გავიზარდეთ

ამბობდი თუ ოდესმე მოწევ..

სიგარეტს ავიღებ და ტუჩებს დაგიწვავო..

მეღიმებოდა..

მოწევას არა მაგრამ ყავას შევეჩვიე..

დავიწყება არდავიწყებად მექცა..

შეჩვევა გადაჩვევად..

ღიმილი უკვე ოცნებად..

ჩახუტება ფიქრებად..

სიცივემ ძვალ-რბილში გასტანა..

შენ ახლა ალბათ აივანზე ხარ..

“სობრანიე” -ს ან შავ ” მალბორო”-ს ეწევი

და

ტუჩის კუთხეს ტეხავ..

თვალები არეული გაქვს

ჭიქადალეულივით..

მე გიტარას ვურევ..

სადღაც კუთხეში ვისვრი

და

ვცდილობ ხელებით კიდევ ერთი ყავის შეკვრა მოვძებნო..

ეს ალბათ მეხუთე ან მეექვსე ჭიქა იქნება..

გული დიდხანს ვერ გაუძლებს და გაჩერდება..

მერე

ფერები აირევა..

შეხება ისტორიას დარჩება..

ხმა სმენას..

სიყვარული ვარსკვლავებს..

სიგარეტის კვამლი ფილტვებს..

ხელები სიცივეს..

მაცვია ყველაფერი რისი ჩაცმაც შეიძლება..

რაღაცეები იცვლება

ურთიერთობები იწყება..

ან

წყდება..

შენ ჩემს სიგარეტზე რეაგირებაც არ გაქვს..

აღარ მემუქრები  ტუჩების დაწვით

აღარც ხელებს მითბობ

სულის შებერვით..

არც მიფრთხილდები..

მე ყავა ვერ მოვიშორე..

შენ ჩემი საყვარელი სუნამო..

ისევ შენი სუნი აქვს ჰაერს..

ერთად ვდგავართ..

ერთ აივანზე..

ხელებს მხვევ და

“სობრანიე”-ს მაწოდებ..
…
გავიზარდეთ..