ის ვინც იმ ქვეყნად მყავს…ერთადერთი იყო, რომელიც მეგონა, რომ არ ვუყვარდი, მაგრამ მისი დაკარგვის შემდეგ მივხდი, რომ თურმე ვყვარებივარ და მეც მყვარებია. იმოდენ, რომ შემიძლია მთელი ღამე მასზე მეტირა. მის ჩარჩოში ჩადებულ ფოტოს ჩავხედავდი და მის ცისფერ თვალებს დავინახავდი, მაგრამ უკვე გვიანია…ძალიან გვიანი, მაგრამ მე იმისთვის ვიბრძვი, რომ ამ ქვეყნიდან წასვლისას, მან ხელი ჩამკიდოს და ვუთხრა, რომ მიყვარს.
ეს მოკლე ისტორიაა მწერლის ცხოვრებიდან, მთავარი მიზანი კი ერთია, სხვებისთვის ახსნა რომ ყველა ოცნება ხდება, ამისთვის კი მთავარი შრომაა.
რას გრძნობს ადამიანი, როცა სიკვდილს უსჯიან?! როცა თავისუფლება სწყურია, მაგრამ სასამართლო სამუდამო ძილს უსჯის. ფიქრები, რომელიც ამ დროს ადამიანს უჩნდება, სიკვდილით დასჯამდე კლავს მას შინაგანად.
