავე ყველაფერი!
– ნებისმიერ შემთხვევაში მოგიწევს “გადამიხადო” კაპიტანო!
– მაინც რას დაპირდი? – კითხა ალექსანდრემ
– ვუთხარი, რომ მის პროტეჟეს, ეთა პაკროვსკაიას დავუბრუნებდი
– რააა? ნუთუ სულ გადაირიე? მაგ წყეულ ძუკნას 30 წელი დავსდევდი და სადაც ვიპოვე იქვე ჩავაბეტონე და თუ ფიქრბობ, რომ მზად ვარ საკათედრო ტაძრის კედელი ” მოვსხნა” და ეგ ქალბატონი მკვდრეთით აღვადგინო, სულ გადარეულხარ! რადგან, როცა მამასახლისი დავამარცხე, ამით კერპი დავამსხვრიე და ამ დროს არ შეიძლება მისი წყეული წითური ქურუმი ცოცხალი დატოვო, რადგან აღადგენს კერპს ან სულაც საერთოდ ახლით ჩაანაცვლებს!
– მაშინ მოგვიწევს “მოვნათლოთ”, რადგან “განკითხვის ღამეს” მირჩევნია ეს წყეული მოძალადე ნაძირალა ჩემს მხარეს იდგეს და იბრძოლოს – ალექსანდრეს გაეცინა და კითხა
– დიდი ხანია ამას აკეთებ?
– რას ამას? – ღიმილითვე უპასუხა გოგონამ
– მთავაზობ ორ იდეას, ცუდსა და უარესს და “უფლებას მაძლევ” ავარჩიო
– რადგან მასწავლეს, რომ ადამიანებს არ უყვართ , როცა ეუბნებიან რა გააკეთონ, მაგრამ თანახმანი არიან არჩევანი გააკეთონ, თუნდაც ცუდსა და უარესს შორის.. – თავმომწონეთ თქვა გოგონამ
– საინტერესოა რომელმა იდიოტმა გასწავლე ეს…
– შენ – უპასუხა გოგონამ და ენა გამოუყო კაცს. ალექსანდრესაც გაეღიმა, ეს მორიგი სიტყვათა’დუელი სახალისოც კი იყო,მაგრამ წამში გაახსენა თუ რა ხდება აქ … სინამდვილეში! და მაშინათვე ბრაზის ფერებში გახვეულმა დაიყვირა

– ნ-ა-ნ-ა!

ყურადღება არავინ მიაქცია, აი, ქეთომ კი ხომ ყველაფერი ისედაც იცოდა… С самого начало. ლუკას დაჟინებული მზერა იგრძნო და დაუფიქრებლად გახედა. კაცმა გაუღიმა. ა-ლ-ქ-ი-მ-ი-კ-ო-ს-შ-ა. მაშინათვე მოაგონდა ქეთოს. არსებობდა სპეციალური “პროტოკოლი”: ქმედებათა და გადაწტვეტილებათა მთელი ციკლი/სერია, იმ შემთხვევისთვის თუ “ის” მოახერხებდა აღმსდგარიყო მკვდრეთით … ისევ! ბოლოს, 20 წლის წინ, აზიაში, მოუღეს ბოლო, მაგრამ უამრავი კარგი და კეთილი ახლობელი შეეწირა ამ გამარჯვებას. ალექსანდრე ბრძოლის ველზე “ჩარჩა”, ამიტომაც ლუკამ თავისი ნაცნობი ჯადოქარი დაიხმარა და კაცის გონება გაათავისუფლა “ზედმეტი და არასაჭირო” ინფორმაციისგან და როცა [ალექსანდრე] ქეთოზე დაინიშნა, ლუკამ მაშინათვე მოინახულა, რომ მოეყოლა … ყველაფერი! მათ შორის “პროტოკოლის გამხსნელი ფრაზა”: Грядет восточный ветер и оно всех нас унесёт. “მას” შეეძლო დაევიწყებინა და გაეწირა ყველა და ყველაფერი მხოლოდ იმისთვის, რომ მიეღო სასურველი, თუნდაც პატარა უმნიშვნელო აკვიატებაც კი! ხანა. ალექსანდრეს ასო’ბგერა ხ’ს წარმოსთქმა არასოდეს შეეძლო და ასე “იქცა” ხანა, ნანად. განა “მის” სახედ და ხატად არ “შექმნა” ალექსანდრემ ნატა? რეალურად არაფერი არ ახსოვდა, თუმცა თითქოს გრძნობა, რომ ერთხელაც “ის” დაბრუნდება და “მასთან” გამკლავებას ვერ [თუ არ?] შეძლებდა. აი, ნატა კი, როგორც “მისი გაუმჯობესებული[!?] ვერსია”… “მასზე” მხოლოდ ერთხელ ისაუბრეს .. ერთადერთხელ! საუზმობისას.
– You can not kill neither win nor own her
– Then what can you do?
– You can love her – ისეთი ტონით წარმოსთქვა კაცმა, აი ,როგორც საუბრობენ რაღაც აქსიომაზე, საყოველთაოდ აღიარებულ ჭეშმარიტებაზე, რომელსაც დამტკიცებაც კი არ სჭირდება. კაცმა პურზე წასმული თაფლი გაუწოდა ქალს და გაუღიმა
– არა გმადლობ – ცივად უთხა ქეთომ, მაგრამ მაშინათვე მოუბრუნდა გული, რადგან დიდხანს ვერ შეძლებ იყო გაბრაზებული მასზე ვინც გიყვარს
– რას კითხულობ? – კითხა ქალმა და კალთაში ჩაუჯდა. კაცმა გაზეთი გაშალა და ხმამაღლა დაიწყო კითხვა
– ისტორია დაიწერა…ისევ! ელიზავეტა’ლიზი კინგის მორიგი საყოველთაოდ წამგებიანად აღიარებული საქმე მოგებით დასრულდა, მას შემდგომ, რაც მოსამართლემ პირველ ცხოვრებაში, პრეცედენტი დაუშვა.. – ქეთომ სწრაფად გამოართვა გაზეთი ხელიდან და თავად ჩაიკითხა ბოლომდე. ალექსანდრე მშვიდად აგრძელებდა თაფლიანი პურის ჭამას და ხმაურიანად სვამდა ჩაის.
– როგორც ჩანს “შენი გოგო” დღიდან’დღემდე პოპულარული ხდება… თუ ასე გააგრძეელბს მალე “რადარებზეც” გამოჩნდება და აი, შემდგომ კი დიდ პრობლემებში გაეხვევა
– ყველაფერი კარგად ექნება – უპასუხა კაცმა მოკლედ, ლუკმებს შორის “გამოძებნილი” დროით
– უბრალოდ იმას ვამბობ, რომ თუ ასე გააგრძელებს “ისინი” აუცილებლად მიაკითხავენ და…
– სულ რომ ომი გააჩაღონ იმ საცოდავმა მოკვდავებმა, ლიზი პირველი იქნება ვისაც მიაკითხავენ… დასავლეთიდან, აღმოსავლეთიდან და ჩრდილოეთიდანაც კი, მხოლოდ იმისთვის, რომ დაიცვან … ნებისმიერ ფასად! აი, ამიტომაც ავირჩიე ის! რაც არ უნდა მოხდეს, ის მუდამ დაცული იქნება, მასთან ერთად კი, ჩემი აქტივიც!
– და მაინც როდის მომიყვები შენს აქტივზე?
– Меньше знаешь крепче спишь
– ბოლომდე სიმართლეს არასოდეს არ მეტყვი ხომ?
– ბოლომდე სიმართლეს ვერ გეტყვი, რადგან Я и сам и не знаю , მაგრამ საკმარისს ყოველთვის და სამუდამოდ.
– How did you pick her?
– Fate
– იაფასიანი ატმასკა!
– უკაცრავად?
– ანუ სიმართლესთან იმდენად ახლოს მდგარი სიტყვათაშეთახნმება, რომ გამოუცდელი თვალი ვერც კი მიხვდება, რომ სახეში უყურებენ და ნაცარს აყრიან, ატყუებენ! – ალექსანდრემ მძიმედ ჩაისუნთქა, მორიგი ჩაის ყლუპის შემდგომ გადაწყვიტა მოყოლა
– არსებობს ერთი კაცი, რომელთანაც ვალში ვარ და მან მთხოვა, რომ მისი შვილობილი გოგონა დამეცვა
– ლიზი?
– ლიზი, დიახ. და მეც დავპირდი, რომ დავიცავდი, ყველა შესაძლო საფრთხისგან, მოკვდავისგან თუ უკვდავისგან და სწორედ მაშინ გადავინახე ჩემი “აქტივიც” მასში!
– ვინ არის ის კაცი?
– რაში გაინტერესებს?
– ყველა შენთან ვალშია შენ კიდევ მასთან ხარ ვალში. მაინტერებს ვინ არის ასეთი. ან რატომ უბრალოდ არ შთააგონე რომ მიგეღო სასურველი და რაღატომღა გაურიგდი?
– ის დაეხამარა კაცს, რომელიც ჩემთვის განსაკუთრებულად ძვირფასია, მაშინ როცა ეს არც ევალდეობა და განსაკუთრებულ პრობლემებს შეუქმნიდა, მე უბრალოდ ვალს ვისტუმრებ, მეტი არაფერი
– მომიყევი მასზე ან საერთოდაც გამაცანი
– ბევრი არც მე ვიცი, ახლობლები ტატოს ეძახიან, მაგრამ ცნობილია უფრო მისი მეტსახელით: “მასკვა” როგორც… – ქეთო მაშინათვე წამოხტა კაცის მუხლებიდან, ტელეფონი მოიმარჯვა და უკან დაბრუნდა მის კალთაზე. შემდგომ ხმამაღლა დაიწყო კითხვა. ” საერთაშორისო დამნაშავე რომელიც “მასკვას” სახელით იყო ცნობილი , მამაქალაქში ერთ’ერთი ბნელი ქუჩის კუთხის კედელზე ცოფიანძაღლ’ცალო მიკლული იპოვეს…” – კითხვა დაასრულა რა ქალმა გახედა კაცს ახსნაგანმარტების მოლოდინში.. წარბებაწეულმა!
– როგორც ჩანს, საკუთარი უსაფრთხოება უფრო ნაკლებად ადარდებდა, ვიდრე მისი შვილობილის – სასხვათაშორისოდ წარმოსთქვა კაცმა
– მართლა მკვდარია?
– მაინც ვინ გგონივარ? – ერთი ტონით ხმამაღლა თქვა ალექსანდრემ, მაგრამ მალევე დამშვიდდა
– შენი აზრით 200 წლოვანი გენერალი, რეიტინგში პირველი 80 000 მდე უკვდავის სიცოცხლის მოსპობით ვერ შეძლებდა ერთი საცოდავი მოკვადის ტყავის გადარჩენას? ნუთუ მართლა ფიქრობ, რომ ამდენად მარტივია ყველას ვისაც “აუდგება” შეეხოს იმას, ვინც ჩემთვის ძვირფასია?
– არა, მხოლოდ მე მაქვს უფლება შეგეხო – წარმოსთქვა ქალმა გამომწვევად, ჯერ ერთი ლოყა დაუკოცნა, შემდგომ მეორე
– ამ საიდუმლოებების შენახვისთვის კი … დაისჯები … ჩემო გენერალო! – კაცის ყურის ბიბილოები კბილებში მოიქცია ქალმა
– მაინც როგორ აპირებთ ჩემს დასჯას, ძვირფასო ცოლო?
– კვნესა’კვნესით, ძვირფასო ქმარო! – ქეთომ თავი ოდნავ გადაუწია და “ვნებით ათლილი კბილები” ჩაასო კისერში. ხშირად, კბენით გამოწვეული ბედნიერების ჰორმონების რაოდენობით, თავად კბენა წააგავდა ინტიმურ აქტს.

