– ვიცეკვოთ? – გამომწვევად უთხრა კაპიტანმა გენერალს. შეიხსნა ხელთათმანი და ესროლა! ხელთათმანი კაცს სხეულზე მოხვდა და ძირს დავარდა, ალექსანდრემ თავი გაუქნია, თუმცა ნატა ასე მარტივად დანებებას არ აპირებდა
– ვითამაშოთ!
– განა ორივე არ შეგვიძლია?
– კასაბლანკა?
– ცხადია! მიხეილ ტალი ბორის სპასკის წინააღმდეგ 1979 წელი მონრეალი 10 რაუნდი
– ტალი გინდა იყო?
– არაა! ჩვენ შორის შემტევი მხოლოდ შენ ხარ!
– უკაცრავად?
– კაცრავად! – წაკბინა კაპიტანმა
– რომელი სვლიდან?
– მე’12
– ხომ გახსოვს, რომ ეგ “იგრა” ტალმა მოიგო?
– მისი ბედის გაზიარებას არ ვაპირებ!
– Cxd5 – სვლა გააკეთა გენერალმა.
– გეშინია ჩემი?- უთხრა კაპიტანმა, საპასუხო სვლაც უთხრა გონებაში და მიმოიხედა. ირგვლივ ქეთო, კოტე, ლუკა იყვნენ. კაპიტანმა წამში “გამოიცვალა” [ჯავშანი აისხა] რა დიდ ვრცელ ეზოში გავიდა. ალექსანრემ ქეთოს გახედა, ქალმა თვალები გადაატრიალა, მომღიმარმა. ალექსანდრე დადგა გოგონას წინ, მახვილები მოიმარჯვა და ჯავშანი აისხა, მარცხენა ხელის მახვილი ხელში შეათამაშა, ნაჯახად “გარდასახა” და შეტევაზე გადავიდა. კაპიტანმა შეტევა მოიგერია, გაქცევას არ ცდილობდა და არც გენერალი ცდილობდა თავს დასხოდა სწრაფად. თითქოს იპრანჭებოდნენ ან რაც უფრო რეალისტურია, სტრატეგიულად გეგმავდნენ რას გააკეთებდნენ. ლუკა ქეთოს მიუახლოვდა
– არ ინერვიულო, ეს უბრალო გამოცდაა – გადაუჩურჩულა ისე, რომ არავის არ გაეგო
– რისი ან ვისი? – კითხა ქეთომ ლუკას, მაგრამ კაცმა უპასუხოდ დატოვა
ალექსანდრემ მახვილი მოიქნია, კაპიტანმა ერთი დაუბლოკა სწრაფად მობრუნდა და თავისი ამხვილი მოუქნია, გენერალი არ ელოდა, ბოლო წამს გაიწია უკან, მაგრამ მახვილის წვერმა სახე მაინც გაუკაწრა, ნატამ სახეზე ჯავშანი შემოისხა და ენა გამოუყო, ალექსადრეს ნაკაწრი იქვე შეუხორცდა
– მგონი კითხვა დაგისვი! – უთხრა ქეთომ ლუკას, ამჯერად ხმამაღლა, ლუკამ ჩაიღიმა და ისე გადაუჩურჩულა
– უბრალოდ არ უყურო, არამედ დააკვირდი კიდეც! თუ გინდა, რამდენიმე ნაბიჯი გადავდგათ უკან იმისთვის, რომ უკეთ დაინახო ” სრული სურათი”
– კოტე – ჩაილაპარაკა ქეთომ. ლუკამ გაიღიმა ქეთო აკვირდებოდა როგორი დაძაბული ჩანდა კოტე და უფრო ახლოს ნელი ნაბიჯებით მიიწევდა წინ ” საცეკვაო მოედნისკენ”
– ახლა მიხვდი? – სარკასტულად კითხა ლუკამ
– ცხადია, რატომ უბრალოდ არ ვკითხავთ?
