“ბოლოს ყველა თავის სიყვარულს კლავს “

იმდენად მიყვარხარ რომ ვერ ვსუნთქავ

არც ძლივს გამოღებული ფანჯრები მშველის..

არც შენი ხმის მოსმენა

არც ძველი ჩანაწერები შენზე

არ ვჯდები ჯერ კიდევ ყავისფერ იატაკზე

და  ჩემს მოკლედ შეჭრილ თმას არ ვეფერები..

ვერ გეხები

ვერც გიხსენებ

არც მავიწყდები..

ვდგები

ვხსნი კედლიდან ნახატს

და გაურკვეველ ფიგურებს ვხაზავ..

ალბათ გზებს ვეძებ შენთან მოსასვლელად..

ალბათ..

ვინ იცის..

იმდენად მიყვარხარ რომ ვერ ვსუნთქავ..

ავხლართავდი თითებს შენს ისედაც აბურდულ თმაში და ჩაგეხუტებოდი..

დიდი ხანია მთელი გულით არავისთვის მითქვამს მიყვარხარ – მეთქი..

ტკივილებად ჩარჩი ისედაც აღრიალებულ სულს

ახლა შენზე ფიქრებიც ვერ დაამშვიდებს..

არ ვცეკვავ ჩვენს მუსიკაზე..

ვამბობ ძლიერი  ვარ

ყველაფერს გადავიტან მეთქი

და კაბის ღილს ვიკრავ..

შენს საყვარელ სუნამოებს ვლეწ..

თმას  ვიჭრი..

ფორთოხლის წვენს ლიმონით ვანაცვლებ

ვიღებ შავ სობრანიეს და აივანზე გავდივარ..

(შენ ეს სიგარეტი გეზიზღებოდა)

არ გეძებ..

ისედაც მოდიან შენი ლანდები ჩემამდე..

არ ვათვალიერებ შენს ფოტოებს

ისედაც ჩემს თვალებს შემორჩი

უჰაერობაა..

შენი ჰაერი წაიღეს ჩემს ჰაერთად ერთად..

ტკივილგამაყუჩებლებს ვსვამ

ხანდახან ანტიდეპრესანტებსაც ჩუმად და

გიყვირი..

იმედი მაქვს რომ მომაგნებ

გადამარჩენ

აღარასოდეს წახვალ..

იქნებ სიზმარია ყველაფერი

და სადღაც

გვირაბის ბოლოს შენს მკლავებში

უნდა გამომეღვიძოს..

დაბრუნდი

სიზმრიდან ურჩხულები გაყარე..

ნათელი ფერები დააბრუნე..

მაკანკალებს

მეშინია

გელოდები..

ყოველთვის მინდოდა ცალ-ცალკე დაგვეძინა და მერე შენს მკლავებში გამღვიძებოდა

მაგრამ უშენოდ

გამომეღვიძა..