|||

სანამ ალექსანდრე ბარიერს აწევდა ანასტასია მიუახლოვდა
– შენთვის არასდროს არაფერი არ მითხოვია, ახლა კი … ალიკაპი შემხსენი.. ლუთფენ – კაცი ოდნავ დაფიქრდა, თუმცა მალევე უპასუხა ქალს
– შეგიძლია ის გააკეთო, რაც მოგესურვება და თან ჩემი სახელით…!
– გმადლობ – წარმოსთქვა მოულოდნელი სიურპრიზით გახარებულმა ქალმა და გაიღიმა, ბრეკეტებმა მის კბილებზე ნელ’ნელა დაიწყეს გაუჩინარება. შემდგომ სალოს აესვეტა. შეჩერდა შეხედა ქალს თვალებში, რომელსაც გაქცევა სურდა, მაგრამ ანასტასია სწორად რომ თავისი სისწრაფით იყო ცნობილი და არ უნდოდა წყუული მტაცებლისთვის სიამოვნების მინიჭება, გაქცევით
– არადა უბრალოდ საკუთარი პირდაპირი სისხლის შთამოვალის ერთგულება გევალებოდა, 1200 წლის ხარ და ესეც კი ვერ შეძელი. არადა ეს უმაქნისი მოკვდავებიც კი უმკლავდებიან აი, ამ პატარა პრობლემას
– კრასნი, კრასნი – წარმოსთქვა სალომ და უკან გადადგა რამდენიმე ნაბიჯი
– ვშიშობ შემაჩერებელი სიტყვა მხოლოდ ოჯახის წევრებზე ვრცელდება, თქვენო საოცრებავ! – მზაკვრული ტონით უთხრა ანასტასიამ
– მე ოჯახის წევრი ვარ!
– იყავი. ნამდვიალდ იყავი! You may know all the names, all the places and all the facts but you lack FEELINGS! A thousand yours of family! წყეულო უგულო არსებავ! – სალომ თითქოს სილა გააწნესო კიდევ ერთი ნაბიჯი გადადგა უკან და თავი მარჯვნივ მიაბრუნა
– იცი, ოდესღაც მეც მქონდა გული ახლა, რომელიც თქვენ დაგაქვთ მკერდით. მე ის გავაკეთე, რასაც სწორად მივიჩნევ და არაფერს არ ვნანობ
– რა თქმა უნდა, სინანულს სიბრძნე ან/და გამოცდილება სჭირდება შენ კი არც ერთი არ გაქვს და არც მეორე.. თვითმარქვია ფერიავ, მიდი, სთქვი რამე მინდა მოვისმინო შენი უკანასკნელი სიტვები – უთხრა ქალმა, თუმცა შემდგომ თვალები აატრიალა
– შენ ის გიყვარს? – კითხა სალომ და თან ერთი ნაბიჯით მიუახლოვდა და ალექსანდრესკენ გაიშვირა საჩვენებელი თითი
– არ ველოდები, რომ გაიგებ, შენს ათას ორას წლოვან 2 მეტრამდე სხეულში ხომ ერთგულების ორი წვეთიც კი არ არის. მიდი , მითხარი დაგეხმარება ახლა კი შენი ეს ს-ი-ყ-ვ-ა-რ-უ-ლ-ი დაგისხნას ჩემი პირბასრი მახვილისგან? – მტაცებლურად წარმოსთქვა ანასტასიან სალომ ალექსანდრეს გახედა … ისევ!
– ტყუილად უყურებ, გადაწყვიტა ბოლო მოუღოს თავის ჯადოსნურ კაპიტანს და ფიქრობ შ-ე- ნ გაახსენდები ? – სალომ ტუჩები მოკუმა. ანასტასიამ მარცხენა ხელით კისერში სწვდა და ახლოს მოიზიდა, მარჯვენა ხელით მის მკერდში შეიჭრა და გულს მოხვია ხელი, “ბრაზით ათლილი კბილები” კისერში ჩაასო და იმ წამს, როცა სისხლისგან მთლიანად გამოცალა ერთი ხელის სწრაფი მოძრაობით, მარჯვენათი, გული ამოაცალა, მარცხენათი კი თავი წააცალა. ქალის სხეული იქვე დაეცა. ანასტასიამ თავი აიღო და მიმოიხედა. ამასობაში ლუკა კოტეს მიუახლოვდა
– ვწუხვარ მეგობარო, მაგრამ შენი აღსასრულის დღე დადგა
– რა?
– ჰომ, შენთვის საიხლე მაქვს, ჩემი გამოცდა ვერ ჩააბარე..!
– მე შენ გადამარცხე!
– არა, მე შენ დაგნებდი, თუ დაგავიწყდა, რომ ნატა გვიყურებდა?
– ნატა რა შუაშია?
– შუაში..? ჰაჰ, თავშია..! შენი აზრით ნახევარი დედამიწა იმისთვის გადმოლახა, რომ ეთქვა წარმატებები ძვირფასოო? თუ მართლა “ეჯერა” შენი შესაძლებლობების მოგწერდა ან/და დაგირეკავდა, მაგრამ არა! თავად მოვიდა და როცა მისი მზერა დავიჭრე მივხვდი, რაც უნდა გამეკეთებინა
– გამოდის დამნებდი?
– რა თქმა უნდა, შენი გოგო გვიყურებდა და იქიდან საიდანაც მე ვარ წარმოშობით მევალე ზედმეტი არასოდეს არ არის, თანაც მისნაირი შესაძლებლოებების.. თუმცა ალექსანდრემ გადაწყვიტა ბოლო მოუღოს მას, ანუ შენ მეტად აღარაფერში აღარ მჭირდები
– განა იმითვის არ დაუპირისპირი მას, რომ მე ასე უმიზეზოდ მომკლა?
– დიახ, რადგან შენ ჩემნაირი ხარ და მხოლოდ მე მაქვს უფლება მოვსპო შენი უკვდავება და სიცოცხლე – კოტემ ნაბიჯი უკან გადადგა და ლომად დაიწყო გარდასახვა
– Nice try ( კარგი მცდელობაა) მაგრამ ხომ არ შეგახსენო – ამბობდა ლუკა თავმომწონედ – მე უბრალოდ ლომ’კაცა კიარა წყეული ჰიბრიდი ვარ – დაასრულა რა სათქმელი ლუკამ, თავი ვამპირული ნაწილი წარმოაჩინა, მივარდა კაცს ერთი ხელით გული ამოაცალა და მეორეთი თავი წააცალა, შემდგომ მიმოიხედა და ანასტასიას მზერას გადაეყარა, ორივეს ერთსა და იმავე კითხვაზე აინტერესებდა პასუხი.. შეძლებდა კი ალექსანრე მოეკლა თავისი ჯადოსნური კაპიტანი? თუ არა და ნატა მოახერებდა გადაერჩინა თავისი სიცოცხლე, ისევ! მაშინ ალექსანრე უკვე მათ დასჯიდა სიკვდილით.. ანასტასია მიხვდა,რომ დროულად უნდა ეღონა რამე, თორემ ჩაანაცვლებდნენ..ისევ! ქალს ეს ვარიანტი არ აწყობდა, ამიტომ გადაწყვიტა თავისი წვლილი შეეტანა კაპიტნის მკვლეობაში და ალექსანდრესკენ დაიძრა.

***

– ეს ყველაფერი კი კარგია, მეგობარო, მაგრამ მგონი ერთი რაღაც დაგავიწყდა – მიმართა ალექსანდრემ ნატას, ყველასთვის გასაკვირა მშვიდი ტონით
– მაინც რა?
– როცა დაუმარცხებელ ლეგენდას დაამარცხებენ, ის უკვე აღარ არის დაუმარცხებელი ლეგენდა!
– და რას აპირებ?
– იმას, რასაც შენ მირჩიე – კაცმა გოგონას გვერდით დაიწყო ყურება, როცა რუსა გამოჩნდა. რუსა ნატას მიუახლოვდა და გამოელაპარაკა
– How you have changed since the last time I saw you. I miss the girl you were
– Very well she was easier to kill
– ირონიულია, არა? – თქვა რუსამ, როცა გოგონა სიტყვეები გაიაზრა
– ამას წინ, შუაზე გავიხლიჩე, რომ გადამერჩინე ახლა კი ასე უბრალოდ უნდა ამოგშალო არსებობიდან
– მაინც რის გაკეთებას აპირებ? – კითხა დაბნეულმა ნატამ, რუსამ ალექსანდრეს გახედა
– მოდი დავიწყოთ, მთელი დღე არ მცალია – ალექსანდრემ მკლავი აიკაპიწა. რუსამ ორივე ერთი ხელში მოიქცია მისი მკლავი.
– ჩემს გონებაში შემოღწევა არც კი გაიფიქრო
– დამშვიდდი, პატარავ, ერთი დღის პირობაზე საკმარისად დაგაღალატეს უკვე, დამატებას არ ვაპირებ. რადგან იქიდან საიდანაც მე და შენ ვართ წარმოშობით დაცემულს არ ურტყამენ – თქვა ქალმა ცინიკურად და უკან მოიხედა ნატასკენ, შემდგომ ქეთოს გახედა, ალექსანდრემ მკლავი, რომელიც ხელში ჰქონდა თავისკენ მოიზიდა მხოლოდ იმირომტომ ყურადღება გაეფანტა, ზურგიდან ამოუდგა, თავი გადაახრევინა და კისერში ჩაასო თავისი ვამპირული კბილები – და სანამ ვინმე რამეს აუკრძალავდა ქალი გაუჩინარდა. დაკისრებული მისიის ასასრულებლად. ალექსანდრეს რამდენიმე წამი დასჭირდა გონზე მოსასვლელად და შემდგომ გაუბა საუბარი ნატას
– რუსა დროში უკან დაბრუნდება და არ მომცემს უფლებას გემზე ამოვიდე.. შენ შეგხვდე
– სისულელეა, ეს არავის არ შეუძლია – თქვა ნატამ, მაგრამ თავდაჯერებულობა აკლდა
– ვითომ? ლუკას შეუძლია დრო იმდენად შეანელოს, რომ წამი საუკუნე გასტანს, რუსას მომავლის ნახვა შეუძლია და შეჩერებული წამი ხომ მომავალია, არა?
– ამან მართლაც, რომ გაამართლოს ყველაფერთან ერთად დაგჭირდება …- სათქმელში ჩაეჭრა ალექსანდრე, რომელმაც თითი მამასახლისისკენ გაიშვირა. ის კი რატომღაც ერთიანად მოკუნტული იდგა და სახეზე ეტყობოდა, რაღაც აწუხებდა
– 800 წლოვანი უკვდავის გარდაცვალებით გამოთავისუფლებული ენერგია ვფიქრობ საკმარისი იქნება წარსულში სულ რაღაც 20 წლით უკან დასაბრუნებლად
– მომწამლე? – კითხა მამასახლისმა ლუკას
– უი, სულ დამავიწყდა, რომ ჩემს სასმელში საწამლავია, რომელსაც მე უკვე ათწლეულებია ვსვამ და იმუნიტეტი მაქვს აი, შენ კი ვფიქრობ პრობლემები გექნება, ირონიულია ხომ? ისტორია მეორდება, ისევ მოგწამლეს, სასმლით. ნატამ უკან დაიხია, სხვები ისე თავდაჯერებულად საუბრობდნენ წამით დაიჯერა კიდეც , ახლა რა მოხდებოდა?!
– იაფასიანი ატმასკა! არ დამდგარ რეალობაში ნათქვამი, რომ ჯობდა არასოდეს არ გამეცანი გინდა გაათამაშო? ოჯახი უპირველეს ყოვლისა! ყოველთვის ამას გაიძახი ხოლმე, არადა საკუთარი და’ძმა ვერ გიტანს! ამიტომაც შექმენი ეს ალტერნატიული ოჯახი. გააერთიანე ისინი, ვისაც სხვა არავინ არ ჰყავს შენს გარდა.. ასე რომ შეგიძლია ისე მოექცე როგორც მოისეურვებ..საჭიროემისამებრ!
– ვფიქრობ ამჯერად იმაზე მეტი მოკბიჩე, ვიდრე დაღეჭვას შეძლებდი..კაპიტანო! სოფია ძვირფასო – თქვა ალექსანდრემ და მარცხენა ხელი ოდნავ ასწია თან ისე, რომ თვალს ნატას არ აცილებდა
– ვწუხვარ დაო – თქვა სოფიამ ტუჩებამობრუნებულმა, ალექსანდრეს ნაცრისფერ თვალებს კანტად სოფიას თაფლისფერი თვალები შემოეხვია და ანასტასიას შავი კანტი. როცა ქალმა სოფიას ჩაკიდა ხელი მანამ, სანამ ალექსანდრეში განსხეულდებოდა.
– ხედავ, კაპიტანო? უყვარდე არ ნიშნავს მუდამ შენი მხარე აირჩიონ – წარმოსთქვა ალექსანდრემ თავმომწონედ
– EVERYTHING I said or did was not real, I was JUST playing the game
– I know and it is JUST losing. – კაცს თითქოს ბრაზი მოეკიდა ვეღარ მშვიდდებოდა
– I never lose, I win! I always win! – იყო გოგონას მკვახე, მაგრამ ემოციური რეაქცია. ასწია კაცმა ხელი და სილა გააწნა გოგონას. ნატა იქვე დაეცა წამოდგომა სურდა, მაგრამ ერთიანად გონება არეული ვერაფერი შეძლო, თვალებით კოტეს ეძებდა, მაგრამ უშედეგოდ, ალექსანდრემ ბარიერი აღმართა , ყველა ხედავდა მათ თავად კი ალექსანდრეს ხედავდა …მხოლოდ!

