“უდაბნოს საუბრები”

—  გაიხედე იქით. ხედავ?

— რას?

–მირაჟს.

— მგონი კი.

— რას ხედავ?

— ჩემ ბავშვობას. შენ?

— ოაზისს. მალე დავიხოცებით იქამდე თუ არ მივაღწიეთ.

— რატო?

— არც წყალი გვაქვს და საჭმლის მარაგიც ამოიწურა.

— იქნებ უკვე დავიხოცეთ?

— საიდან დაასკვენი?

— საშინელი ბაშვობა მქონდა. ახლა კი ვხედავ, რომ იქ სადღაც შორს ბედნიერი ვარ.