დრო გადიოდა.შენ საკუთარ თავს ეუბნებოდი, რომ ყველაფერს დაძლევდი.გჯეროდა შენი თავის და სიყვარულს, გატაცება, დროებითი გატაცება დაარქვი.ილუზიური გატააცება.საკუთარ თავს არ ჰგავდი, რადგან შენს თავში დაბნეულობა შეინიშნებოდა. ბევრ საკითზე ფიქრობდი და გარშემო ანარქია იყო, როგორც შენში.შორიდან გახდი დამოკიდებული ადამიანზე, რომელსაც კარგადაც კია რ იცნობდი, კარგად არა, შეიძლება ითქვას, რომ საერთოდ არ იცნობდი.
შეეჩვიე მის არსებობას.შეეჩვიე ყოველ საღამოს მის დანახვას.შეეჩვიე, რომ ყოველ საღამოს ვიტრინის წინ უნდა დამჯდარიყო და რაიმე მიერთვა.შეეჩვიე, რომ მასთან ერთად ბევრი ძმაკაცი უნდა ყოფილიყო და დიდი ხანი, საათობით გაჩერებულიყო ვერანდაზე.ვერანდა, რომელიც მის გარეშე წარმოუდგენელი იყო.
იცი რთულია ჩვევების დავიწყება.იმ ჩვევების, რომელიც შენს გატააცებას უკავშირდება, რომელიც გაბედნიერებს და გასხივოსნებს.
რთულია შეუხედავად ჩაუარო იმ ადგილს,, სადაც ის იჯდა ან ახლაც ჯდება ხოლმე.რთულია დაივიწყო ის აზრები, რაც შენსი გააოცხლე და კიდევ ცოცხლობენ,რადგან ყველაფერი ოცხალი, თუნდაც აზრი, დიდ კვალს ტოვებს, მუდმივად ცოცხლობს და მუდმივად გახსენებს თავს…~
შენ ეს კარგად იცი.ყველაფერს იაზრებ.ძლიერი ხარ.შენი ემოციების მართვა შეგიძლია, მაგრამ რანაირად ახერხებ ?პასუხი ნათელია. შენ საკუთარ თავში დიდ ძალას ფლობ, რომელიც ხელს გიწყობს, გიწყობს რომ იყო ძლიერი და ის ვერანდა…
შენ და საკუთარი თავი.ის ისევ იკარგება.როგორც ყოველდღე.შენ კი გადაიკარგე.მარტო დარჩი.ვარსკვლავებს უყურებ და ისევ მას ხედავ.ხედავ და ნატრობ.ყოველ ვარსკვლავში მას ხედავ.
შიში.
შიში ილუზიური იმედის გაქრობის.
და შენ.ვარსკვლავებით მოჭედილი ცის ქვეშ მყოფი შენ.
და მთვარე.მარტოდმყოფი და ლოდინში მყოფი მთვარე.და სადღაც შენ.