***

– ვინ იყავი ჩემამდე Ни кем ни чем, Я сам создал тебя и сам уничтожу если придётся! ничтожнае существо! знаи сваё чёртово места!
– О господи дай мне терпение
– Я твой бог и ты моя собственность как и все остальные – შენ მე მეკუთვნი კაპიტანო ! მე მეგონა ეს ისედაც იცოდი. – გოგონა ჯერაც ფიქრობდა. სილის გაწნამ ის ცოტაოდენი თავდაჯერებულობაც კი წაართვა, რაც ჰქონდა. ახლა უფრო დააკვირდა ალექსადნრეს, მისი თვალები შავი იყო. “შესანიშნავია” გაიფიქრა ნატამ, როგორ გაუმკლავდებოდა გრძნობებ’გათიშულ გენერალს? 20 წლის მანძილზე ევარჯიშებოდა მას, როგორც ჰიბრიდს, ახლა კი სოფიას წყალობით ტრიბრიდი გახდა … ჯადოსნური გენერალი. ანასტასიას ძალით კი გაცილებით სწრაფი, ვიდრე ოდესმე რომელიმე ვამპირი ყოფილა. ეს იყო ის მომენტი, როცა მიხვდა, არც კი უნდა ეფიქრა გამარჯვებაზე. მხოლოდ ალექსანდრეს მოწყალების იმედი უნდა ჰქონოდა.
– შენი აზრით, ადამიანები თავად ქმნიან საკუთარ ბედს თუ უბრალოდ მიჰყვებიან უკვე გაწერილ გზას, როგორც წიგნის პერსონაჟები? – გოგონა უკვე მიჩვეულიც კი იყო ალექსანდრესეულ წინასაცეკვაო პრელუდიებს. კითხვა რიტორიკული იყო, პასუხს არ მოითხოვდა, მხოლოდ იმას ანიშნებდა, რომ მალე თავს დაესხმებოდა . ამიტომ ნატა წამოდგა, ნაბიჯი უკან გადმოდგა მახვილები მოიმარჯვა და მაინც უპასუხა
– Я думаю что мы сами творим свою судьбу – კაცმა ნიკაპზე მოისვა ხელი, მოწონების ნიშნად თავი დაუქნია, ჯერ ერთი ნაბიჯი გადადგა, შემდგომ მეორე, შემდგომ ფეხის წვერებზე აწეულმა სწრაფი სამი ნაბიჯი. გოგონა თითქმის მიუხვდაო ჯერ ერთი ნაბიჯი გადადგა უკან, შემდგომ მეორე, შემდგომ ფეხისწვერებზე აიწია და სამი ნაბიჯი გადადგა უკან. ისეთი ერთდროული მოძრაობები წამოიწყეს, სინქრონში, რომ ვინმეს შესაძლოა ეფიქრა წინასწარ ხომ არ შეთანხმდნენო.
– Catch me if you can – წარმოსთქვა ნატამ
– Run love run – წარმოსთვა ალექსანდრემ და დაიწყო მგლად გარდასახვა.
– შევხვდებით ტოკიოში – თქვა თავმომწონედ ნატამ, მხოლოდ მოწითალო უჯრედებში გაეხვა და გაუჩინარდა.

