– It is done – თქვა რუსამ და შუბლზე აკოცა ქალს
– it is done – ნანას ცრემლი ჩამოუვარდა მარჯვენა თვალიდან. რუსამ შეუწმინდა ცრემლი და დაუკოცნა მარჯვენა დამწვარი და დასახიჩრებული ლოყა. მართალია ალექსანდრე ისევ გადაიმტერა, მაგრამ ფეხებზე ეკიდა, რადგან მიცემული პირობა შეასრულა. 200 წლის წინ, განადაგრუბულ მიწაზე იპოვა მომაკვდავი და სახე დამწვარი გოგონა . მაშინვე უკვდავად მოაქცია, მაგრამ გოგონა უკვე პარალიზებული იყო. თვით მმართველი ოჯახის “სამეფო” სისხლმაც კი მხოლოდ უკვდავება მისცდა და სიცოცხლე შეუნარჩუნა. უკვე დაზიანებული სხეულის ნაწილები ვეღარ გაუმთელა მაშინ მისცდა პირობა რუსამ, რომ “სისხლს აიღებდა” [შურს იძიებდა}. მთელი ეს ასობით წელი ალექსადრე თითქოს ყნოსვით გრძნობდა რა მის გამოჩენას და ამიტომ სათოფეზეც კი ვერ უახლოვდებოდა ვერც მას და ვერც დედა’დედოფალს … დღემდე!
– It’s done! – თქვა რუსამ … ისევ!
– სისხლი ავიღე, უკანასკნელი დედა’დედოფალი მკვდარია! – წელში გასწორდა
– გმადლოიბ, ერთგულებისთვის! – უთხრა ნანამ – ხელი მკერდში სტყუცა და გული ამოგიჯა. რუსას სხეული დაეცა, კარის გაღება და ტატოში განსხეულებული ვალტერის შემოსვლა ერთი იყო
– დროა! – უბძანა ვალტერმა – ნანა წამოდგა ხელის თითები და კისერი გაატკაცუნმა და “ტატოში განსხეულებულ” ვალეტერს მიუახლოვდა
– გეტკინება
– არ მადარდებს, რა ხანია ველოდები … – ნანამ ჯერ მკერდზე, შემდგომ სახეზე აუტანა ორივე ცხელი და როცა კამა “ერთი ხოშიანად” ამოიკივლა ხელები უშვა
– Добро пожаловать в живых! – უთხრა ნანამ აღტაცებით, დარმუნებული არ იყო, რომ “პირველივე მისვლაზე” გამოუვიდოდა
– რა? როგორ? რანაირად? – ტატო პანიკაში აღმოჩნდა, როცა “გაცოცხლდა”
– მოკვდავის სული და სხეული ერთმანეთთან არის დაკავშირებული, უკვდავის მოკვდავში ჩასახლების პრივილეგია აქვს , ის მხოლოდ ბუნებრივი სიკვდილით მოკვდება, ეს უკვდავებას გაქვს იმ განსხვავებით, რომ შენი მოკვლა მხოლოდ დროის სვლას შეუძლია და აი, მას კი, ნამდვილად ვერ გადაურჩები
– მერე ვალტერი?
– მეტად აღარ შეგვაწუხებს, მაშინ შეცდა, როცა ჩათვალა, რომ მსახურად დამიყენებდა – გადაიკისკისა ნანამ
– ჯერაც ვერ ვიჯერებ – მთელი სხეული მოისინჯა ტატომ
– ეს როგორ შეძელი?
– განა თავად არ მითხარი ერთელ, რომ ჯადოსნური ვიყავი? მე ხომ ალქიმიკოსი ვარ, ძვირფასო!
– You remember?
– Every.Single.Word
– რუსას მკვლელობა საჭირო არ იყო
– ის ხომ მომავალს ხედავს? თუმცა, “მამენტ”, ბევრი ვერაფერი ნათელხმილველშაა, მისი მკვლელობაც კი რომ ვერ დაინახა – თავი გასწია ნანამ ჯერ მარცხნივ, მერე მარჯვნივ და გაეღიმა
– ნუ ნერვიულობ – დაამშვიდა ქალმა
– ამ ქვეყნად ძალიან ცოტა რამ არის, რაზეც ღირს ნერვიულობა
– ჩემი აზრით საერთოდ არაფერზეც არ ღირს ნერვიულობა, უბრალოდ თმას გითეთრებს
– და სიყვარულზე რას იტყვი? – ჩაეკითხა ნანა ტატოს
– ეჰ, ვშიშობ, ჩემთვის დაგვიანებულია
– დაგვიანებული?
– დიახ, ძვირფასო, ათობით წლის წინ განდიდება ვამჯობინე და დავტოვე საყვარელი ქალი, ეულად, მაგრამ ყველაზე სამწუხარო ის არის, რომ დროში უკან რომ დავბრუნდე არ ვიცი როგორ მოვიცქცეოდი, ჩემთვის პირველობა [ ვიყო პირველი] მოცემულებობაა აი, ურთიერთობები და ოჯახი არ ვიცი … არ ვიცი
– ზუსტად იქამდე არ გეცოდინება, სანამ არ ცდი
– შენთვის მარტივი სათქმელია. შენ უკვდავი ხარ და მთელი მსოფლიოს დრო გაქ შეცდომების დასაშვებად და მათ გამოსასწორებლად მე კი …
– მაგრამ გულს ხომ მაინც ვერ უბრძანებ …
– გამოდის ალექსანდრე ისევ გიყვარს?
– მე ხომ მხოლოდ წეღან “დავიბადე”, მსგავს რთულ კითვხებზე პასუხი ჯერაც არ შემიძლია
– რა არის რთული კი თუ არა? – გაღიზიანება დაეტყო ტატოს ხმაში
– რომ მოვკვდი, 200 წლის წინ, მასზე სიგიჟემდე შეყვარებული ვიყავი და მხოლოდ წეღან “გავიღვიძე”, სად გაქრებოდა ეს გრძნობა? ვეფხვი შეჭამდა? თუ არწივი წაიღებდა?
დუმილი
– შენზე რას მეტყვი, შენი ჯული როგორ არის?
– ეჭვიანობ?
– ჰაჰ , 100 რაღაცა წლით უფროსი ვარ შენზე და თუ ქვეტექსტით იმას მეკითხები, რასაც ზოგადად გულისხმობენ ხოლმე, მოკვდავები ამაზე პასუხი თავადაც იცი, შენ, შენი წილი საქმებ გაქ გასაკეთებელი, მე ჩემი. ჩვენ შორის ეს “რაღაც”, ღრმა პარტნიორობაა … მხოლოდ!