– ნუ, ალექსანრეს ხომ იცი ან “თეატრალნა” ან არანაირად , ვერაფერს ვერ იტყვი, თუ ვერ გაერთო ისე არ შეუძლია
– ქეთომ უპასუხოდ დატოვა ლუკას კითხვა, რომელიც მისი ნათვამის ქვეტექსში იგრძობოდა
– მითხარი, რას ფიქრობ? – ქეთო ისევ დუმდა
ალექსანრემ მისი ასლები შემოიკრიბა და კაპიტანმაც იმავეთი უპასუხა, ერთმანეთს უყურებდნენ მათი ასლები კი “ერთმანეთში ცეკვავდნენ”
– ერთ გუნდში არიან, მაშინაც კი როცა იბრძვიან ! – გადაულაპარა ლუკამ ქეთოს. ქალმა გაიგონა, მაგრამ არ შეიმჩნია
ერთ წამში ალექსადნემ ყველა ასლი გაქრა, კაცმა ღრმად ამოიხვნეშა
– ორსახოვანა [ ჰიბრიდი] წამოსცდა კაპიტანს. კაცის მგლური ნაწილი გამოეყო და უსწრაფესად მიუახლოვდა კაპიტანს. გოგონა ერთ ადგილზე გაყინულიყო. არც კი იძვროდა. ლუკას ღიმი სახეზე შეაცივდა, ვერ გადაეწყვიტა ეს ნატას გეგმა იყო რამე თუ …
მგელი მიუახლოვდა და უკვე უნდა “დაჯახებული” კაპიტანს, როცა ძლიერმა დარტყმამ გვედით გადააგდო
– კოტეს “პწიჩკა” ჩილაპარაკა ქეთომ – ლუკამ თავი დაუქნია თანხმობის ნიშნად. კოტემ ლომ’კაცად გარდასახულიყო და კაპიტანს ეფარებოდა
– ანუ მორჩა? – იკითხა ქეთომ
– არც მთლად! ან უბრალოდ კი … სანახევროდ! – ახლა ჩემი “გამოსვლის” ჯერია … სცენაზე
– ლუკა! – მიმართლა ალექსანდრემ
– უთხარი შენს ბინძურ ძაღლს დაოკდეს, а то ძვლებში სათითაოდ დავამტვრევ
– კოტე ჩემი ძმადნაფიცია და არა მსახური! თუ რაიმე პრობლემა გაქვს მასთან გაარკვიე! და თან მას წოდებაც აქვს … მაიორი! – უპასუხა და კოტეს გვერდით აესვეტა
– И?- ლუკამ ჯერ კაპიტანს გადახედა , მერე კოტეს თვალი ჩაუკრა და შეტევაზე გადავიდა. ალექსანრე ორივეს ერთდროულად ებრძოდა. კაპიტანს ვერ გაერკვია ვისი მხარე უნდა აერჩია და ქეთოს გახედა. ქალი უემოციოდ მიშტერებოდა ამ სამის “ცეკვას ერთმანეთში”. ერთ მომენტში ლუკა დაეცა და გონებაც დაკარგა. გენერალი მიუბრუნდა კოტეს, კოტე შეტევაზე გადმოვიდა, თავიდან უბრალოდ გვერდი იცვალა და როცა ზურგიდან დაუდგა ზურგში გაუყარა ხელი და მაღლა ასწია
– ალექს! – შეკივლა კაპიტანმა
– რა მოხდა? მსგავსი უპატივცემულობის მოთმენა როგორ შეიძლება?
– ასე ხომ მოკვდება!
– მართალი ხარ! დღეს ვიღაც აუცილებლად მოკვდება … კაპიტანო!