გოგონა გარბოდა და შეგრძნებების დონეზე იცოდა, რომ მდევარი თან მიჰყვებოდა. შეჩერდა. გამვლელს ხელიდან გამოაცალა საკვები და ჩაკბიჩა
– სერიოზულად? – კითხა მის წინ მდგარმა ალექსანდრემ
– რა იყო, რო? განა ისეთი რა მოხდა? თანაც სიკვდილმისჯილებს ხომ აქვთ უკანასკნელი ვახშმის უფლება? – როცა საკმარისად გამოიკვება თითები აღმართა და ისევ გაიქცა, ალექსანდრეც დაედევნა.. რამდენიმე ქვეყანაში გარბოდნენ … პარალელურად!, ყველა იმ ქვეყანაში, რომელშიც უმოგზაურიათ ბოლო ოცი წლის მანძილზე. და ბოლოს პარიზში, თავისუფლების ქანდაკებასთან შეჩერდნენ, გოგონას სირბილის თავი აღარ ჰქონდა, მიბრუნდა, ალექსანდრემ გადმოდგა შემხვედრი ნაბიჯი და მაინც დაიცვა დისტანცია. გოგონამ ღრმად ჩაისუნთქა, თმები ცხენის კუდად აიკრა, მოშავო უჯრედებმა დაუფარა სხეული, “ტანსაცმელი გამოიცვალა” და წითელ კაბაში გამოწყობილი აიჭრა ჰაერში. სახეზე წითელი ბრჭყვიალა ნიღაბი, ზურგზე ასევე ბრჭყვიალა წითელი ფრთებით, რომლებიც ერთდროულად ფარფატებდნენ ჰაერში. “Огонь дракона ” გამოსტყორცნა ხელის გულიდან გოგონამ და ალექსანდრესკენ გაიშვირა. ალექსანდრემ, ანასტასიას სისწრაფის წყალობით მალევე შენიშნა ეს ტალღა, სოფიას წყალობით კი ხელი გაშალა და მუშტში მოაქცია. შემდგომ ერთი ნაბიჯი გადადგა და უკან, გოგონას ესროლა მისივე “ქმნილება” . ნატა თავის ფიქრებში ჩაძირულიყო და მანამდე ვერ მიხვდა თუ რა მოხდა, სანამ თავისივე გამოსტყორცნილი ტალღა არ დაეჯახა და არ “მოხსნა” ჰაერშივე.. გოგონამ პირვანდელი, ბუნებრივი, მდგომარეობა მიიღო და დაენარცხა მიწაზე. ალექსანდრემ ნელი თანაბარი ნაბიჯებით დაიწყო მისკენ სვლა და ნელი საუბრის მანერით დაიწყო ამბის მოყოლა
– ერთხელ, ერთი ფერმერი ბრუნდება სახლში და აღმოაჩენს, რომ ყველაფერი, რაც მისთვის ძვირფასია აღარ არსებობს, ნათესები გადამწვარია, ტექნიკა დამტვრეული და ყველაზე ძვირფასი, მისი გოგონები გარდაცვლილი.. მალე ფერმერი თავად ხდება ის ჯალათი, რომელიც მოევლინა, ანადგურებს ყველას და ყველაფერს, რაც წინ ხვდება, მაგრამ წლების შემდგომ, ერთ დღესაც .. ფერმერი, რომელიც უკვე აღარ იყო ფერმერი.. სწორედ იმ დღეს, როცა სახლში დაბრუნდა, იმ ავბედით დღეს. საყვარელი ხალხის ქვაზე დატანილ სახელებს კითხულობს და დაფიქრდება თუ რამდენად იამაყებდნენ მათი გოგონები იმ ადამიანით, ვინც ახლა გახდა
– ადამიანით? – ჩაიალაპრაკა ნატამ და წამოდგომა სცადა
– Evet, ადამიანით – და ოდნავი დაყოვნების შემდგომ გააგრძელა კაცმა
– იმ დღეს მიხვდა, რომ ყველა ის უბედურება, რაც თავად ჩაიდინა ერთი წვეთითაც კი არ დახმარებია მას, არ შეუმსუბუქებია მისი ყოფა და სწორედ უკვე იმ მადლიან დღეს გადაწყვიტა ეპოვა მისი ხსნის გზა..
– გეტყოდი, ძალიან მაინტერესებს შენეული მორიგი გამოგონილი ადამიანის ამბავი’მეთქი, მაგრამ მართალი არ ვიქნები, ისე, ჯალათი, რომ არ გამხდარიყავი, ალბათ მწერალი იქნებოდი, ისეთი დამაჯერებელი გადმოცემისუნარი გაქვს..ყველა საჭირო დეტალითურთ, რომ..
– მაგრამ ეს არ არის ჩემეული მორიგი გამოგონილი ამბავი, ეს ისტორიაა იმ ადამიანზე, კაცზეა, რომელიც ორივესთვის ძალიან ძვირფასია და განსაკუთრებული ადგილი აქვს ჩვენს გულში – ნატა უკვე წამომდგარიყო და დამცინავად თქვა
– ერთადერთი მოკვდავი კაცი, რომელსაც ჩემს გულში განსაკუთრებული ადგილი უკავია… – სათქმელი ვეღარ დაასრულა ნატამ და ალექსანდრეს გაიხედა. ორივემ ერთდორულად წარმოსთვა
– ნიკო მესხი
– ხომ, ეს ამბავი ნიკოზეა … სწორედ!
– არა, ამას ვერ დავიჯერებ! ის ერთ’ერთი პირველი იყო, ვინც გამაცანი ოცი წლის წინ და მისგან სითბოსა და მზრუნველობის გარდა სხვა არაფერი არ მახსოვს.. ვერ დავიჯერებ რომ..
– ვფიქრობ შენივე ნათქვამით გაეცი პასუხი შენსავე კითხვას და თან როგორ ფიქრობ, ასეთი წმინდანივით კაცი რატომ დაიჭერდა საქმეს ჩემთან?
– კი, მაგრამ..
– ჰო, მესმის, ისე, არასოდეს არ გიფიქრია რატომ ცხოვრობს კაცი მარტო მაღალ მთის პატარა ტაძარში და მხოლოდ სითბოსა და სიყვარულს ასხივებს? როგორც წესი, მისნაირ ადამიანებს ყველაზე რთული წარსული აქვთ ხოლმე – გოგონამ დრო იხელთა და თავისუფლების ქანდაკების აივანზე ავიდა, ალექსანდრეც მას დაედევნა და ჩაცინებით უთხრა
– წამით ვიფიქრე, ნუთუ მართლა ფიქრობს, რომ გამექცევა’თქო, მაგრამ ჩვენ ორივემ ხომ კარგად ვიცით, სულ რომ მაღალი ღმერთი განსხეულდეს და გადაწყვიტოს შენი დახმარება, ვშიშობ ისიც კი ვერ შეძლებს .. დაგიცვას.. ჩემგან!
– იქნებ მოვიდა დრო შენეული მორიგი პირველად ცზოვრებაშისთვის?
– რას გულისხმობ?
– Showing mercy
– მაგრამ ეს არ იქნება ჩემი პირველად ცხოვრებაში. ანასტასია…
– Evet. ზუსტად! მას მიეცი მეორე შანსი და მე რატომღა გამომარჩიე? ცნობისთვის ჩვენ ადამიანებული ვუშვებთ შეცდომებს. ყველას არ შეგვიძლია ვიყოთ შენისთანა იდეალური, უშეცდომო და სრულყოფილი. ყველა ვერ ვიქნებით შენისთანა შეუპოვარი.
– რადგან შენ უკეთესი უნდა ყოფილიყავი … კაპიტანო! ჩემზე, მასზე, ყველა ჩვენგანზე! თან ეს შემთხვევა ანასტასიას ამბისგან ძალიან განსხვავდება!
– მაინც რა განსხვავებას ხედავ? აჰ…ოჰ… ჰო…კოტე!
– დიახ! ხო! შ-ე-ნ მ-ა-ს “დ-ა-ნ-ე-ბ-დ-ი”! პატარა გამოუცდელი გოგონასავით! -ნატა დადუმდა, ჩაფიქრდა და მალევე ღიმილი დასთამაშებდა სახეზე
– თითქოს გუშინ იყო – წამოიწყო საუბარი გოგონამ და ერთი ნაბიჯით მიუახლოვდა კაცს
– პირველად, როცა შემეხო, ქალის თითები შემეხო მკერდზე, ვკითხე რას აკეთებ’მეთქი, უბრალოდ ამომხედა და გამიღიმა, არაფერი არ უთქვამს. მე კიდევ გაკვირვებული ვუყურებდი, ჩემს დანახვაზე როგორც წესი გ-ა-რ-ბ-ი-ა-ნ. არავის არც კი გაუფიქრებია, რომ მოახლოებულიყო მითუმეტეს კი შემხედობდა… მის გარდა! მაშინვე ვერ მივხვდი, მაგრამ ერთ დღესაც აღმოვაჩინე თუ როგორი მიჯაჭვულივით ვიყავი მასზე, ჩემი გუნება’განწყობილება მთლიანად მასზე იყო დამოკიდებული და აი, მაშინ მივხვდი თუ რა გააკეთა იმ დღეს, ერთი უბრალო შეხებით მკერდზე.. ჩემში რაღაც შეცვალა. მაგიტომაც ვეძახი ფერიას, უფრო სწორად ჯადოსნურ ფერიას, მიუახედავად იმისა, რომ უშუალო ჯადოსნური ძალები არ ააქვს… თუ, რა თქმა უნდა, მის მომხიბვლელობას არ მივიღებთ მხედველობაში. იცი, როგორ მეშინია? მეშინია, რომ ერთხელად ასე უბრალოდ ადგება და აიღებს თავის ხელს ჩემი გულიდან და დამტოვებს მარტო ,,, წყვდიადთაშორისში! – როცა დაასრულა ნატამ თეატრალურად რევერანსი გაუკეთა კაცს. ალექსანდრე ჩუმად იდგა, არც კი გასჩენია სურვილი ჩასჭროდა გოგონას. ბოლოს, როცა უკვე დაასრულა ნატამ, ოდნავ თავი დაუკრა და უთხრა
– ყველაფერი სიტყვა’სიტყვით დაგიმახსოვრებია
– წერტილ’მძიმის სიზუსტით! თანაც ძაღლს ძაღლურად უნდა ესაუბროო, უთქვამთ ძველებს… ამით კი იმის თქმა მსურდა,რომ სწორედ იმავეს ვგძნობ კოტეს მიმართ, რასაც შენ შენი ჯადოსნური ფერიის მიმართ! – თქვა გოგონამ კმაყოფილის ხმით. ნატამ ზუსტად გაიხსენა ის სიტყვები, რომელიც ალექსანდრემ უთხრა ქეთოზე, როცა კითხა თუ რა აკავშირებდა მასთან … სინამდვილეში!
– კარგი ხარ კაპიტანო
– გმადლობ, ვიცი! მაგრამ ვშიშობ ეს ვერ გადამარჩენს ხომ?
– Sometimes good is not good enough
– But I am your second goddamn pilot.
– no more love no more, მართალი იყავი, ადამიანები თვითონ ქმნის ბედის ხაზს, მაგრამ არა კანცოვკას კაპიტანო!
– მაგრამ განა ჩემს გამო არ წირავდი თავს წეღან?
– წარსულში სულ ტყუილად იყურები! მაქეთ არ მიდიხარ!
– You are monster!
– Yes!
– How can you be so ruthless
– I did not choose came with the job
– როგორი ირონიულია, აქ დგახარ და ანადგურებ საკუთარ “ქმნილებას”, როგორც მაღალი ღმერთი თავისსავე “პირმშოს”
– Не драматизируй пожалуйста!
– იცი, მე ყოველთვის მხარს გიჭერდი ყველაფერში.. არც შენი და… არც შენი ძმა.. მხოლოდ მე! I loved you through everything and you do not even care!
– Have a nice human life Katerina! ბედნიერ ადამიანურ ცხოვრებას გისურვებ..კაპიტანო! –
– სინამდვილეში არც არაფერს არ გრძნობ, ხომ?
– სინანულს – კაცმა მისკენ გადადგა ნაბიჯი, მაგრამ ნატამ თავად გადადგა ნაბიჯი უკან და გადაეშვა აივნიდან. ალექსანდრე წამიერად მიხვდა თავის შეცდომას და ისიც გადაეშვა აივნიდან, რომ დაეჭირა გოგონა და გადაერჩინა! ანასტასიას სისწრაფის წყალობით სურდა დაწეულიყო, მაგრამ ქალმა უარი განაცხადა დახმარებაზეზ. უნდოდა ენახა მკვდარი ნატა. ამის საპირწონედ სოფიამ გამოსტყორცნა ტალღა, რომელმაც გაშლილი ხელის ფორმა მიიღო და დროულად შეაჩერა გოგონას სხეული მიწაზე დაცემას. თუმცა, ნატამ, გადმოხტომისას თავისი ჯადოსნური თითები აათამაშა, თვალები ჯერაც ცრემლშეუმშრალმა დახუჭა და გული იქამდე გაიჩერა სანამ ალექსანდრე მის დაჭერას შეძლებდა და მისი სხეული მიწას შეეხებოდა. ალექსანდრე მიწაზე იდგა. მყარად. გოგონა ხელში ჰყავდა აყვანილი და ქვითინებდა, ნატას ჯერაც ცრემლები სდიოდა თბილი უსულო სხეულიდან.

***
ნიკო წამოდგა. გაიარ’გამოიარა შემდგომ მძიმედ დაჯდა სკამზე. ჭიქა წყალი დაისხა, ჯერ მოყლურწა, შემდგომ ბოლომდე გამოცალა. ალექსანდრეს გახედა და ამდენხნიანი მონოლოგის მოსმენის შემდგომ კითხა
– …და მაინც რა მოხდა..სინამდვილეში?
– სინამდვილეში? – კითხვაზე კითხვით უპასუხა ალექსანდრემ და გაუღიმა
– ქიში და შამათის გაგონების შემდგომ უბრალოდ დავიკარგე ჩემსავე ფიქრებში და სწორედ მას შემდგომ, რაც მოხდა იყო ეს ხილვა თუ სიზმარი…

ნატამ ნაბიჯი უკან გადადგა და ჩაიმუხლა
– Что я могу для вас сделать … повелитель ? – კითხა ნატამ თავდახრილმა
– კარგი გოგო ხარ! – უპასუხა ალექსანდრემ – გოგონამ ამოხედა, მტაცებლურად ჩაიღიმა, მივარდა კაცს, მისი თავი ხელებში მოიქცია და უთხრა
– Я ни чья собственность! – შემდგომ ხელები კისერზე ჩამოიტანა
– даже не твоя ! – იყვირა ნატამ და ხელების სწრაფი მოძრობით კისერში გადაამტვრია კაცი, როცა მისი თავი საათის ისრის საწინააღმდგოდ შეაბრუნა. ალექსანდრე მოწყვეტით დაეცა მიწაზე.

