არც ისეთი ლამაზმანი არა ხარ, როგორც აჩენ ფოტოებში თავს, რად აგიჟებ: გელას, კობას, ნოდარას, ფოტოშოფით რატომ წირავ თავს?! ტუჩებს პრუწავ, კურტუმს ბზიკავ, როგორც ცირკის მზექალა, უთენია აგედევნა უშფოთველი ლევანა..
ჭირვეულობ, უკადრისობ, სათოფეზე არუშვებ, მაგრამ როგორც ”მოგშივდება”აფრებს უმალ აუშვებ… თეთრ ზამბახზე, ცისფერ ყლორტზე, მოლივლივე კოდალა, ავტობუსის გაჩერება… აღარ არის ნოდარა.
ეს მოკლე ისტორიაა მწერლის ცხოვრებიდან, მთავარი მიზანი კი ერთია, სხვებისთვის ახსნა რომ ყველა ოცნება ხდება, ამისთვის კი მთავარი შრომაა.
რას გრძნობს ადამიანი, როცა სიკვდილს უსჯიან?! როცა თავისუფლება სწყურია, მაგრამ სასამართლო სამუდამო ძილს უსჯის. ფიქრები, რომელიც ამ დროს ადამიანს უჩნდება, სიკვდილით დასჯამდე კლავს მას შინაგანად.
