ბედუინი

ბევრი იარა მარტოდმარტო ცივ უდაბნოში

და დაიკარგა ბედუინი ქვიშის მორევში.

ვერსად მიაგნო, ვერ იპოვა ოცნების ლანდი,

მოუპოვებლად დაკარგვნია მზის შარავანდი. 

ვარდები შავი ამოსულა დამშრალ გუბეში

და ეს ვარები ჩაექსოვა მას უპეებში. 

ოჰ, მირაჟებიც ფიქრებს ამსხვრევს მის გონებაში! 

ეჰ, დაკარგულა ბედუინი ქვიშის მორევში! 

არც ოაზისი აღარ მოჩანს, ბუღში ძლივს სუნთქავს, 

ეს ხომ ბარხანი ცელქ დიუნთან დუელში ცეკვავს.

პირამიდებსაც ალი ასდის, ცეცხლში ლივლივებს, 

დამძიმებული ღრუბლები კი ცაში ლიცლიცებს. 

უდაბნო იწვის! წაურთმევია ღმერთს მისთვის გული, 

მაგრამ ბედუინს უჩუქნია დღეს მისთვის სული.