გოგონამ ნაბიჯი გადმოდგა უკან და მიმოიხედა. თითქოს დაიბნა და ვერ მიხვდა რა უნდა გაეკეთებინა
– წარმოუდგენელია…- დაიწყო ანასტასიამ საუბარი
– ამ კაცს ასი წელია ვიცნობ და… – ლუკამ შეაწყვეტინა და გააგრძელა
– მე კიდევ ორასი და დღემდე არ მინახავს ვინმესთვის მიეცა უფლება შეხებოდა.. ქეთოს გარდა!
– ნუთუ? – ჩაცინებით იკითხა ნატამ
– შენი აზრით – გამოსცრა ანასტასიამ – რეიტინგში პირველი 80 000 მდე უკვდავის სიცოცხლის მოსპობით და თითქმის 200 წლოვანი გენერლობით, ისე მოვიდა, რომ ვისაც “აუდგებოდა” ყველა შეეხებოდა? შენ არ გაგიმარჯვია! უფლება მოგცა დაგემარცხებინა და ეს ერთი და იგივე არ არის.
– ხელები შემხსენი – უბრძანა ანასტასიამ ლუკას, როცა კაცმა მარჯვენა ხელი წელზე შემოხვია ქალს, მაგრამ ლუკამ თითქოს არ შეიმჩნია –
– ერთი წუთით კაპიტანო – ცივად უთხრა ანასტასიამ ნატას, ლუკა ახლოს მიიზიდა და ისე აკოცა თავისი ენით კბილები “გადაუთვალა”
– აი, დავასრულე შენი ერთგულების 80 წელი – მიმართლა ქალმა ლუკას და ენით საკუთარი ტუჩები აილოკა
– За что .. За что ?!- კაცი მაშინათვე დაშორდა ქალს ხელებით ცდილობდა კოცნა, როგორც შხამი, მოეცილებინა ტუჩებიდან
– რადგან მე ასეთი ვარ, იმას ვაკეთებ რასაც მინდა, როცა მინდა და ვისათანაც მინდა და თან … Сам напросился! გითხარი შეწყვიტე’მეთქი – ვერონიკა მოშორებით იდგა და ყველაფერი ზედმეტად ახლოს მიიტანა გულთან, ისიც, ისევე როგორც ლუკა, ათწლეულების მანძილზე დაატარებდა გულით დარდს, დარდს საყვარელი ადამიანის დაკარგვით გამოწვეულს და მისი ერთგულად დარჩენა თითქოს ჯერაც აცოცხლებდა მას მასში, ამიტომ მარტივად გაიგო ლუკას გულის სატკვიარი და მიუახლოვდა მას
– რა აზრი აქვს რომ კითხო, ის ხომ წყეული რუსია
– სინამვიელში მე უკრაინელი ვარ – უპასუხა ანასტასიამ თავმომწონედ
– ორივე ერთი ნაგავია … ჩემთვის! – გამოსცრა კბილებს შორის ვერონიკამ. ლუკას ხელკავი გაუკეთა და გაუღიმა, თუმცა კაცი ჯერაც აშკარა შოკში იყო

***
ალექსანდრემ მოყოლა შეწყვიტა, უეცრად დადუმდა, მერე გააგრძელა
– მას შემდგომ ბევრი დრო გავიდა რამდენიმე “საჩვენებლი ცეკვა” მქონდა მამასახლისთან, ლიეტუაში, მასკვაში, ბულგარეთში, იცოდი, რომ სმა საერთოდ არ შეუძლია? მიწევდა უსაფრთხო ოთახი მეპოვა და დავლოდებოდი სანამ გამოფხიზლდებოდა, იმირომტომ, შესაძლოა ჩემს რომელიმე კეთილმოსურნეს მოეკლა … ძილში!. ახალი “საჩვენებელი მტრის” ნახვა კი არც ისე მარტივია. – უცებ რაღაც ხმაურმა მიიპრო მათი ყურადღება
– ნატა’ნატ – წარმოსთქვა ნიკომ გახარებულმა და გოგონასკენ გასწია. ალექსანდრე წამოდგა თავდახრილი
– კაპიტანო! – თქვა ჩუმად, შემდგომ ნატას გახედა, მისკენ მიბრუნდა მთელი სხეულით და უთხრა
– მეგონა შენს ბიჭთან იქნებოდი დღეს – გოგონამ გაუღიმა და მიუახლოვდა
– ვერც შენს გოგოს ვხედავ აქ.. დღეს ხომ ახალი წელი თენდება. ნამდვილი ახალი წელი და არა ის ყველა რომ აღნიშნავს ხოლმე … და რატომ გვაქვს ტრადიციები?
– იმისთვის, რომ დავიცვათ – სახარებასავით დაუფიქრებლად უპასუხა კაცმა
– კარგი ბიჭი ხარ! – წაკბინა გოგონამ და სამივეს გაეღიმა.

– მაინც რამდენი მოისმინე?
– საკმარისი
– გაბრაზდი?
– არა, უბრალოდ ვერ გამიგია რატომ! ჰქონდეთ ჩემზე ფანტაზიები ალბათ ნორმალურია. არ ვიცი. ამეებში ვერ ვერკვევი. მაგრამ არა შენ და თან ჩემი მკვლელობის! შენ ხომ ჩემი მსხსენლი ხარ, ჩემი გადამრჩენელი! მუხლები აუკანკალდა და კაცს და კედელს შორის რომ არ ყოფილიყო უსათოდ წაიქცეოდა.
– უნდა მიმხვდარიყავი, რომ გონება გეთამაშებოდა, ჩერჩეტო, როცა თავისუფელბის ქანდაკება როგორღაც პარიზში აღმოჩნდა. ისე ცოტა ირონიულიც კია, თავისუფლების ქანადაკება ხომ მეორე შანსების სიმბოლოა … რომელიც რატომღაც მე ვერ დავიმსახურე! – სიჩუმე ჩამოწვა, რომელიც ნიკომ დაარღვია
– მაშინ მე ცეცხლს შევაკეთებ.. აცივდება მერე, თქვენ კი საკვებს მოამზადებთ..ტრადიციულად! – ღიმილით თქვა ნიკომ. ორივე დაეთანხა და საუბარი ნატამ განაახლა ცოტახანში
– ჩემი ბიჭი შენს გოგოსთან დავტოვე, არ მინდოდა მარტო ყოფილიყო თან შენ ტყუპებს დამატებით ერთი მცველი ეყოლება.. შენივე გამოწვრთნილი! -თქვა გოგონამ და პროდუქტების ამოლაგება დაიწყო მაგიდაზე. ალექსანდრე ხმას არ იღებდა, მაგიდაზე ადგილს ათავისუფლებდა
– ახლა ყველამ გაიგო, რომ ეთა რომელიღაც საკათედრო ტაძრის კედელშია ჩაშენებული
– ვითომ?
– ჯანდაბა, მომატყუე?
– მე შენ დამწყები ხომ არ გგონივარ?
– აჰა, გასაგებია, თუ ვინმე კედლების ნგრევას დაიწყებს მიხვდები რომ მას ეძებენ
– და ჩემი სახე უკანასკნელი იქნება, რომელსაც დაინახავენ
– ყველაფერი წინასწარ გათვალე ხომ?
– მეგონა უკვე მიეჩვიე, რომ ყოველთვის სულ მცირე ერთი ნაბიჯით ვუსწრებ ყველას ყველაფერში – ჩაილაპარაკა კაცმა თავმომწონდედ
– როგორი “თავმდაბლობაა” – ალექსანდრეს გაეღიმა და წამით დროში უკან დაბრუნდა, ერთი დიალოგი მოაგონდა წარსულიდან, ნაწყვეტებად

– აი, ამიტომაც არის ცუდი იდეა მოისყიდო ვინმე. – თქვა ლიზიმ და ქუსლიანი ფეხსაცმლის შეხსნისგან მიღებული სიამოვნებით ამოისუნთქა. მისი ბუნებრივი ქერა თმები ცხენის კუდად აიწია მობილური ტელეფონიბერთი ხელიდან მეორეში გადაიტანა და ისევ გააგრძელა საუბარი
– ყოველთვის გამოჩნდება ვინმე ვინც მეტს გადაიხდის.. მოკლედ, Сам напросился.. დილითვე გნახავ და ერთად ვიპოვოთ შენი “ღამის პეპელა” ახლა კი უნდა წავიდე, გაკოცე და შეეცადე დილამდე თავი არ მოიკლა ხომ?! ყურმილი დაკიდა ქალმა და მისაღებ ოთახში შეაბიჯა ფეხშიშველმა
– პრივეტ ლიზიი, ვაუ, საოცრად გამოიყურები
– გმადლობ, ვიცი, მაგრამ შენ ვინ ჯანდაბა ხარ?
– დაგისხა? – კითხავ კაცმა და წითელი ღვინის ბოთლი შეათამაშა ხელში
– Nice try, მაგრამ თუ ჩემს გამოთრობას და პატომ შეცდენას გეგმავ მოგიწევს ცოტა უფრო მეტად მოინდომო … ყმაწვილ’კაცო! – კაცმა არაფერი უპასუხა, მხრები აიჩეჩა, ჭიქა გამოცალა და შემდგომ დაამატა
– ზოგადად ღვინოს არ ვსვამ, მაგრამ სხვა არაფერი გქონდა, როგორც ჩანს, შემდეგისთვის მომიწევს თავად მოვიტანო
– შემდეგისთვის? ოჰ! როგორი თავდაჯერებული ვართ დღეს, არა?! – გამომწვევად წაკბინა ქალმა და ერთი ნაბიჯით მიუახლოვდა კაცს.
– მე თავდაჯერებული ვარ … ყოველდღიურად!
– და მაინც… – გააგრძელა ისევ ქალმა და მისკენ სვლა განაგრძნო
– Who might you be?
– გველი ბალახში.. სსსს- წაისისინა კაცმა
– და მაინც… – გამეორდა ისევ ქალი ვერაფრით მიმხვდარიყო თუ რა ხდებოდა
– ჩემს სახლში ხარ, ჩემს ღვინოს სვამ და ისე იქცევი თითოქს საუკეთესო მეგობრები ვართ, მაგრამ ჩემს დღეში პირველად გხედავ!- წარმოსთქვა ქალმა და სპეცომ (განზრახ) შებრუნდა და ზურგი აქცია მას. თუ კაცი წამოდგებოდა და მოუახლოვდებოდა მიხვდებოდა რისთვისაც იყო მოსული აქ ეს უცნობი, თუ საუბარს გაუბამდა მაშინაც მიხვდებოდა, მაგრამ თუ კაცი დადუმდებოდა … მაგრამ თუ კაცი დადუმდებოდა … კაცი დუმდა! ჯერ თავი, შემდგომ სხეული მიაბრუნა ქალმა ფრთხილად … კაცმა რაღაც ხის კოლოფი გახსნა და კოლოფის გარეთ დაიწყო პატარა რკინის ბრუნვა მალევე მელოდია აღმოცენდა ამ პატარა კოლოფიდან
– ისევ ფიქრობ ,რომ მისამართი შემეშალა? – წარმოსთქვა ალექსანდრემ და როცა ქალის ლურჯი თვალები გამწვანდა, ჩაიღიმა
– გეტყოდი, მიხარია შენი ნახვა’თქო, მაგრამ მართალი არ ვიქნები – ცინიკურად წარმოსთქვა ლიზიში განსხეულებულმა ეთამ
– You owe me, love, and I have come to collect – მთელი სერიოზულობით უპასუხა კაცმა