– Тогда забери мою жизнь вместо его! – უთხრა რა კაპიტანმა, წამში, დაუფიქრებლად, ალექსანდრემ მყისვე დადგა კაცი მიწაზე
– კაპიტანს “პწიჩკა” და როგორც ჩანს ჩემი გამოსვლის დროა “სცენაზე” – გაიფიქრა ქეთომ
– საკმარისია! – დღეს არავინ არ მოკვდება! მე მითქვამს! – დაიმუქრა ქეთომ და მიმოიხედა, ყველას თვალებში ჩახედა … სათითაოდ! ლუკა წამოიმართა
– ისე ძლიერად “მწყვიტე”, რომ კინაღამ წავიქეცი, მგონი კბილიც მერყევა
– აქ რა ხდება? – რაღაცაში დაეჭვდა კაპიტანი. ლუკა უჯრედებად გაიფანტა ჰაერში, მერე კოტე მერე ქეთო
– აქ რა ხდება’მეთქი? – ცრემლები მოადგა გოგონას თვალებზე
– ყველა ვუჩინარდებით, რადგან შენი წარმოსახვის ნაყოფი ვართ I tolko! – კაპიტანმა ძლიერად მოხუჭა თვალები
– გაიღვიძე კაპიტანო – უთხრა გენერალმა
– Я … просто … не могу
– Через не могу!
და კაპიტანმა თვალები გაახილა.
ნატამ სამზარეულოში შემოაბიჯა ფეხშიშველამ თვალების ფშვნეტა’ფშვნეტით.
– გავაგრძელოთ თამაში? – კითხა ალექსანრემ და ჩაი მოხვლიპა. ქეთომ მიიხუტა კაპიტანი ხელის თითებით სახე დაუჭირა და თვალები მოჭუტა
– ცუდად გეძინა ძვირფასო? – ნატა მხოლოდ ახლა გამოერკვა და გენერლის “გავაგრძელოთ თამაში” მოაგონდა
– ჩემს გონებაში შენ შემოიჭერი ხომ?
– რას გულისხმობ?
– იაფასიანი ატმასკა!
– რამე დაგესიზმრა?
– იაფასიანი ატმასკა!
– გაწყენინე რამე?
– იაფასიანი ატმასკა!
– რა მოხდა ასეთი შენს სიზმარში …
– აი, არ მითქვს, რომ სიზმრის ბრალია რამე
– თქვენ, მოკვდავები, ბოლო წამამდე მიიტანთ ხოლმე მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილების მიღებას და შენ უბრალოდ მოკვდავი არ ხარ კაპიტანო! მათი ყველაზე დიდი მტერი, საკუთარი თავია и только . შენ კი მმართველი ოჯახის წევრი ხარ და სადმე თუ ფეხიც კი გადაგიბრუნდა ისე დაგესევიან როგორც სვავები ლეშს! და ჩვენი ოჯახის წევრობის ყველა პრივილეგიასთან ერთად, მის საპირწონედ, ეს აქვს სისუსტე, თუ დაგიჭირეს იქამდე მოგაწვებიან სანამ არ გადაგთელავენ … ბოლომდე “გაგწურავენ”! და ამიტომ უნდა ვიცოდე თუ ვინმე იმდენად ძვირფასია, რომ საკუთარ სიცოცხლესაც კი სწირავ მის გამო! რადგან მე მხოლოდ დროებითი “მოჩნებითი მტერი” ვარ და ბოლო დროინდელი ამბების გამო შესაძოა ცოტა “ჩაჩოჩება” მომიწიოს
– უნდა მიმხვდარიყავი რო სიზმარი იყო, როდის გიგებდი ჭადრაკში? მითუმეტეს კასაბლანკაში, გადაღეჭილი გექნება ყველა პარტია! – ალექსანდრემ გადაიხარხარა
– და სიზმარში რახდებოდა?
– აი, 1979 წლის მონრეალი, ტალი სპარსკის წინააღმდეგ დავიწყეთ და მოიცა შენ თუ შექმენი რანაირად არ იცი? – ალექსანდრემ ქეთოს გახედა,
– მე არაფერი შემიქმნია ძვირფასო, ვაიძულე შენს ქვეცნობიერს გაგსაუბრებოდა и только.
