***

სავსე მთვარის სიჩუმეა,გარეთ ვდგავარ,

ალბათ ფიქრობ ცოცხალი ვარ, არ მოვმკვდარვარ,

იქნებ ცდები, სხვა სამყაროს მოკვდავი ვარ,

და ამ ქვეყნად სიბნელეშიშენგან წასულს გიპოვივარ.

სავსე მთვარის სიბნელეა, ცრემლებს ვმარხავ,

თუ მას შუქი აირეკლავს, ნუ ეცდები

ვერასოდეს დაინახავ,

რადგან იგი მე მომიკლავს დაუნდობელს, დაუნახავს…

და მას შემდეგ ზეცა მრისხავსდა სულს მართმევს, როგორც სხვისქალს.

სავსე მთვარის სიცივეა, ყვავილები მესიზმრება.

ვდგავარ… მცივა,არავინ არ მეფარება.

ვდგავარ… ვყვირი ირგვლივ ყველა მემალება.

ალბათამ დღესსიკვდილის გზა მეკარება.

მერე რა…

მერე რაა, რომისევ მცივა და გული რომ მეწამლება.იქნებ ვკვდები, არაუშავს…ნეტარება მენატრება.

ა.ლ.