– და მაინც სად არის ის?
– ვინ სად არის? – ფიქრებიდან გამოერკვა კაცი
– ეთა
– მმმმ
– როდის მერე არ მენდობი?
– კარგიიი, ხოოო.. გახსოვს ერთხელ, როცა დედა’დედოფალი ელენას მკვლელობას ვაპირებდით
– ლიზი, კი, მერე? – კაცმა თვალები მოჭუტა და ისე გააგრძელა საუბარი
– ხო ლიზი..
– რაიყო?
– რატომ გახსოვდა?
– რატომ მახსოვს ერთადერთი მოკვდავი, რომელიც მსოფლიო ისტორიაში პირველად, დედა’დედოფლის მკვლელობის დაგეგმვისას მოიყვანე და მანამდე არასოდეს შევხვდერივარ? რატომ დამამახსოვრდა ქალი, რომელსაც იმდენად ზრდილობიანად ექცეოდი, რომ …ნეტავ საკმარისად ჭკვიანია, რომ მიხვდეს, რომ ერთხელაც უძალიანდიდესი თხოვნით მიადგები?! რადგან ამდენად კარგად საკუთარ გოგოსაც კი არ ექცევიან!
– დაასრულე? – კითხა კაცმა გაღიმებით
– და რა კავშირი აქვს მას ეთასთან? ჩვენში დარჩეს და შენთვის ზედმეტად ახალგაზრდა ხომ არ არის? აი, ახლა კი დავასრულე!
– ერთი პასუხი ყველა კითხვას ეყოფა
– ვაიმე! ლიზი ეთაა?
– არც მთლად, მაგრამ ახლოს ხარ, არსებობს ერთადერთი მელოდია, რომელიც ლიზიში ეთას განასხეულებს, სპეციალურად დიმას ვთხოვე შეექმნა და …
– თხოვე თუ უბრძანე?
– სულერთი არ არის? ბოლოს მაინც გავუსუფთავე გონება “ზედმეტი ცოდნისგან”
– წარმოუდგენელია – გაოცებას ვერ მალავდა ნატა – ქალს მთელი მსოფლიოს მასშტაბით დაუწყებენ ძებნას, საკათედრო ტაძრების კედლების დამსხვრევას დაიწყებენ, მაგრამ ვერ იპოვიან, რადგან საგულდაგულოდ არის გადამალული
– აჰამ
– და განკითხვის ღამეს, ვალტერთან ბრძოლაში, რატომ არ იყო ჩვენთან? 600 წლოვანი ჯალათი, რომელიც ნამდვლილად შეძლებდა დაგვხმარებოდა გამარჯვებაში
– მას დავპირდი, რომ დავიცავდი, შიშველი ხმლების ბრძოლაში კი ვერ შევძლებდი თან გამარჯვებაზე მეფიქრა და თან მის დაცვაზე
– იაფასიანი ატმასკა! რა დაუშავე?
– საიდან მოოტანე, რომ რამე დავუშავე?
– რადგან არაფრის დიდებით არ დარჩებოდა შინ.. უსაფრთხოდ! რადგან კითხვა’პასუხში შენზე უკეთესეიც კია, მაშინ გამოდის სიტყვებით ვერ დაარწმუნებდი და ამიტომ იძალადებდი მასზე! ამიტომ კითხვას გაგიმეორებ …
– მოდი ასე ვთქვათ, ქალს დიდხანს გაყვება წყენა ჩემზე
– რ-ა დ-ა-უ-შ-ა-ვ-ე-‘მ-ე-თ-ქ-ი!
– თავად ვიზრუნე, რომ დარჩენილი შინ, მაშინ როცა ფეხებში დავამტვრიე!
– ასეც ვიცოდი! – გულმოსულმა თქვა და დადუმდა ნატა
– ცნობისთვის, ეთა ანასტასიას წინაპარია და არ ღირს სისხლით კავშირის არ დაფასება კაპიტანო!
– ანუ ფიქრობ რომ შეიძლება მისი ერთგულების ამბები შეიცავლოს? ყველამ კარგად ვიცით მისი საფირმო ფრაზა “შენ იცი ვისი ერთგულიც ვარ, მეგობარო!”
– არც კი მინდა ვიფიქრო. როგორც უკვე ვთქვი. არ ღირს სისხლით კავშირის არ გათვალისწინება
– ანუ გეშინია?
– სულელი ვიქნებოდი, რომ არ მეშინოდეს და შენც იმავეს გირჩევ
– და მაინც რატომ ვძულვარ ანასტიას ასე ძალიან? ვატყობ იმდენად ვერ მიტანს, რომ თავის მოკატუნებაც კი უჭირს
– ერთხელ მითხრა კიდეც, რომ უფრო მეტად მაშინ მოვწონდი, ადრე, შენს გაცნობამდე.! შემდგომ ნელ-ნელა წამიდან’წამამდე, წუთითად’წუთამდე მგრძნობიარე ვხდებოდი, რაც მეტ დროს ვატარებდი შენთან. და რაც ის ატარებდა ჩემთან მეტ დროს ისიც მგრძონიარე ხდებოდა. თავად წარმოიდგინე კაპიტანო, რამდენად რთულია ასი წლის მანძილზე მოქმედებდე მხოლოდ საკუთარი ინტერესების და სურვილების მიხედვით და შემდგომ “ჩაგერთოს გრძობები” გაიხსენო ყველა ის ტკივილი და ტრაგედია, რაც მიგიყენებია სხვებისთვის. ძალიან რთულია გაუმკლავდე ამას საკუთარი გამოცდილებით ვიცი. ამიტომაც სძლუხარ, შენი წყალობით მეტად მგრძნობიარე ხდება და ყველა მისი წარსულის შეცდომა თუ არჩევანი თუ გადაწყვეტილება ახლა კისერში აწვება, უჭერს და ახრჩობს. კიდევ ერთ მიზეზი მქონდა ეთას გადასამალად და ხომ გაგიგია … Самое лучшее место спрятать дорогое сокровище ….
– навиду у всех – ისე სწრაფად უპასუხა ნატამ თითოქს ამაზე ყოფილიყოს მისი სიცოცხლე დამოკიდებული
– навиду у всех – დაუმოწმა კაცმა კმაყოფილის იარით.
– ისე რატომ იფიქრე, რომ თუ ჩემს მკლველობას მოინდომებდი თავადვე მოვუღებდი საკუთარ სიცოცხლეს ბოლოს?
– რადგან ხანდახან იქამდე ვკვდებით სანამ გვესვრიან, მაშინ როცა ვხედავთ თუ ვის ვყავართ მიზანში ამოყვანილი
– ნიცშე?
– ციტატა ფილმიდან ნათლია
– აჰა, ხო, რა თქმა უნდა, ციტატა ფილმიდან. სხვანაირად როგორ შეიძლებოდა! – თქვა გოგონამ და თავის ფიქრებში დაიკარგა. ალექსანდრეს კი მორიგი დიალოგი მოაგონდა ეთასთან

– შენი დახმარება მჭირდება
– ჩემამდე მაინც რამდენს მიადექი იმავე “თხოვნით”
– მე-7 ხარ.
– ოჰ, საინტერესოა ვინ იყო ის დანარჩენი 6
– რაიყო რო? ეჭვიანობ? როგორც წესი ეჭვიანობა ლოგიკურია, მაგრამ ამ შემთხვაში სახალისო უფროა.. მე ხომ არ მითქვამს, ჩემი ფერია ხარ’მეთქი – თავი იმართლა ალექსანდრემ
– ფერია? ჰაჰ, და რაში მჭირდება ფერიაობა რო? ისინი საშუალოდ 80 წელს ცოცხლობენ აი, მე კი 600 წლის ვარ და ვფიქრობ რომ ეს მხოლოდ დასაწყისია
– შენი ასაკის პირობაზე კარგად გამოიყურები
– სერიოზულად? სულ ეს არის, რაც შეგიძლია?
– ნუთუ ვერ მიხვდი, რომ ფერია, არა როგორც სტატუსი, არამედ როგორც გულის სწორი ვიგულისხმე
– განა არ ვიცი? ვიცი, ძალიან კარგადაც ვიცი, უბრალოდ ცოტა “დრამის აწევა” მომინდა, რა, არ შეიძლება? და თან მაგას 13 წლის მარიამიც კი მიხვდეობდა და ბოდიში თუ ჩემი სიტყვებით 13 წლის მარიამებს შევურაცყოფ

ამასობაში, ნიკო ოთახში შემოვიდა, თბილად ჩაცმული
– შეშას წინსწრებით დავჩეხ, რომ მერე არ მოვცდეთ
– არა მე დავჩეხ – თქვა გოგონამ. წინსაფარი შეინახა და გარეთ გავიდა. რადგან მარტო დარჩნენ ნიკო ისევ ძველ თემას მიუბრუნდა
– იმედი მაქვს ხვდები, თუ რას განიშნებდა შენი ქვეცნობიერი იმ არ დამდგარი რეალობის გათამაშებით?
– მაინც რას? – კითხა კაცმა ცივად და გააგრძელა კარტოფილის თლა
– იმას, რომ შენთვის უფრო მარტივია მოკლა გოგონა, ვიდრე უთხრა სიმართლე თუ რა გაკავშირებთ სინამდვილეში?
– მაინც რა?
– სულ მცირე ის, რომ ის დღე, როცა გემზე პირველად შეხვდით, სინამდვილეში არ იყო ის დღე, როცა პირველად შეხვდით. ირონიულია არა? გოგონა მხსენლსა და გადამრჩენელს გეძახის, სინამდვილეში კი შენ ხარ ის ერთადერთი მიზეზი თუ რატომაც დასჭირდა მას ხსნა და გადარჩენა..თავიდანვე! რა მოხდებოდა თუ შეგახსენებდი, რომ ყველაფერი, რაც გოგონას შესახებ იცი ან ფიქრობ, რომ იცი არის ერთი დიდი ტყუილი?
– რას ბოდიალობ კაცო თუ იცი მაინც? – ალექსანდრე კარტოფილს მოეშვა და გახედა კაცს
– მე ვბოდიალობ? აჰ, ჰო, მოიცა…- თქვა ნიკომ და თავის ტელეფონს დაუწყო ძებნა. შემდგომ ის ერთადერთი მელოდია ჩართო, რომელიც 20 წლის წინ ჩაუწერა ალექსანდრემ, იმ დღეს როცა ნატა გაიცნო და თან მონათლა.
– კიდევ ფიქრობ, რომ რამეს ვბოდიალობ?- ალექსანდრეს დამალული მოგონებები მაშინათვე გაახსენდა. ნერწყვი გადაყლაპა და მძიმედ დაიწყო სუნთქვა. ისევ ნიკომ გააგრძელა საუბარი
– ის ფილმი ხომ ნანახი გაქვს, ვან ჰელსინგი? – გენერალმა თავი კაცისკენ მიბრუნდა და თვალები მოჭუტა.
– დრაკულა იმის წყალობით დამარცხდა, ვისაც ვერ აკონტროლებდა, მაგრამ მაინც ახლოს იჩერებდა.. თავის დროზე რომ მოეკლა.. გადარჩებოდა.. და ამას სწორედ ის კავშირი აქვს შენთან, რომ ორივემ ვიცით შენი კაპიტანი ერთადერთია, რომელსაც შეუძლია ბოლო მოგიღოს, თან ისე, რომ არც კი შეგეხოს.. განა თავად არ ასწავლე მთელი ეს “დამპლური თამაშები და საუბრები?”, რომელიც გოგონამ “ტაროს ბანქოს დასტად აკინძა!”
– ნუთუ დრაკულას შემადარე?
– რატომაც არა? არ გავხართ თუ რა? – ახარხარდა ნიკო და ცოტა ხანში თემა შეცვალა
– ისე ლომ’კაცას რას ერჩი? მასზე საუბარში სითბო იგრძნობა შენს ხმაში, არადა ასე ცუდად ექცევი, რატომ?
– რადგან ერთხელ დაჭირდება ნატას ის, ვისაც უნდა ენდოს, როცა სიმართლეს გაიგებს და …
– ანუ სინამდვილეში მათკენ ხარ?
– ჩემი ორსას წლოვანი გამოცდილებით. რაც მეტად ვცდილობდი ჩარევას ურთიერთობებში, მით მეტად ვაძლიერებდი მათ და გადავწვტე ეს გამოცდილება სასიკეთოდ გამომეყენებინა
– წარმოუდგენელია, გოგონას თავი გამარჯვებული გონია, შენ იკი იქამდე დაამარცხე, სანამ თამაში დაიწყებოდა
– მართალია, მაგრამ აუცილებელი არ არის, რომ ეს ვუთხრათ – თქვა ალექსანდრემ თავმომწონედ, გაეღიმა კიდეც და ისე გააგძელა კართოფილის თლა.

