ქალაქი

“ყოველდღე ვფიქრობ ამ ქალაქზე და ვხვდები რომ  ტყვე ვარ. მას ,შემდეგ ,რაც პირველად დავინახე მისი რეალური სახე  ,  აქ ყველა გრძნობა ზღვის სანაპიროზე დაწერილს გავს , წუთში, რომ წაიღებს წყალი და წარსულს ჩაბარდება , მერე კი მთელი ცხოვრება  ფიქრობ არსებობდა  თუ არა საერთოდ . ეს ქალაქი მონსტრია , როცა მის ქუჩებში დავიარები და ვხედავ როგორ იტანჯება ხალხი თამაშით , გაჭირვებით , ბოღმითა თუ შურით როგორ ყვირის ყველა უხმოდ სული მეხუთება…რა სასაცილოა არა? განვითარებულ სამყაროში არ არსებობს განვითარებული გრძნობები. ყველაფერი წამიერია , როგორც ცაზე ელვა , მაგრამ ისეთი მქუხარე რომ გვგონია განათდა მერე კი ქრება.აქ ფერი არ აქვს ცისარტყელის არც ერთ ზოლს , აქ წვიმის შემდეგ გამოდარების ნაცვლად თავსხმა იწყება , აქ როცა ეცემი  და წამოდგომას ცდილობ ხელს კი არ გაშველებენ , არამედ  გკრავენ რომ უფრო ღრმად ჩავარდე უფსკრულში.”