– როგორც მაშინ გითხარი, როცა 20 წლის წინათ მოიყვანე ჩემთან.. მომიწევს გაგიმეორო. შენ ხომ ფილმებიდან ციტატები გიყვარს, ხოდა ისე აღმოჩნდა, რომ ჩემი მთელი სათქმელი შენი საყვარელი სერიალის ციტატით შემიძლია გამოვხატო – ალექსანდრემ გამოხედა კაცს და ცალი წარბო აუზიდა
– “ფრთხილად იყავი ლიზიი, რადგან თუ ამ გზას დაადგები ვერ იპოვი ლოგიკურ გზას, რომ შეჩერდე. შეგიძლია ყურადღება მიაქციო მის განათლებას, ამყოფო უსაფრთხოდ, შეეცადო მისი მიზნების, სურვილებისა და ოცნების ასრულებას. შესაძლოა პირველი რამდენიმე წელი ამან მართლაც გაამართლოს, მისი უჩინარი გადამრჩენელის, მშველელის როლის ვირტოუზულად მორგებამ, მაგრამ ეს დიდხანსაც ვერ გაგრძელდება. რადგანაც ეს ყველაფერი სიყალბეა, რადგან შენეული მთელი ეს მზრუნველობა საერთოდ არ ეხება მას, არამედ გეხება შენ, ცდილობ გამოისყიდო საკუთარი დანაშაული, თუმცა ვერანაირი დრო, ფული, მზრუნველობა და წვლილი დედამიწის ზურგზე ვერც კი გაუტოლდება იმას, რაც სინამდვილეში წაართვი, სხვა დანარჩენი კი უბრალოდ ლამაზი ჟესტია და სხვა არაფერი. ” – ნიკო შებრუნა გააგრძელა ჭადის მოზელვა უსიტყვოდ.
– მახსოვს კარზე რომ დავაკაკუნე, მალევე გამიღეს, კარში იდგა შუახნის კაცი, მომღიმარე სახე მაშინათვე დაუსერიოზულდა, მე გავუღიმე და როცა თავადაც გამიღიმა გავბრაზდი! ჩემს დანახვაზე ან გარბოდნენ ან შენდობას ითხოვნდნენ ხოლმე. მაგრამ კაცმა ისე გამიღო კარი, თითქოს მისი ძველი მეგობარი ვიყავი, მაშინ მხოლოდ ერთი კითხვა მიტრიალებდა თავში “რატომ არ გარბის?” ,თუმცა მალევე მივიღე პასუხი, როცა ოთახიდან პატარა გოგონა გამოვიდა და იკითხა “მამა ვინ არის?” მე არაფერი მითქვამს, უბრალოდ გავუღიმე და ხელი დავუქნიე. კაცი მიხვდა, რომ ვერ შეძლებდა, ერთდროულა თავისი თავიც გადაერჩინა და შვილიც ამიტომ, ასე, უბრალოდ, სახლში შემიძღვა.. როცა მისი ცოლი დავინახე და მანაც დამინახა თეფშები ხელიდან გაუვარდა. აი, სწორედ მაშინ მივხვდი თუ ვინ იყო დამნაშავე, რომელსაც მოვაკითხე. პატარა გოგონამ დედასთან მიირბინა, ძლიერად ჩაეხუტა, შემდგომ დაიხარა და ნატეხების შეგროვებას შეუდგა..

ვახშმობისას დედამ თქვა, რომ მას დახმარება სჭირდებოდა და პატარა გოგონა მისკენ გაემართა, მის სიტყვებში თავდაჯერებულობა საერთოდ არ იგრძნობოდა და თან თვალებს ჩემკენ აპარებდა. მე კი იმდენად მომეწონა სალათი ცეზარი კრევეტებით, რომ თითოეული ლუკმიდან ვიღებდი სიამოვნებას და არ ვგეგმავდი მათ ამბებში ჩარევას. როცა არაფერი არ ვთქვი, წამოდგა “დეიდასთან წადი ცოტა ხნით თან საკვებს გაგატანთ” უთხრა და სამზარეულოში გავიდა ფეხაკრეფით. გოგონა კარში დადგა შემფასებლურად მიყურებდა და როცა “თვალებით მზერის დუელში” არ დავბენდი, ენა გამომიყო. გამეცინა და მანაც გამარჯვებულის იერით ასწია ნიკაპი. დედა მალევე მოვიდა, საკვებით სავსე კონტეინერი ჩანთაში ჩადო და ჩანთა მიაწოდა.
– სად არის ჩემი საცეკვაო ფეხსაცმელი? ვერ ვპოულობ – იკითხა გოგონამ, დედა ოთახიდან გავიდა ისევ და შემდგომ მოიტანა ფეხსაცმლები. გოგონამ ისე ძლიერ მიიხუტა ფეხსაცმლები თითქოს რაიმე განსაკუთრებული ყოფილიყოს. ჩანთა გახსნა, ფეხსაცმელები ჩადო, მშობლებს ჩაეხუტა, ზურგი მაქცია და წავიდა..დაუმშვიდობებლად!
როცა მშობლებთან მარტო დავრჩი და მათ გავხედე უკვე ვიცოდი, ვინც იყო დამნაშავე. ცოლი თვალებს მარიდებდა. ფირსაკრავს მიუახლოვდა, მელოდია ჩართო. ქმარს მთელი სხეულით მიეკრო და ცეკვა დაიწყეს. მე ჩამოვჯექი და ცეზარს შევექეცი! იქამდე ცეკვავდნენ გაუჩერებლად სანამ ფირსაკრავში არ მორჩა მელოდიები და ასე ერთმანეთზე მიხუტებული დარჩნენ…

ნიკო უსმენდა ალექსანდრეს და მერე თქვა
– მოდი გამოვიცნობ, ჯერ ქმარი მოკალი, რომ დამნაშავე ცოლისთვის გრძნობები მოგეკლა მანამ, სანამ სიცოხლეს წაართმევდი.
– არა,მივუახლოვდი ჩემი გრძელი მახვილი ამოვიღე და კაცს ზურგში ისე ვსტუცე, რომ ორივეს გულში გაევლო..და ასე ჩახუტებული დავასაფლავე სწორედ!
– ახლა გასაგებია თუ სად “დაკარგულა” შენი მახვილი
– შემდგომ ორ კვირაში ერთ გოგონას შევხვდი გემზე. გადავწყვიტე გადამერჩინა. ჩემთან სახლში წამოვიყვანე და რამდენიმე საათში, როცა თვალები გაახლია პირველი ის იკითხა ჩემი ჩანთა სად არისო. ახლავე მოგიტან’მეთქი ვუპასუხე და ჩანთა გავაღე, რო მენახა რა ეძვირფასებოდა ამ უცნობ გოგონას ასე ძალიან! ხოდა სწორედ მაშინ მივხვდი და ვიცანი გოგონა
– საცეკვაო ფეხსაცმელებით?
– ლურჯი ბრჭყვიალა საცეკვაო ფეხსაცმელებით – დაასრულა რა სათქმელი მძიმედ ამოიხვნეშა ალექსანდრემ

***

ნატა სახლში დაბრუნდა ქეთოსთან და სამზარეულოში გადააწყდა ქალს
– ოჰ, კაპიტანო, დაბრუნდი? თუ შენ ბიჭს მოაკითხე, ვწუხვარ, მაგრამ ერთი დღით დავიტოვე, ასე რომ მოგიწევს ხვალისთვის შემოიარო – ღიმილით უთხრა ქეთომ, ნატასაც გაეღიმა და არაფერი უპასუხა
– მაგრამ ისეთი საყვარელი სახე გაქვს შემიძლია უფლება მოგცე, რომ ერთხელ ჩაეხუტო
– წარმოუდგენელია, ამას წინ ისეთი თბილი და მზრუნველი იყავი, ახლა კი საოცრად თავხედობ!
– ამას წინ, წყეულ ბრძოლის ველზე ვიყავით, ახლა კი ისეთი მშვიდობაა და ხომ შეიძლება ცოტათი მაინც გავერთო, არა?
– ახლა გასაგებია რატომ გიჟდება ალექსანდრე შენზე, შეგიძლია იყო უკიდეგანოდ თბილი და კეთილი და მზრუნველი, ისევე როგორც აუტანელი და თავხედი და შეუპოვარი, ინი და იანის მსგავსად, იდეალურად სრულყოფილი და სრულყოფილად იდეალური – ქეთოს გაეცინა
– შესანიშნავი სტრატეგიაა, კომპლიმენტების სეტყვაში მომაქციო მანამ, სანამ რაღაცას მთხოვ
– What can I say, I have learnt from the best
– Yes, you sure did!
– შეიძლება რაღაც გკითხო?
– რა თქმა უნდა, ძვირფასო, რით შემიძლია დაგეხმარო?
– იდეალური საჩუქარი მჭირდება, მისთვის!
– მისთვის?
– ალექსისთვის
– აჰა
– იმდენი რამ გამოვიარეთ. მინდა დავანახო თუ რამდენად მადლიერი ვარ…ყველაფრისთვის! მაგრამ რა შეიძლება აჩუქო მას, ვისაც ყველაფერი აქვს?
– ალბათ ის, რისი მიცემა მეც კი ვერ შევძელი…შერიგების!
– შერიგება? – იკითხა პასუხით გაკვირვებულმა გოგონამ
– დასთან და ძმასთან?
– ოჰ, არაა! – სიცილით თქვა ქეთომ
– დასთან და ძმასთან მთელი ეს “ჩხუბი” თეატრალური დადგმაა ხომ იცი, არა? როცა ალექსანდრე ზედმეტად ძლიერი გახდა გასაგები იყო, რომ მტრები ეყოლებოდა, რომლებიც მის ახლობლებს გამოიყენებდნენ მის საწინააღმდეგოდ … სწორედ! ამიტომ გადაწყვიტა, რომ ვითომ გადამტერებულიყო მათზე და ახლა თუ ვინმეს ალექსადრეზე “გასვლას” მისი და ან/და ძმით მოინდომებდნენ აზრი არ ექნებიდა, რადგან ვითომ იმდენად სძულდათ ერთმანეთი, რომ პირველივე შესაძლებლობისთანავე გაუსწორდებოდნენ – გოგონამ გაუღიმა და მხოლოდ რამდენიმე ათეული წამის შემდგომ კითხა
– აბა, ვისთან?
– მის შვილთან. ვიოლეტასთან, ვეძებდი, მაგრამ ვერ ვიპოვე, თუმცა შენი ჯადოსნურობის წყალობით შეიძლება გამოგივიდეს კიდეც
– ჰოომმ, ერთი იდეა კი მაქვს, თუმცა არ ვიცი რამდენად გამოვა
– მიდი, სცადე, ამაზე უკეთეს საჩუქარს მაინც ვერ მოუფიქრებ!
– ჰომ, ვცდი, მაგრამ შენი დახმარება უფრო სწორად ნებართვა დამჭირდება და ვფიქრობ არ მოგეწონება
– აჰა! ახლა გასაგებია, იმაზე კი არ ღელავ, რომ გამოგივა თუ არა? არამედ იმაზე მე დაგეხმარები თუ არა
– გამომიჭირე – გაუღიმა გოგონამ დს თვალები დახარა
– კარგი, მითხარი რაში ვარ საჭირო
– იმისთვის, რომ ალექსანდრეს შვილის ადგილმდებარეობა გავიგოთ ტყუპებიდან ერთ’ერთს თითზე უნდა ვუჩხვლიტო..მხოლოდ ერთი წვეთი.. დარწმუნებული ვარ მალევე შეუხორცდება
– კარგი- თქვა ქეთომ – ისე ჯერ არ ვიცით მათი ზე’შესაძლებლობების შესახებ, ამიტომ აჯობებს მაინც ფრთხილად ვიყოთ, თუ რამე არ მოეწონებათ შესიძლება ცეცხლი წაგვიკიდონ ან კიდევ უარესი – ნატა დაეთანხმა. ოთახში ავიდნენ, კოტეს ტყუპებისთვის ჩაეკიდებინა ხელი და ისე ჩაძინებოდა, ნატა ფრთხილად მიუახლოვდა, სახე ნელა, ნაზად, მშვიდად დაუკოცნა და ისე შეაღვიძა. გოგონა ბავშვებთან დაიხარა და თითზე უჩხვლიტა.
ქეთო დაძაბული იყო, არ უხუმრია, როცა თქვა, რომ აშინებდა ეს ყველაფერი. ტკივილი, ძლიერი სტიმული არის და როცა ის პირველად ხდება განსაკუთრებულად საშიშიც და ასე, სუნთქვაშეკრული ელოდებოდა თუ რა მოხდებოდა.

საბედნიეროდ ყველაფერმა კარგად ჩაიარა. შემდგომ ისევ სამზარეულოში დაბრუნდნენ, კოტე ისევ ბავშვებთან დარჩა, თავს იმდენად კარგად გრძნობდა ამ პატარა არსებების უბრალოდ ყურებითაც კი, რონ ბედნიერების ერთ’ერთ განმარტებადაც კი იქცა მის ლექსიკონში.
– ახლა რას აპირებ?
– ახლა მე მას ვიპოვი თუ…
– თუ ხელს მეტად აღარ შეგიშლი ხომ?
– გმადლობ- უთხრა ნატამ ჰაეროვანი კოცნა გაუგზავნა – ქალმა გაუღიმა და ყავის მოდუღების სამზადისი დაიწყო და თან ტყუპებზე ჩაფიქრდა. დედაც და მამაც ჰიბრიდები ყავდათ, მათი ბებია’ბაბუები კი ძლიერი ჯადოქრები იყვნენ ანუ სამივე გენის მატარებლები გახდნენ. გოგონებში ჯადოქრობა დომინანტობდა მგლობაზე, ბიჭებში კი პირიქით და რადგან ტყუპები გოგონები იყვნენ, დიდი ალბათობით, ჯადოქრები იქნებობდნენ. უფროსწორად თბილსისხლიანი ვამპირი ჯადოქრები. წიგნი აიღო ხელში, რომელიც იქვე იდო და მასში ჩადებულ ფოტოებს დახედა. მხოლოდ მაშინ გამოერკვა ფიქრებიდან, როცა საუბარი გაიგონა
– ვერ ვიპოვე! – თქვა ნატამ და მიუახლოვდა ქეთოს
– ესენი ვინ არიან? – აიღო ფოტო და ახლოს მიიტანა
– ვიცი, ეს ალექსანდრეა ახალგაზრდობაში, მაშინაც როგორი მომხიბვლელი ყოფილა, ეს კი .. – ჩაჭრა უნდოდა ქეთოს, მაგრამ ნატამ არ აცადა
– ეს ის ქალია ვინც გამომზარდა, ალექსის დეიდა, მაშინ როცა ალექსანდრემ “მიშვილა”. რადგანაც ჩემი ნამდვილი სახელი არ მახსოვდა ვთხოვე და ნათლობისას სწორედ მისი სახელი ავიღე – ნატამ გაბრწყინებული თვალები მიანათა ქეთოს, მაგრამ მისი მოქუფრული სახის დანახვამ გააკვირვა. ფოტო ამოაბრუნა და სახელები ამოიკითხა. ჰენრი და ნანა სტიუარტი
– რამოხდა? – კითხა გაკვირვებულმა გოგონამ
– ალექსანდრეს გენეოლოგიურ ხეს კარგად ვიცნობ, დედამისს არ ყოლია და! არც ღვიძლი და არც ნახევარდა! – ქეთომ სასწრაფოდ გამოსტაცა ხელიდან ფოტოსურათი ,თითქოს ამით რაღაც ძვირფასს იცავსო. ნატა გაკვირვების თვალებით მიჩერებოდა ქალს ვერ გაეგო ვინ ვინ იყო
– როცა დედამისმა ჰენრი მონათლა მისი ნათლობის სახელი გახდა ალექსანდრე. მას ისევე როგორც მის ორ ბიძას და ბაბუამისს ჰენრი ერქვა. ჰენრი სტიუარტი ასე იწერებოდა და ერთმანეთის წარმომადგენლები იყვნენ
– და ეს ქალი ვინ არის?
– ის ვინც პირველი გაიფიქრე. ვიოლეტას დედა.
– კი მაგრამ, ეს როგორ? მე შევხვდი მას, ვესაუბრე მას…
– წარმოდგენაც არ მაქვს. და თუ სხვა საქმე არ გაქვს მირჩვენია დღეს ამაზე არ ვიფიქრო – ცალყბად გაიღიმა ქეთომ
– ჰო, ვიოლეტა, მაინც ვერ ვიპოვე და…
– არც მიკვირს. ხომ გითხარი მეც ვეძებდი’თქო და ვერ მივაგენი. არ ინერვიულო რაიმე სხვას მოვიფიქრებთ მისთვის საჩუქრად, მაგალითად ტყუპებს მივცეთ საშუალება ჰქონდეთ ნორმალური ბავშვური ცხოვრება ყოველგვარი ზე’ბუნერივობების გარეშე – უთხრა ქალმა
– ამას შენც გრძნობ?
– რას ამას?
– აქ ვიღაც არის!
– მართლა?
– ჰო, რაღაც მბლოკავდა და მეწინააღმდეგებოდა, ამიტომაც ვერ ვპოულობდი
– ვაიმე, ბავშვები!
– არ იდარდო! როგორც ჩანს მე ვერ ვიპოვე, მაგრამ თავად გვიპოვა…ვიოლეტამ! თუმცა არ იცის ვისთან აქვს საქმე! მთელი სხეულიდან სისხლს ვადენ!
– ნუ მოკლავ!
– ის ხომ 180 წლის უკვდავი ვამპირია. სისხლდენით არ მოკვდება, მაგრამ ისე ვაკივლებ, რომ ნაბიჯის გადადგმაც კი ვერ შეძლოს! – თქვა გოგონამ და სანამ ქეთო დამატებით რამეს ეტყოდა თვალები დახუჭა, მოშავო უჯრედებში გაეხვა, რამდენიმე წამში თვალები გაახლია
– ახლა უბრალოდ უნდა დავუცადოთ – თქვა გოგონამ და შეჩერდა
– ნატა სისხლი მოგდის – უთხრა ქეთომ, თუმცა ნატა თავადაც გრძნობდა. ჯერ ცხვირიდან, შემდგომ ყურებიდან …რაღაცის თქმა სურდა, მაგრამ პირი სისხლით ჰქონდა სავსე. საშველად დასაძახებლად პირი გააღო და ვერაფერი თქვა სისხლი მოსდიოდია გაუჩერებლად უეცრად ერთიანად აკივლდა, მისი სხეული მოწყვეტით დაეცა იატაკზე და მისგან შავი აჩრდილი წამოიზარდა.

– გამარჯობა, დედინაცვალო! გავიგე მეძებდი – წარმოსთქვა შავი აჩრდილიდან “დაბადებულმა” ქალმა
– ვიოლეტა!
– დიახ, ჩემი სახელია ვიოლეტა სტიუარტი, ქარისა და მზის ენების მცოდნე, ყველა ენაზე მოსაუბრე … ასევე ცნობილი როგორც …
– ალქიმიკოსშა.. – ჩაილაპარაკა ქეთომ ჯერაც ვერ გადაეხარშა ეს ყველაფერი
– დიახ. დედაჩემის მსგავსად. – უპასუხა ვიოლეტამ თავმომწონედ შემდგომ თავი უკან მიაბრუნა და ნატას სხეულს მიაშტერდა
– ირონიულიც კია არა? ამდენი რამ გამოიარაა ახლა კი ისე მოკვდება, როგორც არარაობა! მისგან დარჩება რა მხოლოდ.. ლეგენდა კაპიტანზე.

ამონარიდი შემდეგი თავიდან სახელწოდებით “ლეგენდა ჯადოსნურ კაპიტანზე VS ალქიმიკოსშა: მესწ პადშიხ #2”

…ქეთო უყურებდა რა ქალს ხვდებოდა, რომ ვიოლტეას უნდოდა, შეეძლო და მზადაც კი იყო მთელი მსოფლიო გადაეწვა მხოლოდ იმიტომ რომ ბავშვობაში არ უყვარდათ.
– მოდი ჩემთან, პატარავ! – უთხრა ქალმა, მიუახლოვდა ვიოლეტას და ძლიერად ჩაიხუტა – ქეთოს სიყვარულის ფერისაც კი ეძახდნენ, რადგან შეეძლო ერთი უბრალო ჩახუტებითაც კი გამოეღვიძებინა მეორე მხარეში ყველაზე ნაზი, კარგი და კეთილი შეგრძნებები. არც ვიოლეტას შემთხვევა აღმოჩნდა გამონაკლისი. როცა ქეთომ მთელი სხეულით მიიკრა, ვიოლეტა შეჩერდა, დაიბნა, ქალს, რომელსაც შეეძლო ხელის რამდენიმე მოძრაობით მსოფლიო გადაეწვა აი, ასე, ერთი უბრალო[?] ჩახუტებით ადგილზე გააშეშეს. რადგან ეს მისთვისაც სიახლე იყო, თუ როგორ “გამოყოფდა” მისი სხეული სითბოს, თავი უცებ ის ვარსკვლავი ეგონა, რომელიც, მართალია მარტო არის, მაგრამ მაინც ანათებს და ათბობს ირგვლივ ყველას და ყველაფერს. რამდენიმე წუთი დასჭირდა იმის მისახვედრად თუ რა ხდებოდა მის თავს . ვიოლეტამ პირველად ცხოვრებაში – იგრძნო!…

10.01.2022